«Ανομία είναι τα ΜΑΤ στα πανεπιστήμια – Τα “όπλα” των φοιτητών είναι οι φωνές τους»

της Γεωργίας Κριεμπάρδη

Είναι σοκαριστικό ότι αρχίζει να γίνεται συνηθισμένη μια κατάσταση αστυνομικής αυθαιρεσίας: σ’ αυτή τη φράση θα μπορούσε να συμπτυχθεί η πραγματικότητα για μια αστυνομία που πλέον σε πανεπιστημιακούς χώρους αυθαιρετεί άγρια σε βάρος φοιτητών και του πανεπιστημιακού καλού κι ένα κράτος δείχνει ανοχή στη βία. Και μας έκαναν να ανατριχιάσουμε τα λόγια του Γιάννη Ντουσάκη, που δέχτηκε την επίθεση από ΜΑΤ με κρότου λάμψης σε ευθεία βολή, κι εκείνο το ευχαριστώ «στην οικογένειά μου  που με έχει στηρίξει κι ήρθε άρον άρον από τα Χανιά, με τη μάνα να ανησυχεί πάρα πολύ για μένα και να είναι στα τάρταρα.

Έχουν προηγηθεί κι άλλοι τραυματισμοί» τόνισε ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Πουλής που συντόνιζε τη συζήτηση, μιλώντας για τη συνεχή παρουσία και δράση της αστυνομίας, πλέον και στα πανεπιστήμια. «Ποιο ακριβώς πρόβλημα επιλύει; Εμποδίζεται η εκπαιδευτική διαδικασία και δε μπορούν να γίνουν μαθήματα και οι φορείς παραπονιούνται ότι δε μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους κι έχουν ανάγκη τη συνδρομή της αστυνομίας;» αναρωτήθηκε εύλογα, δίνοντας τον λόγο στον Λάμπρο Παπανικόπουλο, φοιτητή, μέλος ΔΣ ΦΣ Πληροφορικής ΑΠΘ. «Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και γενικά στο τμήμα Βιολογίας υπάρχει μία κατάσταση με αμέτρητες αστυνομικές δυνάμεις, ΜΑΤ και περιμετρικά άνδρες της ασφάλειας» υπογράμμισε, δίνοντας μας το κλίμα που επικρατεί στην πανεπιστημιούπολη της συμπρωτεύουσας.

Όπως επεσήμανε ο φοιτητής, «είναι προσχηματικός ο λόγος που είναι εκεί η αστυνομία, για το χτίσιμο μιας βιβλιοθήκης… Το ΑΠΘ έχει αμέτρητους χώρους που μπορούν να χτιστούν βιβλιοθήκες, έχει βιβλιοθήκη, η οποία μάλιστα είναι σε κακή κατάσταση, στάζουν νερά από το ταβάνι και διαχρονικά έχει θέμα με τις κτιριακές υποδομές το πανεπιστήμιο, αλλά επιλέχθηκε το συγκεκριμένο σημείο για να χτιστούν σκηνικά έντασης. Το αίτημά μας εκείνη τη μέρα ήταν να αποχωρήσουν τα ΜΑΤ. Μπήκαμε μπροστά τους και μας επιτέθηκαν αναίτια και απρόκλητα. Για λίγα εκατοστά -με την κρότου λάμψης- δεν έχασε τη ζωή του ο Γιάννης. Μας έχουν πει ότι “σας ξέρουμε, είσαστε σε κινητοποιήσεις και γι’ αυτό θα σας κάνουμε προσαγωγή”. Δύο εβδομάδες πριν, οι ίδιοι 5 μαυροφορεμένοι άνδρες που ήταν και στο ΑΠΘ σ’ αυτά τα επεισόδια με είχαν πιάσει πριν πάω στη σχολή, με κόλλησαν στον τοίχο, μου ζητούσαν ταυτότητα και τον λόγο που βρίσκομαι στη σχολή μου… Η ασφάλεια έχει φακελώσει φοιτητές κι ο πραγματικός λόγος για όσα συμβαίνουν είναι ότι θέλουν να κανονικοποιήσουν την αστυνομία στο πανεπιστήμιο και να τρομοκρατήσουν τους φοιτητές και τους ακαδημαϊκούς ώστε να κάμψουν την όποια προσπάθεια αντίστασης… Είναι άξιο απορίας πώς ο πρύτανης δεν έχει παραιτηθεί». Κλείνοντας, διαβεβαίωσε πως θα συνεχίσουν να κινητοποιούνται για να μη μπει η αστυνομία στα πανεπιστήμια.

Το περιστατικό άγριας βίας που βίωσε ο φοιτητής ΤΕΕΦΑ, Γιάννης Ντουσάκης, περιέγραψε ο ίδιος. «Το κράτος εξαπολύει σειρά επιθέσεων στη νεολαία και φοιτητές. Όλη η κοινωνία έχει πάρει το μέρος των φοιτητών, όπως και η ακαδημαϊκή κοινότητα. Αυτές τις εικόνες θα τις έβλεπε και θα χαμογελούσε μόνο κάποιος της Χούντας. Οι δυνάμεις της αστυνομίας έχουν ξεφύγει. Δεν ξέρω γιατί μας αποκαλούν τραμπούκους, ενώ είμαστε φοιτητές που παλεύουμε με συλλογικά όργανα και δημοκρατικές διαδικασίες να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα».

Το μόνο «όπλο» τους ήταν οι φωνές τους κι ένα πανό. «Είναι πολίτικη επίθεση – επιλογή, αστυνομικός να πετάει κρότου λάμψης σε φοιτητή. Ευτυχώς, συμφοιτητές μου κι ακαδημαϊκοί με βοήθησαν και να μη λιποθυμήσω και να μην καταπιώ αίμα. Κι ένιωσα οργή όταν ακόμα κι όταν ήθελα να νιώσω ασφάλεια και να μιλήσω με κάποιον νοσηλευτή στο νοσοκομείο, είχε φθάσει η αστυνομία. Οι αστυνομικοί μπήκαν μέχρι και στο παραβάν στο νοσοκομείο. Αντίκρισα ακόμα κι εκεί αυτούς που με έστειλαν εκεί. Επίσης, ξαναπήγα στο νοσοκομείο – στο Παπανικολάου αυτή τη φορά- γιατί δε μου είχαν κάνει βασικές εξετάσεις, για παράδειγμα στο σαγόνι μου. Το ιπποκράτειο μόνο μου έκανε ράμματα στο πηγούνι, μέσα στα χείλη και πρώτες εξετάσεις, ένα ακουόγραμμα που φαίνεται μια χαρά -όπως μου είπαν, κι εχθές έκανα πάλι αλλού κι έδειξε ελαφριά μορφή βαρηκοΐας» είπε ο Γιάννης, εκφράζοντας την ελπίδα του «όλο αυτό να καταδικαστεί». «Τα ΜΑΤ δημιουργούν την ανομία στα πανεπιστήμια. Έρχονται μέρες που θα δημιουργήσουν αναταραχή κι αυτές είναι οι πιο όμορφες μέρες» κατέληξε.

«Μια κοινωνία που δεν ακούει τους νέους είναι καταδικασμένη να πέσει σε τοίχο»

Τον λόγο πήρε η Αλεξάνδρα Κορωναίου, Καθηγήτρια κοινωνιολογίας, πρ. Κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Παντείου, εκφράζοντας την λύπη της για το ότι «υπάρχουν και στην κοινωνία και δυστυχώς συνάδελφοι που μιλάνε και καλλιεργούν το αφήγημα της “ανομίας” στα πανεπιστήμια». «Είναι κατασυκοφάντηση του δημόσιου πανεπιστημίου που λειτουργεί με πολλά προβλήματα, υποχρηματοδοτούμενο, χωρίς καλές κτιριακές δομές» σχολίασε και δήλωσε την αμέριστη στήριξή της στους νέους, τους φοιτητές που αντιδρούν. «Αλίμονο αν δεν αμφισβητούν οι φοιτητές την ανομία που έρχεται από το κράτος. Από το 2020 ξεκίνησε αυτή η κατάσταση, στις πλατείες δέχονταν άγριες επιθέσεις από την αστυνομία οι νέοι. Η κυβέρνηση, στην προκειμένη περίπτωση, έκανε υπεμεγέθυνση μεμονωμένων περιστατικών. Πάνω σε τραυματισμένους φοιτητές, καμία βιβλιοθήκη δε χτίζεται».

Φορείς, σύλλογοι φοιτητών, ακαδημαϊκοί, κοσμητείες, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού Προσωπικού, ακόμα και Σύλλογοι των αστυνομικών υπαλλήλων, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων λένε ότι μόνο πρόκληση είναι η παρουσία αστυνομικών στο πανεπιστήμιο, επεσήμανε η καθηγήτρια, καταλήγοντας με τα λόγια του Φρανσουά Μιτεράν: «μια κοινωνία που δεν ακούει τους νέους είναι καταδικασμένη να πέσει σε τοίχο».

Πολύ εύστοχο σχολιασμό έκανε κι ο Δημήτρης Σαραφιανός, μέλος ΔΣ ΔΣΑ εκ των δικηγόρων του Γιάννη Ντουσάκη. «Φοιτητές από τη μια κρατάνε μόνο ένα πανό κι απ’ την άλλη πάνοπλοι αστυνομικοί με κράνη, ασπίδες, δακρυγόνα, κρότου λάμψης, κλομπ, πυροβόλα… και τα οποία χρησιμοποιούν. Έχουμε τέσσερις πυροβολισμούς κι έχουν με ευθεία βολή στραφεί προς τους φοιτητές. Αυτό είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας. Από τύχη δεν είχαμε ανθρωποκτονία, αλλά είχαμε βαριά σωματική βλάβη. Και η αντιμετώπιση από την κυβέρνηση είναι “δε μας ενδιαφέρουν οι ευθείες βολές”… Βλέπουμε ποιοι έχουν τα όπλα, είδαμε τι σημαίνει αστυνομικοί στο πανεπιστήμιο. Θα έπρεπε ήδη να έχει παρέμβει ο εισαγγελέας» υπογράμμισε, ξεκαθαρίζοντας πως ο φοιτητής από την πλευρά του με τη δικηγορική στήριξη θα καταθέσει μηνυτήρια αναφορά απέναντι στις αστυνομικές δυνάμεις. «Οι κυβερνητικές δυνάμεις επιδιώκουν τις εντάσεις. Το είδαμε και στην περίπτωση του Νίκου Σαμπάνη, με τα συγχαρητήρια του υπουργού στην αστυνομία» κατέληξε.

Παρούσα και η Σοφία Σακοράφα, Βουλεύτρια – Η’ Αντιπρόεδρος της Βουλής, δηλώνοντας πως «σήμερα ήρθα εδώ ως Σοφία Σακοράφα», όχι με την επαγγελματική μου ιδιότητα. Μίλησε για την πολλαπλή βία που ασκεί το κράτος στους πολίτες με διάφορους τρόπους και εξέφρασε τη στήριξή της στη νέα γενιά. «Αν το αφήσουμε αυτό, θα έχει ολέθρια αποτελέσματα που δε θα είναι αντιμετωπίσιμα» είπε, για την ακραία έξαρση της αστυνομικής βίας που δρα με την ανοχή της κυβέρνησης.

«Θα έπρεπε η κυβέρνηση να πει ότι “αυτό θα πρέπει να ερευνηθεί”. Κάθε μέσο δικαιολογείται προκειμένου να φτιαχτεί βιβλιοθήκη;» διερωτήθηκε ρητορικώς ο Βασίλης Παπαστεργίου, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και μέλος του ΔΣ του ΔΣΑ, τονίζοντας πως «υπάρχει ανοχή στην αστυνομική βία» και θίγοντας το πολύ σημαντικό ζήτημα της εκπαίδευσης των αστυνομικών δυνάμεων. «Υπάρχει έλλειψη οδηγιών  για τη χρήση οπλισμού από την αστυνομία. Δεν έχουν διαπαιδαγωγηθεί», σημειώνοντας μάλιστα πως το 27% των περιστατικών ρατσιστικής βίας είναι από την αστυνομία.

Στήριξη στους αγωνιζόμενους φοιτητές εξέφρασε και η ΚΕΔΔΑ: Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα, την αλληλεγγύη.