Έστω ότι είσαι ένας αγνός πατριώτης. Μισείς τους λάθρο, χειροκροτάς όταν πνίγονται, γελάς όταν υποφέρουν. Ψηφίζεις νέα δημοκρατία. Πιστεύεις ότι υπάρχουν εκεί άνθρωποι που σε ξέρουν και σε καταλαβαίνουν, θα σε στηρίζουν στα δύσκολα. Ώς εδώ καλά, τίποτα περίεργο.
Και αντί γι’ αυτό, πάνε και ψηφίζουν νομιμοποίηση παράνομων μεταναστών, με επιχειρήματα που είναι ό,τι πιο τρελό έχεις ακούσει ποτέ: Κάτι «να μην εργάζονται παράνομα», λέει, ότι θα συνεισφέρουν στην βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων και την επίλυση του δημογραφικού, ποιος θα μαζέψει τις ελιές, με λίγα λόγια είμαστε στη φάση που ο Αδωνις Γεωργιάδης μαγειρεύει σε συλλογική κουζίνα και εμείς παρακολουθούμε την άκρα δεξιά σε κρίση ταυτότητας, να μην ξέρει ο αγνός ρατσιστής ψηφοφόρος τους πώς να φερθεί και τι να κάνει.
Κείμενα: Χάρης Ζάβαλος, Θάνος Καμήλαλης, Ήρα Κατσούδα, Γωγώ Κριεμπάρδη, Κωνσταντίνος Πουλής
Μοντάζ: Λυδία Βλάχου
Παραγωγή: Ζωή Παπαδοπούλου
Σήμα έναρξης και λήξης: Elis Foto
Μουσικό Θέμα σήματος λήξης: Σπύρος Γραμμένος
Logo Ανασκόπησης: Κάθυ Τσουρλάκη