Από τη δολοφονία Σολεϊμανί στο σημερινό τρομοκρατικό πλήγμα στο Ιράν

Σα σήμερα, το 2020, η αναγγελία της τρομοκρατικής επίθεσης των ΗΠΑ κατά του στρατηγού του Ιράν Κασσέμ Σολεϊμανί, με βρήκε να τρέχω στο ΤΡΡ, να βρω τον Κωνσταντίνο Πουλή, να του πω ότι όσα θα ακολουθούσαν ήταν πολύ σοβαρά, κι ότι έπρεπε οπωσδήποτε να πάω Τεχεράνη, αν μου έδιναν δημοσιογραφική βίζα. Δεν την πολυπεριμέναμε, όμως η βίζα ήρθε Κυριακή πρωί, 5/1/2020, και το απόγευμα πέταξα, μέσω Κωνσταντινούπολης, με εισιτήριο one way χάρη στην οικονομική σας ενίσχυση.

Στις ανταποκρίσεις μου από εκεί για το ΤΡΡ, γραμμένες πάνω στη ένταση των ημερών, φαίνονταν ότι ο στρατηγός υπήρξε, εμφανώς, ήρωας της συντριπτικής πλειονότητας του Ιρανικού λαού. Γι αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, επιλέχθηκε να πληγεί το σημείο που ο κόσμος θα μαζευόταν για να τον τιμήσει, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 103 αθώα θύματα και δεκάδες τραυματίες.

Μπορεί να είναι Ισλαμικό Κράτος οι βομβιστές του μνημόσυνου, λένε τα πρακτορεία, αλλά μετά το πλήγμα στη Βηρυτό, και τη δολοφονία ηγετικού στελέχους της Χαμάς εκεί, στο Λίβανο, πολύ αμφιβάλω. Οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ είναι γνωστό πων συνεργάζονται με την καλτ των Ρατζαβί – όπως την αποκαλούν οι Νιου Γιορκ Τάιμς- τη ΜΕΚ, ένα δολοφονικό απομεινάρι της Επανάστασης του 1979, που σήμερα το θρέφουν ΗΠΑ και Ισραήλ. Οι εξόριστοι ιρανοί κομμουνιστές του  κομμουνιστικού κόμματος του Ιράν, Τουντέχ, όπως και οι προοδευτικοί του Χαταμί είχαν καταδικάσει αμέσως τη δολοφονία Σολεϊμανί, άλλωστε – ο Χαταμί είχε παραστεί ο ίδιος στην κηδεία και οι δηλώσεις του ήταν αυστηρότατες.

Οι  ΜΕΚ  έχουν μεγάλη ιστορία σε αντίστοιχες ενέργειες. Πολέμησαν στο πλευρό του Σαντάμ κατά της χώρας τους, δολοφόνησαν χιλιάδες αμάχους, και “πατούσαν τους Κούρδους [του Ιράκ] με τα τανκς για να κρατούν τις σφαίρες για τους Φρουρούς της Επανάστασης” κατά την εντολή της παρανοϊκής ηγέτιδας τους, Μαριάμ Ρατζαβί, που υποχρέωνε σε στειρώσεις τις γυναίκες και διέτασσε βασανιστήρια σε όποιον δεν υπακούσε τις εντολές της. Αυτά για τον πιθανό υπεύθυνο. Ομως, σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή, το “ποιός” παραμένει δευτερεύον. Τα ουσιαστικά ερωτήματα είναι: Γιατί τώρα; Γιατί εκεί, στο μνημόσυνο; Και, Γιατί μετά τη Βηρυτό;

Είναι εμφανές ότι, τα γνωστά γεράκια που λέγαμε, με πρώτο πρώτο τον Μπόλτον, που έγραφε πρόσφατα πως “η μόνη επιλογή της Δύσης είναι να επιτεθεί στο Ιράν“, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να υλοποιήσουν τα πιο υγρά των ονείρων του Νετανιάχου, και να οδηγήσουν όλη την περιοχή σε έναν καταστροφικό και γενικευμένο πόλεμο, στον οποίο θα υποχρεωθεί να μπει πρώτα ο Λίβανος και μετά το Ιράν.

Η εγκράτεια και ο ρεαλισμός που έχουν δείξει ως τώρα Χεσμπολάχ και κυβέρνηση Ραϊσί, οι οποίοι κάνουν ότι μπορούν για να μην κλιμακωθεί η κατάσταση, είναι πρόβλημα για τα “γεράκια”. Οπως πρόβλημα είναι και το γεγονός πως αυτοί οι δύο, μαζί με τους (επίσης σιίτες) Ανσαραλλάχ, στέκονται και έμπρακτα στο πλευρό της Παλαιστίνης.

Το σημερινό τρομοκρατικό πλήγμα στο μνημόσυνό του στρατηγού Σολεϊμανί , και οι εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες, φαίνονται να έχουν ως επιδίωξη την κλιμάκωση του πολέμου στην περιοχή, μέσω της αυξησης της λαϊκής πίεσης προς την κυβέρνηση Ραϊσί να προβεί σε ισχυρά αντίποινα, δεδομένης και της ήδη υπάρχουσας οργής για τα τεκταινόμενα στην Παλαιστίνη.

Ομοίως, το πλήγμα στη συνοικία Νταχία (ή Νταχίγια) της Βηρυτού, είναι πρόκληση για το λαό του Λιβάνου, αφού η περιοχή είναι από δεκαετίες συνδεδεμένη με δολοφονικούς βομβαρδισμούς σύμφωνα με το “Δόγμα της Νταχία”, που διατύπωσε και εφαρμοσε εκεί, και από τις 12 Οκτωβρίου του 2023 εφαρμόζει και στη Γάζα, ο σήμερα υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου του Ισραήλ, Γκάντι Άιζενκοτ, και πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού του Ισραήλ.

Το καλοκαίρι του 2006 ο επιτιθέμενος κατά του Λιβάνου ισραηλινός στρατός ισοπέδωσε την Νταχία, με διαρκή και ανελέητο βομβαρδισμό, υπό τις εντολές του Άιζενκοτ, χαρακτηρίζοντάς την “προπύργιο της Χεζμπολά”. Οι κατά κύριο λόγο Σιίτες κατοικοί της αντιμετωπίστηκαν ως ένοχοι λόγω πίστης.

Μετά την πλήρη καταστροφή της περιοχής, ο Άιζενκοτ διατύπωσε το διαβόητο Δόγμα, που σήμερα αποτελεί κεντρικό δόγμα του Ισραηλινού Στρατού, σύμφωνα με το οποίο το Ισραήλ πρέπει και οφείλει να χρησιμοποιήσει δυσανάλογη, συντριπτική βία εναντίον των αστικών υποδομών του “εχθρού”. Το Δόγμα προβλέπει την πλήρη καταστροφή ακόμα και νοσοκομείων και σχολείων και εκκλησιών και τζαμιών, ώστε οι μαχητές του “εχθρού” να μη μπορούν να χρησιμοποιήσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο αυτές τις υποδομές. Επιβάλλει τη χρήση δυσανάλογης ισχύος ώστε αυτές οι υποδομές να καταστραφούν πλήρως – μαζί με όσους αμάχους και αθώους τυχαίνει να βρίσκονται εκεί.

«Αυτό που συνέβη στην Νταχία θα συμβεί σε κάθε χωριό από το οποίο έπεσε έστω μία βολή προς την κατεύθυνση του Ισραήλ. Θα ασκήσουμε δυσανάλογη ισχύ εναντίον τους, θα προκαλέσουμε τεράστιες ζημιές και καταστροφές. Για το Ισραήλ, οι αστικές δομές θεωρούνται στρατιωτικές βάσεις. […] Δεν πρόκειται περί πρότασης. Το σχέδιο αυτό έχει ήδη εγκριθεί. […] Πλήττοντας τον [άμαχο] πληθυσμό περιορίζουμε τον Νασράλλα, Αυτός είναι ο μόνος τρόπος», είχε πει ο ισραηλινός στρατιωτικός.

Η στόχευση των αμάχων με κριτήριο την πίστη τους ή τους γείτονές τους, οι δολοφονίες, οι τραυματισμοί, η ισοπέδωση των υποδομών, των νοσοκομείων, των σχολείων, των εκκλησιών, των τζαμιών, στην επίσημη γλώσσα του Ισραήλ ονομάζονται “πολιτική της αποτροπής”. Έχει εφαρμοστεί στη Γάζα γύρω στις έξι φορές από το 2008 – 2009 ως σήμερα. Πρωτοεφαρμόστηκε στη Νταχία. Οι άνθρωποι που έζησαν την τότε καταστροφή, πριν 18 χρόνια, είναι ακόμη εδώ. Και οι αντιδράσεις τους είναι λογικό να είναι οργισμένες.

Για μία ακόμη φορά, η ειρήνη στην περιοχή επαφίεται στον πολιτικό ρεαλισμό του Χασαν Νασράλλα και της κυβέρνησης του Ραϊσί, ενώ ο πόλεμος υποδαυλίζεται από τα γνωστά “γεράκια” σε ΗΠΑ και Ισραήλ που επιδικώκουν γενίκευση του πολέμου, σύμφωνα πάντα με το ρητά εκπεφρασμένο στόχο τους να καταστρέψουν “επτά χώρες σε πέντε χρόνια”.