Ο Ευ. Βενιζέλος αναφέρεται στο ελληνικό χρέος με αφορμή ερώτηση που είχε καταθέσει ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος, καταγγέλλοντας ότι η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε ψηφοφορία που έγινε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών για την προστασία των χρεοκοπημένων κρατών.

Όπως ανέφερε ο βουλευτής, η ψηφοφορία έγινε με αφορμή την περίπτωση της Αργεντινής, τα αποτελέσματα που προέκυψαν ήταν 124 θετικές ψήφοι, 11 αρνητικές, ενώ διαπιστώθηκαν και 41 αποχές και μεταξύ των χωρών που απείχαν ήταν και η Ελλάδα.

 
Στην έγγραφη απάντησή του, ο Ευ. Βενιζέλος αναφέρει πως θα ήταν πράγματι ιδιαίτερα θετικό αν ήταν εφικτό, στο επίπεδο των Ηνωμένων Εθνών, να διαμορφωθούν θεσμοί παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης και να συναφθεί διεθνής σύμβαση που να διέπει τα σχετικά με το δημόσιο χρέος και τις διαδικασίες αναδιάρθρωσής του. 
 
«Μεταξύ, όμως, της ομάδας των αναπτυσσόμενων χωρών και της Ελλάδας και βεβαίως μεταξύ της περίπτωσης της Αργεντινής, η οποία πρωτοστάτησε στην παραπάνω πρωτοβουλία και της χώρας μας, υπάρχουν καθοριστικές διαφορές, οι οποίες προσδιορίζουν και τη στάση της Ελλάδας απέναντι στην ανωτέρω πρωτοβουλία, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον» αναφέρει ο υπουργός Εξωτερικών και ενημερώνει τον βουλευτή ότι:
 
«Το υπουργείο Οικονομικών εισηγήθηκε στάση που έλαβε υπόψη της τα εξής: α) το μεγαλύτερο τμήμα (87%) του δημόσιου χρέους της Ελλάδας μετά τη ριζική μείωση και αναδιάρθρωσή του το 2012, οφείλεται στις χώρες της ευρωζώνης, το EFSM/ESM, την ΕΚΤ και κατά ένα μικρό τμήμα το ΔΝΤ, γεγονός το οποίο δεν έχει σχέση με τις διεθνείς οικονομικές υποχρεώσεις της Αργεντινής ή άλλων αναπτυσσόμενων χωρών, οι πιστωτές των οποίων είναι ιδιώτες.» 
 
» β) η Ελλάδα, ως χώρα μέλος της ΕΕ, συντονίζει τη θέση της με τους λοιπούς εταίρους στο πλαίσιο της διεθνούς παρουσίας και πολιτικής της Ένωσης. Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, η Ελλάδα δεν καταψήφισε το σχέδιο ψηφίσματος των «77+Κίνα», αλλά προσάρμοσε τη θέση της με εκείνη της πλειοψηφίας των ευρωπαίων εταίρων της (22 συνολικά εταίροι απείχαν).» 
 
»γ) Άλλωστε, με δεδομένους τους συσχετισμούς στη ΓΣ των Ηνωμένων Εθνών, το σχέδιο θα γινόταν ούτως ή άλλως δεκτό κατά πλειοψηφία και η Ελλάδα δεν είχε κανένα λόγο διαφοροποίησης από το πλαίσιο της ευρωπαϊκής θέσης (αποχή ή καταψήφιση).» 
 
» δ) το κρισιμότερο είναι ότι το ψήφισμα ακόμη και αν οδηγούσε σε πρακτικά αποτελέσματα, δεν αφορά την ελληνική περίπτωση. Η Ελλάδα, με τη στήριξη των θεσμικών της εταίρων (κράτη- μέλη της ευρωζώνης, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, EFSM/ESM και ΔΝΤ), πέτυχε το ιστορικά μεγαλύτερο “κούρεμα” δημοσίου χρέους κατεχόμενο από ιδιώτες σε εθελοντική βάση, δηλαδή χωρίς να δημιουργούνται παρενέργειες από τις εμπειρίες άλλων χωρών».
 
Ο Ευ. Βενιζέλος σπεύδει επίσης να υπογραμμίσει ότι «οι ειλημμένες αποφάσεις του Eurogroup του Φεβρουαρίου και Νοεμβρίου 2012, εμπεριέχουν, ουσιαστικά, μηχανισμό περαιτέρω μείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους ώστε να διασφαλίζεται πλήρως η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του. Αυτό οφείλεται στο ότι εκτός από το ήδη συντελεσθέν «κούρεμα» ύψους 180 δισ. ευρώ (80% ΑΕΠ) σε όρους καθαρής παρούσας αξίας, με την αναδιάρθρωση που συντελέστηκε (εντυπωσιακή αύξηση της μέσης διάρκειας σε 16,5 έτη -2,5 φορές πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο διάρκειας χρέους- εντυπωσιακή μείωση του μέσου επιτοκίου σε 2,1%, περίοδος χάριτος κλπ), το ελληνικό χρέος κατέστη: α) απολύτως εξυπηρετήσιμο με ετήσιο κόστος μικρότερο κατά περίπου 60% από ό,τι πριν την αναδιάρθρωση. β) διαχρονικά βιώσιμο σύμφωνα με τις αποφάσεις του Eurogroup (βλ. σχετικές δηλώσεις του επικεφαλής του EFSM/ESM Κ. Ρέγκλινγκ)».