Δεν χρειάζονται δηλαδή ούτε χαρισματικοί ρεπόρτερ, ούτε κυνηγοί της είδησης. Το βασικό προσόν είναι οι διασυνδέσεις με την εξουσία, κάποιοι και με τη διαπλοκή και την Τρόικα (δεν είναι τυχαίο ότι δημοσιογράφος που φημιζόταν για τις προνομιακές προσωπικές σχέσεις της με μέλος της τρόικας, αναβαθμίστηκε σε κυβερνητικό συντάκτη σε χρόνο ρεκόρ, ενώ λίγο πριν είχε γίνει περιζήτητη από δύο τουλάχιστον μεγάλα κανάλια).
Η κρίση λοιπόν «αποδείχτηκε ευκαιρία» για να περιθωριοποιηθεί το πραγματικό πολιτικό ρεπορτάζ καθώς και οι παραδοσιακού τύπου πολιτικοί συντάκτες και να αντικατασταθούν από τους εκπροσώπους γραφείων τύπου της εξουσίας.
Ο Α.Μαγγηριάδης, νεαρός και παντελώς άγνωστος μέχρι τότε, δεν ακολούθησε την παραδοσιακή πορεία ενός ρεπόρτερ που ανεβαίνει ένα-ένα τα σκαλιά μέχρι να φτάσει να του εμπιστευθούν το πολιτικό ρεπορτάζ, ως είθισται. Σύμφωνα με το βιογραφικό του, όσο ήταν διορισμένος υπάλληλος του Χάρη Παμπούκη στο γραφείο του, εργαζόταν και ως συνεργάτης του Παύλου Τσίμα στην εκπομπή του στο Mega. Χωρίς να έχει κάνει καμία δημοσιογραφική επιτυχία, αποκάλυψη ή έστω κάποια αξιόλογα ρεπορτάζ, μετά την αποχώρησή του «μέντορά» του από το πολιτικό προσκήνιο, προσγειώθηκε ως αλεξιπτωτιστής στο πολιτικό ρεπορτάζ του Mega. Μπορεί και να αξίζει βέβαια, να έχουν δει σε αυτόν οι ιθύνοντες νόες του σταθμού κάποια προσόντα που εμείς αγνοούμε.
Άλλη μια κραυγαλέα περίπτωση είναι ο δημοσιογράφος του Σκάι, Βασίλης Μπεσκένης. Μπαινοβγαίνει με εντυπωσιακή άνεση από τα γραφεία τύπου των υπουργών της ΝΔ στα ΜΜΕ και αντίστροφα. Συνεργάτης του Άρη Σπηλιωτόπουλου στο παρελθόν, βρέθηκε στη συνέχεια στην ΕΡΤ, μετά το κλείσιμό της πήγε στο γραφείο τύπου του Άδωνη Γεωργιάδη (τον οποίο συνόδευε χωρίς προφανή λόγο και σε πληρωμένα από το δημόσιο ταξίδια στην Αμερική και όχι μόνο) και όταν ο τελευταίος έχασε το υπουργείο, ο Μπεσκένης πήγε (που αλλού;) στον Σκάι να κάνει τον πολιτικό σχολιαστή.
Τον ρόλο του πολιτικού σχολιαστή στον Σκάι κρατάει και ο πρώην εκπρόσωπος τύπου του Λουκά Παπαδήμου, Δημήτρης Τσιόδρας. Παρότι στο παρελθόν όσοι πήγαιναν σε κυβερνητικές θέσεις εκπροσώπου, συνήθιζαν να εγκαταλείπουν τη δημοσιογραφία και να μην ξαναγυρίζουν σε αυτή, καθώς θεωρούνταν «καμένοι» και χρωματισμένοι πολιτικά (από τον Θόδωρο Ρουσόπουλο μέχρι τον Γιώργο Πανταγιά και τον Γιάννη Ανδριανό) στην εποχή του μνημονίου δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα. Αντιθέτως, ΜΜΕ όπως ο Σκάι και το Mega δείχνουν να προτιμούν αυτά τα πρόσωπα από τους δοκιμασμένους δημοσιογράφους, όταν πολλοί από τους τελευταίους παραμένουν άνεργοι σήμερα. Και όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί.