Σε άρθρο του στο tvxs.gr, ο πρώην υπουργός Οικονομικών αναφέρθηκε στην φράση περί «του μεγαλύτερου πολιτικού απατεώνα» που εσχάτως χρησιμοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θέτοντας τον προβληματισμό για το εάν ένα τέτοιο είδος αντιπαράθεσης αποξενώνει μεγάλο μέρος των πολιτών, αλλά και τους νέους από την ουσία.
Υπενθυμίζεται πως πριν από λίγες ημέρες, στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλεσε εις διπλούν «πολιτικό απατεώνα» των Κ. Μητσοτάκη, με αναφορές όπως «ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας που έχει περάσει στη χώρα είστε εσείς που υποσχεθήκατε στον ελληνικό λαό ανάπτυξη ισχυρή και φέρατε υπανάπτυξη 15% στο δεύτερο τρίμηνο του 2020. Να τελειώνουν τα αστεία, να τελειώνει αυτό το παραμύθι».
Ακόμα μία φορά, κατά τη συνέντευξη τύπου στη Θεσσαλονίκη το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο πρώην πρωθυπουργός σημείωνε πως «ο χαρακτηρισμός της πολιτικής απάτης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη στοιχειοθετείται, από την πολιτική του. Δεν είναι μόνο η Συμφωνία των Πρεσπών. Ο άνθρωπος, και το ξέρουμε, δεν είχε ουσιαστική διαφωνία με την Συμφωνία των Πρεσπών, επέλεξε να διχάσει την κοινωνία για να κερδίσει ψήφους. Τώρα δίνει και μάχες υπέρ της Βόρειας Μακεδονίας. Στο οικονομικό πεδίο, έταξε προεκλογικά ανάπτυξη και περισσότερες δουλειές και πριν έλθει η πανδημία, από το πρώτο τρίμηνο του 2020 είχαμε ύφεση. Και στην πανδημία λέει ότι έχει δώσει 24 δισ .ευρώ και έχει δώσει μόνο 4,6 δισ. σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους».
Όπως ήταν αναμενόμενο, το άρθρο αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για βέλη από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία έθεσε ταυτόχρονα στο στόχαστρό της και το ζήτημα του «διεθνισμού του Μητσοτάκη» της Θ. Τζάκρη, αλλά και την νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία «κατηγόρησε» πως στηρίζει τις καταλήψεις παίρνοντας «αποστάσεις από τη χρήση μάσκας», κατασυκοφαντώντας και πάλι τους μαθητικούς αγώνες που ζητούν ουσιαστική ενίσχυση της Παιδείας και των μέτρων προστασίας στα σχολεία.
«Ο μισός ΣΥΡΙΖΑ παίρνει αποστάσεις από την απαράδεκτη κα Τζάκρη. Ο κ. Τσακαλώτος παίρνει αποστάσεις από την χυδαία κεντρική γραμμή του κόμματος για πολιτικούς απατεώνες. Η Νεολαία τους παίρνει αποστάσεις από τη χρήση μάσκας στα σχολεία, στηρίζοντας τις καταλήψεις! Ο κ. Τσίπρας παραμένει σταθερά θεατής και η απόσταση που τους χωρίζει από τη σοβαρότητα, δυστυχώς για τη χώρα, μεγαλώνει» η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας, προκαλώντας την αντίδραση και της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Απάντηση στο άρθρο Τσακαλώτου έδωσε με τον τρόπο του και ο Παύλος Πολάκης, με ανάρτησή του στην οποία παραθέτει φωτογραφίες του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ζόραν Ζάεφ, υποθέσεις απευθείας αναθέσεων, τον Αντώνη Σαμαρά και άλλα στελέχη των γαλάζιων, σημειώνοντας «ΕΥΚΛΕΙΔΗ: είδα την ανάρτηση σου. Στις φωτό μετά από αυτήν θα δεις, μόνο τις τελευταίες 5-6 μέρες, μερικά ΤΡΑΝΤΑΧΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΤΕΩΝΙΕΣ ΤΟΥΣ που πρέπει, κατά τη γνώμη μου να τους το ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ!!».
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=2695607024016095&id=100007004708966
Διαβάστε αναλυτικά το επίμαχο σημείο του άρθρου Τσακαλώτου:
Περί απάτης και απατεώνων
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τα τελευταία τριάντα χρόνια νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, πολιτικοί, στοχαστές, τραπεζίτες και άλλοι πολλοί υπόσχονται ότι το πρόγραμμα τους – φιλελευθεροποίηση και απορρύθμιση των αγορών, χειραφέτηση της επιχειρηματικότητας, μικρότερο κράτος κλπ – θα οδηγήσει σε ευημερία για όλους, αν και όχι στο ίδιο βαθμό για όλους. Και συνεχώς διαψεύδονται οι προσδοκίες με όρους ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας για τους πολλούς, την ίδια στιγμή που ενισχύεται η θέση των πιο ισχυρών οικονομικών παραγόντων.
Μετά από τόσες διαψεύσεις μπορούμε να μιλάμε για απάτη από τη μεριά των υποστηρικτών του όλου εγχειρήματος; Ίσως. Μπορούμε να μιλάμε για απατεώνες; Πιο δύσκολη ερώτηση.
Παλαιότερα αριστεροί και αριστερές στοχαστές ισχυριζόταν ότι ο βασικός ρόλος της εκκλησίας και της θρησκείας είναι να συμφιλιώσει τα λαϊκά στρώματα με τη μοίρα τους – να ελπίζουν για βελτίωση όχι σε αυτή τη ζωή, αλλά στην άλλη. Με λίγα λόγια η θρησκεία δούλευε λειτουργικά για το σύστημα. Δε αμφιβάλλω ότι υπάρχει και αυτή η πτυχή, αλλά η όλη προσέγγιση χωλαίνει για τον ίδιο λόγο που έχουν πρόβλημα πολλές εξηγήσεις του λειτουργισμού (functionalism). Μια εκκλησία που απαρτιζόταν από κυνικούς κληρικούς που δεν πίστευαν στη θρησκεία τους, και είχαν πλήρη επίγνωση ότι εξυπηρετούν άλλους σκοπούς, δε θα μπορούσε να παίξει το ρόλο υποστήριξης του συστήματος. Για να είναι πειστική η θρησκεία χρειάζεται ανθρώπους – ίσως όχι όλους, αλλά τουλάχιστον μια κρίσιμη μάζα – που είναι ειλικρινείς για το ρόλο που εξυπηρετούν.
Το ίδιο, εικάζω, ισχύει και με τους νεοφιλελεύθερους. Βεβαίως πολλοί θα είναι κυνικοί και ξέρουν ακριβώς τι θα είναι τα αποτελέσματα των πολιτικών τους και πόσο τους ευνοεί τους ίδιους. Αλλά δεν μπορεί αυτό να αποτελεί το όλον. Μια κρίσιμη μάζα νεοφιλελεύθερων κοινωνικών επιστημόνων πραγματικά πιστεύουν στις θεωρίες τους – βέβαια άλλοι είναι πιο κυνικοί ή απλώς πάνε με το ρεύμα για να βολευτούν επαγγελματικά. Το ίδιο ισχύει με τους πολιτικούς.
Με αυτή την έννοια πρέπει να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί όταν αποκαλούμε τους αντιπάλους μας απατεώνες. Από τη μια μεριά, αυτό το είδος πολιτικής αντιπαράθεσης αποξενώνει μεγάλο μέρος των πολιτών, και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες. Και κάτι χειρότερο: πολλοί ταυτίζουν την πολιτική με αυτό το είδος αντιπαράθεσης και όχι με μια εν δυνάμει δραστηριότητα χειραφέτησης. Από την άλλη, ακριβώς γιατί όλοι οι αντίπαλοι μας δεν είναι, και δε θα μπορούσαν να είναι απατεώνες, αυτή η τακτική υποτιμάει τον αντίπαλο – πάντα επικίνδυνο πράγμα σε όλων των ειδών διαμαχών – και δεν είναι πειστική.
Οι θεσμοί του καπιταλιστικού συστήματος εξουσίας, συμπεριλαμβανομένων της εκκλησίας και των πολιτικών κόμματων, αποτελούν πολύ σκληρά καρύδια και χρήζουν σοβαρής αντιμετώπισης.