«Αστυνομικές δυνάμεις των Μονάδων Αποκατάστασης Τάξης έχουν αναπτυχθεί σε κεντρικά σημεία των Εξαρχείων, προκαλώντας ένα κλίμα διαρκούς έντασης και τελικά, ανασφάλειας σε εμάς και τα παιδιά μας. Η εικόνα πάνοπλων αστυνομικών καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και σε συγκεκριμένα σημεία της γειτονιάς δημιουργούν την αίσθηση ότι διαρκώς κάτι συμβαίνει, ότι η γειτονιά τελεί υπό συγκεκριμένο καθεστώς παρακολούθησης. Όπως αντιλαμβάνεστε το να κυκλοφορούν παιδιά ανάμεσα σε διμοιρίες, αντικρίζοντας καθημερινά και αναίτια μία εικόνα ανθρώπων με όπλα στα χέρια δεν μπορεί να είναι αποδεκτό, να θεωρείται από την ίδια την πολιτεία ανεκτό» αναφέρει ο Σύλλογος στην επιστολή του.

Προσθέτει ότι αυτό το μόνιμο σκηνικό ανασφάλειας συμβαίνει «την ίδια στιγμή δε που οι κάτοικοι των Εξαρχείων έρχονται αντιμέτωποι με την επί της ουσίας αδιαφορία της αστυνομίας στο εμπόριο ναρκωτικών, τις κλοπές κ.λπ.»

Διαβάστε επίσης: Ο Χρυσοχοϊδης παίζει Stratego

«Πνιγόμασταν στο ίδιο μας το σπίτι»

Στη συνέχεια, ο Σύλλογος Γονέων αναφέρεται στα γεγονότα τη 17ης Νοεμβρίου στην περιοχή και εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για τη δράση των ΜΑΤ:

«Θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε εντόνως για τη χρήση δακρυγόνων και χημικών ουσιών τόσο το βράδυ της 17ης Νοέμβρη όσο και άλλων ημερών, τα οποία προκαλούν έντονα αναπνευστικά προβλήματα σε μικρούς και μεγάλους και όπως έχει αποδειχθεί από την επιστημονική κοινότητα είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία.. Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη, όπως και τόσα άλλα βράδια, τα παιδιά ξυπνούσαν έντρομα από τις βόμβες κρότους λάμψης και τις κραυγές, από εμάς που τρέχαμε πανικόβλητοι να κλείσουμε τα πάντα γιατί πνιγόμασταν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.»

Ολόκληρη η επιστολή προς τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη:

Κύριε Υπουργέ,

Με την παρούσα επιστολή θα θέλαμε να διαμαρτυρηθούμε για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη γειτονιά μας εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα και φαίνεται να παγιώνεται.

Αστυνομικές δυνάμεις των Μονάδων Αποκατάστασης Τάξης έχουν αναπτυχθεί σε κεντρικά σημεία των Εξαρχείων, προκαλώντας ένα κλίμα διαρκούς έντασης και τελικά, ανασφάλειας σε εμάς και τα παιδιά μας. Η εικόνα πάνοπλων αστυνομικών καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και σε συγκεκριμένα σημεία της γειτονιάς δημιουργούν την αίσθηση ότι διαρκώς κάτι συμβαίνει, ότι η γειτονιά τελεί υπό συγκεκριμένο καθεστώς παρακολούθησης. Όπως αντιλαμβάνεστε το να κυκλοφορούν παιδιά ανάμεσα σε διμοιρίες, αντικρίζοντας καθημερινά και αναίτια μία εικόνα ανθρώπων με όπλα στα χέρια δεν μπορεί να είναι αποδεκτό, να θεωρείται από την ίδια την πολιτεία ανεκτό. Το πρόβλημα υπήρχε εδώ και αρκετό καιρό με τη μόνιμη παρουσία κλούβας και ΜΑΤ στη Χ. Τρικούπη και έξω από τα σπίτια μελών της εκάστοτε κυβέρνησης, αναγκάζοντάς μας να αλλάζουμε διαδρομή, μη μπορώντας να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. Και αντί αυτό να περιορίζεται φαίνεται ότι επεκτείνεται και αφορά πλέον τις καθημερινές μας διαδρομές για το σχολείο και τις δραστηριότητες των παιδιών, τα ψώνια στη λαϊκή, την καθημερινότητά μας εν γένει. Την ίδια στιγμή δε που οι κάτοικοι των Εξαρχείων έρχονται αντιμέτωποι με την επί της ουσίας αδιαφορία της αστυνομίας στο εμπόριο ναρκωτικών, τις κλοπές κ.λπ.

Επιπλέον, θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε εντόνως για τη χρήση δακρυγόνων και χημικών ουσιών τόσο το βράδυ της 17ης Νοέμβρη όσο και άλλων ημερών, τα οποία προκαλούν έντονα αναπνευστικά προβλήματα σε μικρούς και μεγάλους και όπως έχει αποδειχθεί από την επιστημονική κοινότητα είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία.. Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη, όπως και τόσα άλλα βράδια, τα παιδιά ξυπνούσαν έντρομα από τις βόμβες κρότους λάμψης και τις κραυγές, από εμάς που τρέχαμε πανικόβλητοι να κλείσουμε τα πάντα γιατί πνιγόμασταν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Κύριε Υπουργέ,

Επιμένουμε να ζούμε και να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε μία γειτονιά του κέντρου της Αθήνας, μία γειτονιά όπως όλες οι άλλες με σπίτια, σχολεία, καταστήματα κ.λπ. Δεν αντιλαμβανόμαστε το λόγο που πρέπει να νιώθουμε διαρκώς απειλούμενοι και φοβισμένοι. Η δίωξη του κοινού ποινικού εγκλήματος είναι υπόθεση των αστυνομικών δυνάμεων και όχι δυνάμεων καταστολής, οι οποίες έχουν αποκτήσει μόνιμη παρουσία. Ζητάμε, λοιπόν, την απομάκρυνση αυτών από τη γειτονιά μας.