Αν θες να συναντήσεις την 31χρονη Καρόλα Ρακέτε, πρέπει να σκεφτείς και το περιβάλλον» ξεκινά ο Γερμανός δημοσιογράφος, Ronzheimer, το άρθρο του. Η Ρακέτε τον παρακάλεσε να ταξιδέψουν ως εκείνη με όσο πιο φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο. «Όταν την συναντώ είναι ξυπόλυτη στον κήπο στο καταφύγιό της». Με θέα τα καταπράσινα βουνά συζητούν για τη διάσωση στη θάλασσα, τον Σαλβίνι, τη στροφή της Ευρώπης προς τη δεξιά και την ευθύνη της Ευρώπης απέναντι στους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τον τόπο τους εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
«Η BILD είχε κάποια στιγμή τον εξής τίτλο για εσένα: “Εγκληματίας ή παράδειγμα προς μίμηση;” – Τι από τα δύο νιώθεις ότι είσαι;» είναι η πρώτη ερώτηση του διεθνούς δημοσιογράφου.
«Είμαι πεπεισμένη ότι πράξαμε σύμφωνα με τον νόμο. Το δίκαιο της θάλασσας ορίζει ότι πρέπει να διασώζεις ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα. Είναι σαν να γίνεται ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα στον δρόμο όπου φυσικά και πρέπει να βοηθήσεις. Ο νόμος επίσης ορίζει ότι έπρεπε να μεταφέρουμε αυτούς τους ανθρώπους στο πλησιέστερο ασφαλές λιμάνι και αυτό ήταν η Λαμπεντούζα. Δεν υπάρχουν ασφαλή λιμάνια στη Λιβύη ή την Τυνησία» απαντά η καπετάνισσα του Sea Watch 3.
«Είναι παράλογο να λένε οι πολιτικοί ότι έπρεπε να είχαμε πάει τους πρόσφυγες στη Λιβύη ή την Τυνησία. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαμε να υποστούμε δίωξη – δεν υπάρχουν διαδικασίες ασύλου σε αυτές τις χώρες. Όταν ξεκίνησαν τα προβλήματα με την Ιταλία, ρωτήσαμε τη Μάλτα, τη Γαλλία και την Ισπανία – όλες αρνήθηκαν. Τελικά, έπρεπε να αναλάβω δράση γιατί η κατάσταση στο πλοίο ήταν δραματική και θα μπορούσαν να έχουν πεθάνει άνθρωποι» συμπληρώνει σχετικά στην ερώτηση του δημοσιογράφου «Γιατί στην Ιταλία;».
«Άρα Ρακέτε βλέπεις τον εαυτό σου ως παράδειγμα προς μίμηση;»
«Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που βοηθούν πρόσφυγες και λειτουργούν με αξιέπαινο τρόπο. Απλώς τώρα τα μίντια εστίασαν σε εμένα – κάτι που ποτέ δεν ήθελα. Αυτό που με χαροποιεί είναι ότι ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας δεν δέχεται τη στροφή προς τη δεξιά και θέλει να κάνει κάτι απέναντι σε αυτό» λέει η Καρόλα.
Στην ερώτηση αν πιστεύει ότι με τη δράση και τη συμπεριφορά της αύξησε τις πιθανότητες του Σαλβίνι να γίνει ο επόμενος Ιταλός πρωθυπουργός, η Ρακέτε απαντάει:
«Το θέμα της θαλάσσιας διάσωσης δημιουργεί πόλωση αλλά αυτό δεν είναι δική μας ευθύνη. Εμείς απλώς θέλουμε να σώζουμε ζωές. Η στροφή προς τη δεξιά στην Ευρώπη γίνεται εδώ και καιρό. Αυτό που πιστεύω ότι χρειάζεται είναι η προσοχή στο [πολιτικό] κέντρο της κοινωνίας. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε όλους: το γεγονός ότι κάποιος συλλαμβάνεται γιατί σώθηκαν ανθρώπινες ζωές είναι απαράδεκτο».
Όταν ο δημοσιογράφος λέει στην καπετάνισσα ότι, έξω από τη δεξιά και την ακροδεξιά, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι η Ευρώπη δεν μπορεί να δεχθεί άλλους πρόσφυγες και την ρωτάει ποια πιστεύει ότι είναι τα όρια σε αυτό, η ίδια λέει:
«Το άσυλο δεν γνωρίζει όρια. Και πρέπει να δούμε καλά και τα γεγονότα: τώρα μιλάμε για πολύ μικρούς αριθμούς όμως η κατάσταση θα χειροτερέψει. Η κατάρρευση του κλίματος οδηγεί σε κλιματικούς πρόσφυγες τους οποίους φυσικά και πρέπει να δεχτούμε. Σε κάποιες αφρικανικές χώρες, βασικές πηγές τροφής καταστρέφονται εξαιτίας των τεράστιων βιομηχανιών ευρωπαϊκών χωρών. Υπάρχει πάντα η άποψη ότι πρέπει να διαχωρίζουμε μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών αλλά τώρα φτάνουμε σε ένα σημείο ‘βεβιασμένης μετανάστευσης’ (‘forced migration’), δηλαδή μετανάστευσης που επιβάλλεται από εξωτερικούς παράγοντες όπως η κλιματική αλλαγή. Δεν έχουμε πια την επιλογή και δεν μπορούμε απλώς να πούμε ότι δεν τους θέλουμε. Είναι ευθύνη και της Ευρώπης αυτό» απαντάει, αναφερόμενη στο αποικιοκρατικό παρελθόν και την ιστορική ευθύνη της Ευρώπης απέναντι στην Αφρική, αλλά και στη σημερινή κατάσταση όπου η Ευρώπη εκμεταλλεύεται την Αφρική και αυτή η συνθήκη οδηγεί στη φυγή.
Αναφέρεται συχνά στην κλιματική αλλαγή, τονίζοντας ότι αν φερθούμε καλύτερα στον πλανήτη μας, θα βοηθήσουμε έτσι και την Αφρική που βιώνει ήδη σε μεγάλο βαθμό τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και έτσι οι άνθρωποι δεν θα αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τον τόπο τους.
Όσο για τα νούμερα των ανθρώπων που πέθαναν στη Μεσόγειο, τα οποία έχουν μειωθεί, η καπετάνισσα λέει ότι «είναι λιγότεροι γιατί λιγότεροι ξεκινούν αυτό το ταξίδι». «Κρατούνται σε φυλακές στη Λιβύη ή τους σταματούν στη Σαχάρα. Η ΕΕ πληρώνει για τον συνοριακό έλεγχο στη Λιβύη ο οποίος συνδέεται και με εμπόριο ανθρώπων. Έπειτα φέρνουν τους πρόσφυγες σε καμπ που θυμίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άρα χρηματοδοτούμε παραστρατιωτικούς και δολοφονικές συμμορίες με τα λεφτά της ΕΕ».
Στο τελευταίο μέρος της συνέντευξης, ο δημοσιογράφος αναρωτιέται αν το ακροδεξιό γερμανικό κόμμα AfD θα βγει κερδισμένο στις επερχόμενες εκλογές από ιστορίες όπως της Καρόλα που τις χρησιμοποιούν εκτεταμένα οι ακροδεξιοί. «Δεν νομίζω ότι είμαστε υπεύθυνοι για αυτό. Οι άνθρωποι μπορούν να αποφασίσουν μόνοι τους τι θα ψηφίσουν. Το πρόβλημα είναι κυρίως αυτοί που δεν πάνε να ψηφίσουν. Το κέντρο πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση και να αποτρέψει τη στροφή προς τη δεξιά» απαντά η Καρόλα.
Η 31χρονη λέει ότι τώρα θα ήθελε να εργαστεί στον τομέα του περιβάλλοντος, αλλά αν υπάρχει επείγουσα ανάγκη, θα επιστρέψει στη θάλασσα για διάσωση προσφύγων. Αυτό που σίγουρα ανυπομονεί να συμβεί είναι να ξεμπερδεύει με τη νομική διαδικασία που εκκρεμεί. «Έκανα αγωγή κατά του Σαλβίνι γιατί διέδωσε ψέματα και θέλω να αναγκαστεί να σβήσει αυτά τα ψέματα από το Facebook και το Twitter. Θέλω ένας δικαστής να του πει: Δεν μπορείς ποτέ ξανά να πεις κάτι τέτοιο!».
Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη στα αγγλικά και δείτε το φωτορεπορτάζ.