Άρθρο του πρώην πρέσβη του Κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Marwan E. Toubassi
Δεν θα υπάρχει καμία νομιμότητα ύπαρξης για όσους αρνούνται τη νομιμότητα και την πραγματικότητα ότι οι ιθαγενείς είναι ιδιοκτήτες της πατρίδας τους .
Κάποιες μνήμες διαπερνούν την ίδια μας την ύπαρξη και διεισδύουν στη συλλογική μας συνείδηση για γενιές και γενιές. Οι επιζώντες της Νάκμπα (καταστροφής) μεταξύ των οποίων και η οικογένειά μου που εκτοπίστηκαν βίαια από τη Γιάφα “Jaffa ” συνεχίζουν να διατηρούν αυτές τις ανεξίτηλες αναμνήσεις σε κάθε ρυτίδα στο πρόσωπό τους και σε κάθε κύτταρο και θραύσμα οστού στο σώμα τους που συνεχίζει να θυμάται τις επιθέσεις εναντίον των σπιτιών τους, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ύπαρξής τους. Κάθε μνημονευόμενη αδικία κολυμπάει στις φλέβες τους σαν κομμάτια από θραύσματα που δεν διαλύθηκαν ποτέ στο χρόνο. Και ενώ υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να ξεχάσουμε προκειμένου να θεραπευτούμε και να επιβιώσουμε, κάποια πράγματα απλά δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα ξεχάσουμε , καθώς τα εθνικά μας δικαιώματα δεν έχουν ακόμη εκπληρωθεί , αλλά μάλλον ένας γενοκτονικός πόλεμος εφαρμόζεται από το Ισραήλ εναντίον του λαού μας αυτές τις μέρες.
Οι επιζώντες θυμούνται την απώλεια της αθωότητας που κάθε επόμενη γενιά θα είχε ως αποτέλεσμα των σφαγών που διαπράχθηκαν στην Παλαιστίνη εκείνη την εποχή.
Περισσότερο από ένα μεμονωμένο περιστατικό στη μνήμη των Παλαιστινίων, συνεχίζει να ξεχωρίζει, όχι λόγω της αιματοχυσίας ή της φρικαλεότητας αυτών των σφαγών, αλλά λόγω του βάθους του τραύματός του. Έγινε ένα στοιχειωμένο σύμβολο της παλαιστινιακής Νάκμπα, η οποία προκάλεσε την φυγή 950.000 Παλαιστινίων από τις εστίες τους και τη δολοφονία πολλών σε ένα από τα ειδεχθή εγκλήματα της ιστορίας , και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ που βασίστηκε στη διαγραφή της Παλαιστίνης.
Σήμερα που το Ισραήλ όχι μόνο ως αποικιοκρατική δύναμη κατοχής, αλλά ως ένα ακραίο φασιστικό υπερ-θρησκευτικό καθεστώς που εφαρμόζει την εβραϊκή υπεροχή ως απαρτχάιντ εναντίον των μη Εβραίων και ακολουθεί τη βιβλική αφήγηση του βασιλείου του Ισραήλ εις βάρος των δικαιωμάτων του λαού μου δεν μπορεί να θεωρηθεί δημοκρατία , αλλά μάλλον ένα καθεστώς εγκληματιών πολέμου, ενώ ασκεί κάθε είδους θηριωδίες στη Γάζα.
Δεν γράφω για αυτές τις σφαγές για να αφηγηθώ τις λεπτομέρειες της ανείπωτης φρίκης – τα ακρωτηριασμένα σώματα, τους βιασμούς και τις κλοπές, τα παιδιά που σφαγιάστηκαν στην αγκαλιά των μητέρων τους, και τα σώματα που διαπομπεύτηκαν από σφαίρες και ξεκοιλιάστηκαν από την “Irgun” , “Itsel” “Haganah” και άλλες τρομοκρατικές σιωνιστικές μαχητικές ομάδες, οι οποίες επαναλαμβάνονται σήμερα μετά από 76 χρόνια .
Σήμερα, θυμάμαι αυτές τις σφαγές, τον εκτοπισμό και την εθνοκάθαρση ως μαρτυρία ότι η Νάκμπα δεν έχει τελειώσει, ότι το προηγούμενό της παραμένει αιώνιο. Θυμάμαι ότι το αίσθημα ευθύνης είναι όλο και πιο μειωμένο όταν πρόκειται για την Παλαιστίνη και ότι η συνεχιζόμενη εθνοκάθαρση και γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού λαού, ξεκινώντας από τη Νάκμπα, δεν «επιτράπηκε» να συμβεί.
Εβδομήντα έξι χρόνια αργότερα, τα πετρόχτιστα σπίτια των 458 παλαιστινιακών χωριών που κατεδαφίστηκαν παραμένουν όρθια σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων κοντά στο «Μουσείο Ολοκαυτώματος Yad Vashem» , ένα ιερό όπου σήμερα καταγράφεται κάθε γνωστό θύμα της ναζιστικής γενοκτονίας.
Στέκονται με πεισματική αποφασιστικότητα ως ανατριχιαστικές υπενθυμίσεις των σφαγών που παραμένουν μια κηλίδα αίματος στη συνείδηση εκείνων σε αυτόν τον κόσμο που έμειναν αμέτοχοι και δεν έκαναν τίποτα για να παρέμβουν ώστε να δοθεί ένα τέλος στα 76 χρόνια συνεχιζόμενης Νάκμπα του λαού μου μέσα από τις πολιτικές του απαρτχάιντ, του εποικισμού, της εξάρτησης, των καθημερινών ψυχρών δολοφονιών και των ομαδικών σφαγών στη Γάζα όπου περισσότεροι από 36 χιλιάδες Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί μέχρι σήμερα . Αυτές οι θηριωδίες και οι ομαδικές συλλήψεις και πολλές άλλες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ από το Ισραήλ, την αποικιοκρατική κατοχική δύναμη, που καταστρέφουν την ιδέα οποιασδήποτε εναπομείνασας προοπτικής για ειρήνη, ασφάλεια και την ίδρυση του κράτους της Παλαιστίνης με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στη βάση της διεθνούς συναίνεσης της λύσης των δύο κρατών στη βάση των συνόρων πριν από την 4η Ιουνίου 1967, τα οποία συνήθιζα να βλέπω ως τον μόνο δρόμο για σταθερότητα και δίκαιη ειρήνη στην περιοχή μας, εκτός από την εφαρμογή του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού μου στην κλεμμένη γη μας, καθώς και την εφαρμογή του ψηφίσματος 194 του ΟΗΕ.
Αυτή η διεθνής συναίνεση που εμείς οι Παλαιστίνιοι και ο μοναδικός μας εκπρόσωπος, η PLO, έχουμε αποδεχτεί , με τρόπο που θα οδηγήσει σε ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο Παλαιστινιακό κράτος σε μόλις 22% της συνολικής ιστορικής γης της Παλαιστίνης.
Αυτή η λύση είναι τώρα μια ψευδαίσθηση λόγω της παράνομης ύπαρξης 750000 αποικιοκρατικών Εβραίων εποίκων σε περισσότερους από 240 αποικιοκρατικούς οικισμούς σε αυτή τη γη που κατελήφθη το 1967, γεγονός που οδήγησε σε ελβετοποιηση αυτών των εδαφών, τα συνεχιζόμενα μέτρα εθνοκάθαρσης από το ισραηλινό κατοχικό καθεστώς και την άρνησή του για την εφαρμογή αυτής της λύσης στη γη που θεωρούν το “Μεγάλο Ισραήλ”, όπου ο εποικισμός και το απαρτχάιντ είναι η συνεχιζόμενη καθεστηκυία τάξη εκεί, έχει ως αποτέλεσμα την λύση ενός κράτους απαρτχάιντ σε όλη την ιστορική γη της Παλαιστίνης όπου επικρατεί η εβραϊκή υπεροχή, λόγω της σιωπής της διεθνούς κοινότητας που κλείνει τα μάτια και τα αυτιά δυστυχώς, χωρίς να αναλαμβάνει τις ηθικές , πολιτικές και νομικές της ευθύνες για την άρση της συνεχιζόμενης ιστορικής αδικίας σε βάρος του λαού μου που ξεκίνησε πριν από 76 χρόνια όταν ξεριζωθήκαμε από την πατρίδα μας, και που σήμερα γίνεται για δεύτερη φορά στη Γάζα.
Από την άλλη πλευρά και εν όψει των επιταχυνόμενων διεθνών πολιτικών αλλαγών και προκειμένου να διατηρηθούν οι αξίες της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που οι ευρωπαϊκοί λαοί πλήρωσαν μεγάλο τίμημα για τη διατήρηση και τη διαφύλαξή τους λόγω της ιστορίας τους . Η Ευρώπη πρέπει να απελευθερωθεί από την κυριαρχία της άγριας αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που πάντα υπερασπιζόταν ως εκ τούτου τη βιωσιμότητα της ισραηλινής αποικιοκρατικής κατοχής . Η Ευρώπη πρέπει να δώσει προσοχή στα πολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα και στην ευημερία των λαών της. Αυτά είναι πράγματα που δεν αφορούν τις Ηνωμένες Πολιτείες , οι οποίες θέλουν να διατηρήσουν την ηγεμονία τους ως μονοπολική δύναμη, και να εκθέσουν την Ευρώπη σε μια νέα αθλιότητα , όπως συνέβη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου , όπου οι ΗΠΑ δεν επηρεάστηκαν, ούτε ένα τζάμι σπιτιού δεν έσπασε εκεί εκείνη την εποχή .
Είναι επίσης απαραίτητο να ξεκινήσει ένα ευρύ λαϊκό ευρωπαϊκό προοδευτικό κίνημα για να αντιμετωπιστούν οι πόλεμοι αντιπροσώπων των Αμερικανών και τα ειδεχθή νεοναζιστικά κινήματα που έχουν αρχίσει να αναδύονται με την υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ισραήλ, τα οποία παρεμβαίνουν σε διάφορα μέρη του κόσμου ενάντια στη δημοκρατία, την κυριαρχία και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών .
Πέρυσι στις 15 Μαΐου και για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, ο εορτασμός της έναρξης του εγκλήματος της Νάκμπα τιμήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη, γεγονός που αποδεικνύει τη συνειδητοποίηση των λαών και των χωρών για το βάθος αυτής της ανθρώπινης και πολιτικής τραγωδίας, η οποία πρέπει να επιλυθεί με την καθιέρωση κατοχύρωσης των εθνικών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και κυρίως του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και τον τερματισμό του γενοκτονικού πολέμου κατά του λαού μας ως επείγουσα ανάγκη και ευθύνη.