Από το Ζάππειο ως το Μουσείο Μπενάκη δεν είναι μακρύς ο δρόμος. Ωστόσο, του Αντώνη Σαμαρά του «έμεινε το ωραίο ταξίδι». Μιλώντας για μία ακόμη φορά σε υπερπροστατευμένο περιβάλλον, με προκαθορισμένο ακροατήριο. Για να παρουσιάσει, για πρώτη φορά, ένα Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο. Ό,τι δεν έκαναν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις (οι δικές τους κυβερνήσεις, το τονίζω, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ) θα το κάνει τώρα εκείνος. Η κυβέρνηση που έχει βουλιάξει τη χώρα σε άνευ προηγουμένου ύφεση, τώρα τάζει ανάπτυξη.
 
Οι φράσεις-κλειδιά στις προηγούμενες εκλογές ήταν «όχι άλλα μέτρα» και «επαναδιαπραγμάτευση». Ξέρουμε τι έγινε και στα δύο μέτωπα, όπως ξέρουμε τι απέγινε και η περίφημη προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων.
 
Τώρα, λέξεις-κλειδιά είναι η «ανάπτυξη» και η «σταθερότητα». Εκ πρώτης όψεως έννοιες αντιφατικές. Εμπειρικά μιλώντας, εντελώς αντίθετες με τη φιλοσοφία όλων των τρεχουσών πολιτικών. Παραφράζοντας τον ποιητή, «ανάπτυξη ανάπηρη τώρα σου τάζουν». Και σε σαθρά θεμέλια, εφόσον όλ’ αυτά προϋποθέτουν τη «βιωσιμότητα του χρέους». Ο κόσμος όλος, ακόμα και το ΔΝΤ, βοά ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, και μόνο η ελληνική κυβέρνηση επιμένει. Με μοναδικό  επιχείρημα την προσχηματική έξοδο στις αγορές. Αλλά οι αγορές δεν ψηφίζουν. Ψηφίζουν οι άνεργοι. Ψηφίζουν οι απλήρωτοι. Ψηφίζουν οι ανασφάλιστοι. Ψηφίζουν οι μικρομεσαίοι. Ψηφίζουν οι φτωχοί αγρότες. Οι αγορές όχι.
 
«Θέλω μια Ελλάδα όπου το φορολογικό σύστημα θα είναι απλό», λέει σε άπταιστο ενικό της μεγαλοπρεπείας ο πρωθυπουργός των δεκάδων νέων φορολογικών νόμων και των εκατοντάδων φορολογικών διατάξεων. Κι εγώ θέλω την Κλόντια Σίφερ.
 
Δεν θα μακρυγορήσω άλλο. Η συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων δεν αποτελεί προτέρημα της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Ιδίως όταν μεταξύ αυτών των δύο μεσολαβούν εκλογές. Και κατόπιν «διαπραγμάτευση» με την τρόικα. Όλοι τα ξέρουν αυτά πια – ουδείς αθώος. Κανείς δεν θα ψηφίσει Νέα Δημοκρατία ή Ελιά επειδή  πιστεύει τις προεκλογικές υποσχέσεις, όποιος επιλέξει να τους ψηφίσει θα είναι γιατί τον βολεύει. Ή, τουλάχιστον, γιατί νομίζει πως τον βολεύει.
 
Θα ήθελα μόνο να επιμείνω σε μια λεπτομέρεια: Στις 5 Νοεμβρίου ο Αντώνης Σαμαράς, σε τηλεοπτική συνέντευξή του στον Γιάννη Πρετεντέρη, υπόσχεται: «Εγώ σήμερα μπορώ να το υποσχεθώ, ότι θα έχουμε στην Ελλάδα δωρεάν ασύρματο Wi Fi Internet, σε όλη την Ελλάδα, σ’ ένα χρόνο. Θα το κάνουμε. Θα γίνει. Γι’ αυτό το ’πα. Και το ’χω ψάξει για να το πω…».
 
Αλλά ίσως γίνομαι υπερβολικά καχύποπτος. Ακόμα δεν έκλεισε ο χρόνος. Μένουν πεντέμισι μήνες για να πραγματοποιήσει ο πρωθυπουργός την υπόσχεσή του. Σύμφωνοι, μόνο που απ’ όσο γνωρίζουμε δεν έχει σημειωθεί καμία προετοιμασία. Δεν έχει εγγραφεί σχετικό κονδύλι στον προϋπολογισμό. Δεν έχει ανατεθεί μελέτη για τον σχεδιασμό του δικτύου. Πολύ περισσότερο δεν έχει δρομολογηθεί διαγωνιστική διαδικασία για την υλοποίησή του. Εκτός αν το πρωθυπουργικό επιτελείο έχει οργανώσει κρυφά το πρότζεκτ – να μας το κάνει έκπληξη. Αλλά και πάλι, κακοπροαίρετος δεν είμαι. Τους προειδοποιώ για να επισπεύσουν, προσπαθώ να τους προστατέψω, υπηρεσία προσφέρω.
 
Το πιο αστείο είναι ότι ψάχνοντας και πάλι να δω το βίντεο μετά από τόσον καιρό για να επιβεβαιώσω τα λεγόμενα του πρωθυπουργού, την υπόσχεση για το δωρεάν Wi Fi την έδωσε απαντώντας -μάλλον ξεκάρφωτα- σε ερώτηση του δημοσιογράφου περί αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου…