Είπα να ξαναδιαβάσω απ’ την αρχή το κείμενο, μακριά από τις επιλεκτικές αναφορές των καθεστωτικών ΜΜΕ, μήπως και καταλάβω τι ακριβώς παίζεται εδωπέρα.
 
Εκεί λοιπόν στη μέση της ομιλίας, ανάμεσα σε παληκαρισμούς και θριαμβολογίες για τη διαδικασία εξάρθρωσης της Χρυσής Αυγής, ο πρωθυπουργός καταλαμβάνεται από αμόκ αυτοκριτικής και ομολογεί επί λέξει:
 
«…κάναμε ό,τι δεν είχε γίνει ποτέ σε χώρα της Ευρώπης: Η Δικαιοσύνη συνέλαβε, απέδωσε κατηγορίες και προφυλάκισε βουλευτές που ενέχονται σε υποθέσεις βίας. Κι όλα αυτά έγιναν με το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο! Φάνηκε, δηλαδή, ότι υπάρχει ήδη επαρκές νομικό οπλοστάσιο από τη Δημοκρατία μας που επιτρέπει στην Πολιτεία να την προστατέψει τη Δημοκρατία και να προστατέψει και τη δημοκρατική νομιμότητα. Εκείνο που έλειπε ήταν η Πολιτική βούληση!».
 
Αν το έλεγε κάποιος απ’ την αντιπολίτευση θα τον αποκαλούσαν επιεικώς  υπονομευτή της δημοκρατικής ομαλότητας και της οικονομικής σταθερότητας. Τώρα όμως τα λέει ο ίδιος ο πρωθυπουργός – και ειλικρινά δεν ξέρω πώς του ξέφυγαν. Είναι μάλλον το γεγονός ότι, παρά την επίδειξη πυγμής, βρίσκεται στριμωγμένος σε θέση άμυνας, όπως λέγαμε απ’ αυτή τη στήλη ακριβώς την Παρασκευή το πρωί.
 
Και για όποιον δεν κατάλαβε ή δεν πείστηκε, συνεχίζει ο πρωθυπουργός: «Και τώρα δείξαμε ότι υπάρχει πλέον και Πολιτική βούληση. Κι αυτό είναι σημαντικό βήμα προς τα μπρός».
 
Δεν θα μπορούσα να το διατυπώσω καλύτερα, γι’ αυτό σταματάω εδώ.