Αναλυτικά, το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων VODAFONE-Panafon αναφέρει:
«Οι συνάδελφοι Ειρήνη Μίχου και Χρήστος Πράντζιος εργάζονταν για πολλά χρόνια στο τηλεφωνικό κέντρο της Vodafone. Στο πλαίσιο της αποδόμησης των σταθερών σχέσεων εργασίας, με το συνεχές outsourcing και τις αλλεπάλληλες “εθελούσιες” εξόδους -μαζικές απολύσεις στην πραγματικότητα- η διοίκηση της Vodafone προχώρησε το 2012 στην απόλυση των συναδέλφων με την δικαιολογία της χαμηλής απόδοσης, πολύ κοντά χρονικά στην τότε “εθελούσια” έξοδο του 2012.
Η διοίκηση δεν επέμεινε απλώς στην απόλυσή τους -αλλά λόγω της σθεναρής στάσης τους ενάντια στην απόλυση και στην εντατικοποίηση της εργασίας- προσπάθησε μέσω των καταθέσεων των τότε ομαδαρχών τους (team leaders) και του κατηγορητηρίου να προχωρήσει σε “δολοφονία” του χαρακτήρα τους. Χαρακτηρισμοί όπως “διπρόσωποι” κ.ά. φιγουράριζαν χωρίς φειδώ και χωρίς αιδώ στις καταθέσεις των διοικητικών στελεχών.
Από τότε ξεκίνησε ένας μακροχρόνιος αγώνας των συνάδελφων με τη στήριξη του επιχειρησιακού Σωματείου της Vodafone -ΠΑ.Σ.Ε. Vodafone-, για την επαναπρόσληψή τους. Μετά από οχτώ χρόνια αγώνα, μία προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας, μία αγωγή των συναδέλφων με την οποία διεκδικούσαν την επαναπρόσληψή τους, που απορρίφθηκε από το Πρωτοδικείο, την προσφυγή τους στο Εφετείο, απεργιακές κινητοποιήσεις του Σωματείου και δράσεις, το 2020 προέκυψε ως επακόλουθο η απόφαση του Εφετείου που δικαίωνε πλήρως τους συναδέλφους και το Σωματείο: το Εφετείο Αθηνών έκρινε πως οι απολύσεις τους είναι άκυρες και ταυτόχρονα επιδικάζει στον κάθε συνάδελφο το ποσό των 11χιλ. ευρώ.
Αυτή η σημαντική νίκη ήταν αποτέλεσμα καταρχάς της στάσης των ίδιων των απολυμένων συναδέλφων, που αντιστάθηκαν, δεν αποδέχθηκαν την απόλυσή τους ως τετελεσμένο γεγονός. Υπερασπίστηκαν την αξιοπρέπειά τους και απευθύνθηκαν στο Σωματείο και στους συναδέλφους τους ζητώντας υποστήριξη. Ακολούθησαν αρκετές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν μέσα σε εκείνα τα οχτώ χρόνια με την επιμονή των συναδέλφων, που δεν υποχώρησαν παρά τις πιέσεις και τις δυσκολίες, που ήταν αρκετές. Και γι’ αυτό τους αξίζουν συγχαρητήρια. Η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση όμως ήταν νίκη και δικαίωση και για το Σωματείο μας και την ανεξάρτητη συνδικαλιστική δράση, όπου προσπαθήσαμε με όλες τις δυνάμεις που διαθέταμε για την επαναπρόσληψή τους. Προτάσσοντας πάντα τον αγώνα για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας -όχι μόνο σαν ζήτημα επιβίωσης για τους εργαζόμενους αλλά και- ως το μόνο ρεαλιστικό και δύσκολο ταυτόχρονα δρόμο.
Μέσα σε αυτά τα οχτώ χρόνια απέναντι στο “δικαίωμα” της εργοδοσίας να απολύει αντιτάξαμε την οργάνωση και τους αγώνες των εργαζομένων, εκείνων που από την εργασία τους βγαίνουν τα εκατομμύρια κερδοφορίας της Vodafone. Απέναντι στην καραμέλα περί “χαμηλής απόδοσης” αναδείξαμε τα σχέδια της διοίκησης για αποψίλωση του παλιού προσωπικού και την αντικατάστασή του από φτηνούς “ενοικιαζόμενους” εργαζόμενους. Ενάντια στις συκοφαντίες στελεχών της διοίκησης για το χαρακτήρα και την προσωπικότητα των συναδέλφων -που είχαν προσέλθει και με προθυμία ως μάρτυρες κατηγορίας στα δικαστήρια τους- προβάλαμε την καθημερινή πίεση που δεχόμαστε όλοι οι εργαζόμενοι και υπερασπιστήκαμε το δικαίωμά μας να δουλεύουμε σε ανθρώπινες συνθήκες.
Η διοίκηση της Vodafone με συνέπεια στην αντεργατική της στάση και αξιοποιώντας κάθε μέσο που είχε στη διάθεσή της επέμεινε στις αξιώσεις της και προχώρησε με θράσος στην προσβολή της απόφασης του Εφετείου φθάνοντας στον Άρειο Πάγο. Η υπόθεση εκδικάστηκε στον Άρειο Πάγο το 2023 και η απόφαση εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2024. Η απόφαση ήταν πλήρως απορριπτική για τις θέσεις της διοίκησης. Ουσιαστικά ακυρώνει την απόλυση και δίνει τη δυνατότητα στους συναδέλφους να απαιτήσουν την επαναπρόσληψή τους.
Η τελευταία αυτή εξέλιξη είναι μία σημαντική νίκη. Ειδικά αν αναλογιστούμε πως από το 2012 έχουν συμβεί πολλά. Κυρίως υφίσταται πλέον ένα πολύ πιο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο για τους εργαζόμενους καθώς και ένα πολύ πιο ασφυκτικό κοινωνικό κλίμα. Η έκδοση της θετικής απόφασης στον Άρειο Πάγο δεν ήταν αυτονόητη. Το αντίθετο: ήταν πολύ δύσκολη και εξαρτήθηκε από διάφορους παράγοντες. Αυτό το γνώριζαν και οι δύο συνάδελφοί μας όταν επέμειναν να αποδεχθούν την νέα πρόκληση και να προχωρήσουν σε ορισμό εκδίκασης στον Άρειο Πάγο. Προχώρησαν σε αυτή την ενέργεια γιατί ήθελαν έως το τέλος να αποδείξουν την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους, που βάναυσα η διοίκηση πρόσβαλλε ήδη από το 2012. Ακόμη διότι καταλάβαιναν τη σημασία που έχει για όλους τους εργαζόμενους η πιθανότητα μίας θετικής απόφασης σε αυτό το επίπεδο -που δεν φημίζεται για φιλοεργατικές αποφάσεις. Επίσης με την πεποίθηση πως ανεξάρτητα της όποιας απόφασης ουσιαστικά έχουν κερδίσει την αξιοπρέπειά τους με την επιμονή τους σε έναν δίκαιο αγώνα. Όλα αυτά συνέβαλλαν στην ακλόνητη στάση των δύο συναδέλφων μας.
Συνάδελφοι/σες,
Οι διοικήσεις δεν είναι αήττητες. Κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος. Οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια έχουμε υποστεί σημαντικές απώλειες. Είδαμε που οδήγησε ο ατομικός δρόμος, της παραίτησης και της υποχώρησης, της αυταπάτης ότι μπορεί να υπάρξει ατομική διαπραγμάτευση με την εργοδοσία: σε εκατοντάδες άμεσες απολύσεις ή συγκαλυμμένες με τις “εθελουσίες”, καταστροφή των σταθερών εργασιακών σχέσεων, εξάπλωση των “εργολαβιών” και των συναδέλφων που είναι όμηροι της κάθε σύμβασης έργου, μειώσεις της αξίας των μισθών, απώλειες δικαιωμάτων, κακοποιητικές συμπεριφορές από προϊσταμένους και αφόρητες πιέσεις στην καθημερινότητα κ.ά. Ο μόνος δρόμος για την υπεράσπιση των μισθών, των θέσεων εργασίας και συνολικά των δικαιωμάτων μας είναι ο δρόμος του αγώνα και της συλλογικής οργάνωσης και αντίστασης στις επιθέσεις της εργοδοσίας, και ο αγώνας των δύο συναδέλφων, το επιβεβαιώνει.
Η διοίκηση της Vodafone ηττήθηκε ουσιαστικά πριν την εκδίκαση του Αρείου Πάγου. Στη συνείδηση όλων των συναδέλφων που βιώνουν τις συνθήκες εργασίας στον όμιλο. Στις δημοσιοποιήσεις καταγγελιών όλων των τελευταίων ετών που έχουν κάνει γνωστό πως οι χώροι εργασίας της Vodafone παραπέμπουν σε έντονη εκμετάλλευση και παραβίαση στοιχειώδους εργασιακής αξιοπρέπειας. Στη συμπαράσταση που εκδηλώθηκε από άλλα Σωματεία με ψηφίσματα για τους δύο συναδέλφους. Ωστόσο δεν τελείωσε τίποτα ακόμη.
Είμαστε σίγουροι πως η διοίκηση της Vodafone θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην επαναπροσλάβει τους συναδέλφους μας. Για να αποφύγει την επιστροφή συνδικαλιστών στην εργασία. Ακριβώς για αυτό απαιτείται μεγαλύτερη ένταση και διεκδίκηση για την επαναπρόσληψη των συναδέλφων. Για να συνειδητοποιήσει η διοίκηση πως οι συνάδελφοι δεν είναι μόνοι τους και θα έχουν κάθε στήριξη στην προσπάθεια τους για διατήρηση των θέσεων εργασίας και της αξιοπρέπειας στην εργασιακή μας καθημερινότητα.
Απαιτούμε την άμεση επιστροφή των συναδέλφων στην εργασία τους».