Στην ομιλία του, από το βήμα της Βουλής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μολονότι ζήτησε «συγγνώμη» από τα θύματα αστυνομικής βίας διαχρονικά, όταν αναφέρθηκε στην υπόθεση Ινδαρέ, έσπευσε να δηλώσει ότι από τις δικαστικές αποφάσεις «αποδείχτηκε» ότι τα γεγονότα δεν είναι όπως καταγγέλθηκαν και ότι η δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί για τις κατηγορίες της αστυνομίας κατά της οικογένειας του σκηνοθέτη.
Υπενθυμίζεται ότι τον Δεκέμρβιο του 2019 o Δημήτρης Ινδαρές βρέθηκε δεμένος στην ταράτσα του σπιτιού του και ξυλοκοπήθηκαν αυτός με την οικογένειά του, όταν δεν άφησαν την αστυνομία να εισβάλει σπίτι τους χωρίς σχετικό ένταλμα. Η έγκληση όμως της οικογένειας Ινδαρέ κατά των αστυνομικών για το αδίκημα της σωματικής βλάβης απορρίφθηκε, ενώ είχε τεθεί στο αρχείο το σκέλος που αφορούσε τα αδικήματα της απειλής και της εξύβρισης. Έτσι, σύμφωνα με την Εισαγγελέα Δ. Σιδηροπούλου, οι αστυνομικοί στην ταράτσα του σπιτιού του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ τον Δεκέμβριο του 2019 στο Κουκάκι ενέργησαν «στα πλαίσια των υπηρεσιακών τους καθηκόντων», ενώ αποδέχεται ότι οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν βία, αλλά όχι μεγαλύτερη από την «ευλόγως αναγκαία».
Το δικαστήριο κατά της οικογένειας Ινδαρέ εκκρεμεί.
Απαντώντας στον Πρωθυπουργό, ο σκηνοθέτης με ανάρτησή του στο facebook σχολιάζει: «Ακούσαμε μόλις από το στόμα του ίδιου του Πρωθυπουργού πως η υπόθεσή μας δεν έχει τελεσιδικήσει. Πως όταν έφτασε στο δικαστήριο αποδείχτηκαν τα πράγματα διαφορετικά…. Ανακρίβειες εν τη ρίμη του λόγου; Ελλιπής (παρα-) πληροφόρηση; Ή μήπως ένας πολύ προσεκτικός, πονηρός τρόπος διατύπωσης, που επιβεβαιώνει την αδίστακτη θυσία μιας αδικούμενης οικογένειας στις παραταξιακές σκοπιμότητες της εκτελεστικής εξουσίας;»
Αναρωτιέται στη συνέχεια αν «ξέρει ο πρωθυπουργός ή μήπως δεν ξέρει τι γίνεται κάτω από τη μύτη του, κι έχει μεταβληθεί σε έρμαιο των καθ’ ύλιν “αρμοδίων”; Από πότε η απόρριψη των εγκλήσεών μας από εισαγγελείς, με σκανδαλώδες, μάλιστα, σκεπτικό, που προκαλεί κλαυσίλγελω και στον τελευταίο αδαή πολίτη, αναβαθμίζονται σε ακροαματική διαδικασία;»
Καταλήγει λέγοντας:
«Για μια ακόμη φορά αθροίζουμε απρέπειες. Θεσμικές και προσωπικές. Καθώς δεν είμαστε κόμμα, ούτε κίνημα, εκτός από δικηγόρους πρέπει να δώσουμε κι άλλα πολλά για τη θεραπεια μας από την ανηλεή κακοποίηση. Από αστυνομία, λειτουργούς, τρολ, την ιεραρχία της πολιτείας ως και την κορυφή της.
Αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε την ανάσα μας ενεργή. Να μη σκάσουμε. Είναι τραγικό ν’ αντιμετωπίζεται ο αδικούμενος πολίτης ως πολιτικός αντίπαλος.»