Από τη διαπλοκή στον ειδικό φόρο τηλεόρασης
Από τη διαπλοκή στον ειδικό φόρο τηλεόρασης
Μείωση φορολογίας για τους ιδιοκτήτες, απολύσεις για τους εργαζόμενους!
του Σωτήρη Μανιάτη
του Σωτήρη Μανιάτη
Μείωση φορολογίας για τους ιδιοκτήτες, απολύσεις για τους εργαζόμενους!
Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στην Ελλάδα άρχισαν να "παραφουσκώνουν" μετά την έλευση της λεγόμενης "ελεύθερης" ραδιοφωνίας και τηλέορασης. Των ιδιωτικών δηλαδή ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών που άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 να "ξεφυτρώνουν" σαν μανιτάρια σε όλη την Επικράτεια. Τα κανάλια εθνικής εμβέλειας αυξήθηκαν και γιγαντώθηκαν μέσα σε μια εικοσαετία παραμένοντας ουσιαστικά ανεξέλεγκτα καθώς ποτέ δεν εκδόθηκαν οι απαιτούμενες άδειες. Δύο δεκαετίες παίζεται ένα ιδιότυπο "παιχνίδι" αλληλοομηρίας μεταξύ των εκάστοτε κυβερνώντων και των καναλαρχών που εναλλάσσονται στους ρόλους "θύτη" και "θύματος" ανάλογα με τις εξελίξεις. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ηλεκτρονικών και εντύπων ΜΜΕ δεν γιγάντωσαν απλά τα μέσα τους αλλά και τις άλλες επιχειρήσεις που διέθεταν και διαθέτουν.
Επί δύο δεκαετίες τουλάχιστον χρησιμοποίησαν τα ΜΜΕ ως "όχημα" για τις άλλες επιχειρήσεις τους που έρχονται σε συναλλαγή με το κράτος για την ανάληψη δημόσιων έργων (κάθε είδους), επηρέασαν τις πολιτικές εξελίξεις, συχνά με βάναυσο τρόπο ανάλογα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους, ενώ την ίδια ώρα γέμιζαν τις "τσέπες" τους και από την κρατική διαφήμιση που κάθε κυβέρνηση φρόντιζε να σπρώχνει στην αγορά και ειδικά σε ορισμένα μέσα. Και στο "παιχνίδι" αυτό έπαιξαν (και παίζουν) και ορισμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι που ανάλογα με την περίοδο εξυπηρέτησαν συγκεκριμένα συμφέροντα. Από όλους αυτούς κάποιοι γέμισαν προσωπικούς ή εταιρικούς λογαριασμούς, βρέθηκαν με μετοχές σε τεράστιους εκδοτικούς οργανισμούς, άλλοι άνοιξαν τα δικά τους ΜΜΕ, άλλαξαν στρατόπεδα και πάει λέγοντας... Τώρα, που η "φούσκα" των ΜΜΕ στην Ελλάδα έσκασε, κάτι που ήταν εμφανέστατο ότι θα συνέβαινε -τουλάχιστον την τελευταία τριετία-, και τα περισσότερα ΜΜΕ εμφανίζουν μεγάλες ζημιές οι ίδιοι άνθρωποι (ορισμένες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα) όχι μόνο δεν αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης τους αλλά βρήκαν την ευκαιρία να "τινάξουν" στον αέρα τις εργασιακές σχέσεις και όσα κατακτήθηκαν με αγώνες τα τελευταία 50 χρόνια. Μεταφέρουν και πάλι την πλήρη ευθύνη στους εργαζόμενους, βάζουν "λουκέτο" σε μέσα που μέχρι πρότινος τα χρησιμοποιούσαν για τις "δουλειές" τους καθώς πλέον είναι ζημιογόνα, προχωρούν σε ομαδικές απολύσεις, μειώσεις αμοιβών, αύξηση ωρών απασχόλησης και παροχής υπηρεσιών κ.α. Και βέβαια ούτε λόγος για να βάλουν επιτέλους μια φορά το χέρι στη δική τους "τσέπη", στους δικούς τους λογαριασμούς, στις άλλες μέχρι πρότινος τουλάχιστον "χρυσοφόρες" εταιρείες τους για να στηρίξουν τα Μέσα που διαθέτουν. Οι παραφουσκώμενοι λογαριασμοί τους δεν πρόκειται να "χλωμιάσουν" στο ελάχιστο διότι όπως λειτουργεί (;) το ελληνικό κράτος κανείς δεν μπορεί ή μάλλον δεν τολμά με έμμεσο αλλά ξεκάθαρο τρόπο να τους υποχρεώσει σε κάτι τέτοιο. Και κανείς όπως φαίνεται δεν έχει το σθένος να διερευνήσει που πήγε όλος αυτός ο πακτωλός χρημάτων που διακινήθηκε επί δύο δεκαετίες από τα "διαπλεκόμενα συμφέροντα" όπως συχνά τα τελευταία χρόνια καταγγέλουν πολιτικοί από διάφορους χώρους και κυρίως από τα δύο κόμματα εξουσίας.
Δυστυχώς και αυτή η κυβέρνηση δεν δείχνει αποφασισμένη να λάβει μέτρα για να προασπίσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων και μάλιστα σε έναν ευαίσθητο τομέα όπως αυτός της Ενημέρωσης. Παραμένουμε στις γνωστές δηλώσεις ότι ο πλουραλισμός στα ΜΜΕ, η Ενημέρωση των πολιτών είναι βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας. Αλλά ενώ τον βλέπουν να "ξηλώνεται" δεν φαίνεται κανείς διατεθειμένος να πράξει τα αυτονότητα. Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, αποφάσισε να μεταφέρει για το 2013 την επιβολή του φόρου 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων (ο οποίος ούτως ή άλλως είχε παραμείνει ανενεργός έως και τώρα). Και μπορεί στη συγκεκριμένη τουλάχιστον συγκυρία να είναι μια σωστή κίνηση καθώς τα διαφημιστικά έσοδα πέφτουν με ταχυτάτους ρυθμούς και η τηλεοπτική διαφήμιση είναι ήδη αρκετά επιβαρυμένη. Δεν θα έπρεπε όμως με κάποιο τρόπο η κίνηση αυτή να συνοδεύεται και με μια ρύθμιση για εξασφάλιση θέσεων εργασίας; Και κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει και με τις άλλες πιθανές επιδοτήσεις σε ΜΜΕ που φαίνεται ότι σχεδιάζονται; Δεν θα μπορούσε, για παράδειγμα, να υπάρχει μία ρύθμιση που να εξασφαλίζει ότι όποιο ΜΜΕ επιδοτηθεί (ή "ευεργετηθεί" με οποιουδήποτε τύπου μείωση φορολογίας) δεν θα μπορεί να απολύει ομαδικά και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα είναι υποχρεωμένο να επιστρέφει το σύνολο της επιδότησης; Δεν μιλάμε βέβαια σε καμία περίπτωση για κρατική παρέμβαση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε άλλου τύπου εξαρτήσεις.Υπάρχουν τρόποι και μέθοδοι με τους οποίους μπορούν και τα μέσα Ενημέρωσης να στηριχθούν σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά περίοδο αλλά και οι εργαζόμενοι σε αυτά οι οποίοι, όπως και να το κάνουμε, είναι αυτοί που μπορούν να εξασφαλίσουν τη σωστή λειτουργία τους. Εκτός κι αν ορισμένοι έχουν αποφασίσει να "σφίξουν" για τα καλά την "κάνουλα" της ενημέρωσης, να εγκλωβίσουν τους πολίτες σε συγκεκριμένα ΜΜΕ και να συνεχίσουν ανενόχλητοι τα όποια "παιχνίδια" εξακολουθούν να σχεδιάζουν.
Μείωση φορολογίας για τους ιδιοκτήτες, απολύσεις για τους εργαζόμενους!
Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στην Ελλάδα άρχισαν να "παραφουσκώνουν" μετά την έλευση της λεγόμενης "ελεύθερης" ραδιοφωνίας και τηλέορασης. Των ιδιωτικών δηλαδή ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών που άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 να "ξεφυτρώνουν" σαν μανιτάρια σε όλη την Επικράτεια. Τα κανάλια εθνικής εμβέλειας αυξήθηκαν και γιγαντώθηκαν μέσα σε μια εικοσαετία παραμένοντας ουσιαστικά ανεξέλεγκτα καθώς ποτέ δεν εκδόθηκαν οι απαιτούμενες άδειες. Δύο δεκαετίες παίζεται ένα ιδιότυπο "παιχνίδι" αλληλοομηρίας μεταξύ των εκάστοτε κυβερνώντων και των καναλαρχών που εναλλάσσονται στους ρόλους "θύτη" και "θύματος" ανάλογα με τις εξελίξεις. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ηλεκτρονικών και εντύπων ΜΜΕ δεν γιγάντωσαν απλά τα μέσα τους αλλά και τις άλλες επιχειρήσεις που διέθεταν και διαθέτουν.
Επί δύο δεκαετίες τουλάχιστον χρησιμοποίησαν τα ΜΜΕ ως "όχημα" για τις άλλες επιχειρήσεις τους που έρχονται σε συναλλαγή με το κράτος για την ανάληψη δημόσιων έργων (κάθε είδους), επηρέασαν τις πολιτικές εξελίξεις, συχνά με βάναυσο τρόπο ανάλογα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους, ενώ την ίδια ώρα γέμιζαν τις "τσέπες" τους και από την κρατική διαφήμιση που κάθε κυβέρνηση φρόντιζε να σπρώχνει στην αγορά και ειδικά σε ορισμένα μέσα. Και στο "παιχνίδι" αυτό έπαιξαν (και παίζουν) και ορισμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι που ανάλογα με την περίοδο εξυπηρέτησαν συγκεκριμένα συμφέροντα. Από όλους αυτούς κάποιοι γέμισαν προσωπικούς ή εταιρικούς λογαριασμούς, βρέθηκαν με μετοχές σε τεράστιους εκδοτικούς οργανισμούς, άλλοι άνοιξαν τα δικά τους ΜΜΕ, άλλαξαν στρατόπεδα και πάει λέγοντας... Τώρα, που η "φούσκα" των ΜΜΕ στην Ελλάδα έσκασε, κάτι που ήταν εμφανέστατο ότι θα συνέβαινε -τουλάχιστον την τελευταία τριετία-, και τα περισσότερα ΜΜΕ εμφανίζουν μεγάλες ζημιές οι ίδιοι άνθρωποι (ορισμένες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα) όχι μόνο δεν αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης τους αλλά βρήκαν την ευκαιρία να "τινάξουν" στον αέρα τις εργασιακές σχέσεις και όσα κατακτήθηκαν με αγώνες τα τελευταία 50 χρόνια. Μεταφέρουν και πάλι την πλήρη ευθύνη στους εργαζόμενους, βάζουν "λουκέτο" σε μέσα που μέχρι πρότινος τα χρησιμοποιούσαν για τις "δουλειές" τους καθώς πλέον είναι ζημιογόνα, προχωρούν σε ομαδικές απολύσεις, μειώσεις αμοιβών, αύξηση ωρών απασχόλησης και παροχής υπηρεσιών κ.α. Και βέβαια ούτε λόγος για να βάλουν επιτέλους μια φορά το χέρι στη δική τους "τσέπη", στους δικούς τους λογαριασμούς, στις άλλες μέχρι πρότινος τουλάχιστον "χρυσοφόρες" εταιρείες τους για να στηρίξουν τα Μέσα που διαθέτουν. Οι παραφουσκώμενοι λογαριασμοί τους δεν πρόκειται να "χλωμιάσουν" στο ελάχιστο διότι όπως λειτουργεί (;) το ελληνικό κράτος κανείς δεν μπορεί ή μάλλον δεν τολμά με έμμεσο αλλά ξεκάθαρο τρόπο να τους υποχρεώσει σε κάτι τέτοιο. Και κανείς όπως φαίνεται δεν έχει το σθένος να διερευνήσει που πήγε όλος αυτός ο πακτωλός χρημάτων που διακινήθηκε επί δύο δεκαετίες από τα "διαπλεκόμενα συμφέροντα" όπως συχνά τα τελευταία χρόνια καταγγέλουν πολιτικοί από διάφορους χώρους και κυρίως από τα δύο κόμματα εξουσίας.
Δυστυχώς και αυτή η κυβέρνηση δεν δείχνει αποφασισμένη να λάβει μέτρα για να προασπίσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων και μάλιστα σε έναν ευαίσθητο τομέα όπως αυτός της Ενημέρωσης. Παραμένουμε στις γνωστές δηλώσεις ότι ο πλουραλισμός στα ΜΜΕ, η Ενημέρωση των πολιτών είναι βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας. Αλλά ενώ τον βλέπουν να "ξηλώνεται" δεν φαίνεται κανείς διατεθειμένος να πράξει τα αυτονότητα. Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, αποφάσισε να μεταφέρει για το 2013 την επιβολή του φόρου 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων (ο οποίος ούτως ή άλλως είχε παραμείνει ανενεργός έως και τώρα). Και μπορεί στη συγκεκριμένη τουλάχιστον συγκυρία να είναι μια σωστή κίνηση καθώς τα διαφημιστικά έσοδα πέφτουν με ταχυτάτους ρυθμούς και η τηλεοπτική διαφήμιση είναι ήδη αρκετά επιβαρυμένη. Δεν θα έπρεπε όμως με κάποιο τρόπο η κίνηση αυτή να συνοδεύεται και με μια ρύθμιση για εξασφάλιση θέσεων εργασίας; Και κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει και με τις άλλες πιθανές επιδοτήσεις σε ΜΜΕ που φαίνεται ότι σχεδιάζονται; Δεν θα μπορούσε, για παράδειγμα, να υπάρχει μία ρύθμιση που να εξασφαλίζει ότι όποιο ΜΜΕ επιδοτηθεί (ή "ευεργετηθεί" με οποιουδήποτε τύπου μείωση φορολογίας) δεν θα μπορεί να απολύει ομαδικά και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα είναι υποχρεωμένο να επιστρέφει το σύνολο της επιδότησης; Δεν μιλάμε βέβαια σε καμία περίπτωση για κρατική παρέμβαση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε άλλου τύπου εξαρτήσεις.Υπάρχουν τρόποι και μέθοδοι με τους οποίους μπορούν και τα μέσα Ενημέρωσης να στηριχθούν σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά περίοδο αλλά και οι εργαζόμενοι σε αυτά οι οποίοι, όπως και να το κάνουμε, είναι αυτοί που μπορούν να εξασφαλίσουν τη σωστή λειτουργία τους. Εκτός κι αν ορισμένοι έχουν αποφασίσει να "σφίξουν" για τα καλά την "κάνουλα" της ενημέρωσης, να εγκλωβίσουν τους πολίτες σε συγκεκριμένα ΜΜΕ και να συνεχίσουν ανενόχλητοι τα όποια "παιχνίδια" εξακολουθούν να σχεδιάζουν.