«Μετά την λειτουργίαν και τον αγιασμόν, η ιερά πομπή εξήλθε προς την αποβάθραν, όπου έμελλε να τελεσθή η κατάδυσις του Τιμίου Σταυρού.
Μέγα ενέπνεεν ενδιαφέρον η εορτή αύτη. Όχι τόσον δια το μεγαλείον της ιεράς πομπής, όχι τόσον δια το τις θ’ αναλάβη τον Σταυρόν από του κύματος, όσον δια το… τις θα αρπάση τον Σταυρόν από των χειρών του πρώτου λαβόντος, διότι ούτος μεν απεκλείετο, εκείνος δε, ο ευτυχής, έμελλε ν’ αργυρολογήση και να μεθοκοπήση επί δύο ημέρας.
Δύο ήσαν οι ήρωες της ημέρας: Ο Φτίκας και ο Σοροκάς. Ούτοι διηγωνίζοντο κατ’ έτος περί του γέρατος. Και έφερον πασίδηλα τα ίχνη της μακροετούς ταύτης πάλης. Ο μεν Φτίκας είχεν επτά δακτύλους εις τας δύο χείρας του, ο δε Σοροκάς ένα οφθαλμόν ολιγώτερον των πολλών ανθρώπων.»
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ο Σημαδιακός», 1889