Την ώρα που το κοινοβούλιο της Αργεντινής ενέκρινε τη συμφωνία της κυβέρνησης του σοσιαλδημοκράτη προέδρου Αλμπέρτο Φερνάντες με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών έβγαιναν ακόμη μια μέρα στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για την πρόσδεση της χώρας, ακόμη μια φορά, στο άρμα του Ταμείου.
Πάνω από 200 οργανώσεις, πολιτικές, συνδικάτα και οργανώσεις βάσης, κινητοποιούνται καθημερινά, δείχνοντας τη σθεναρή αντίθεση του αργεντίνικου λαού σε μία ακόμη επανάληψη της ίδιας σαρκοφάγας ιστορίας: ο λαός της Αργεντινής θυμάται πολύ καλά τη λιτότητα και την ύφεση του 2001-2002, προϊόν των πολιτικών του ΔΝΤ, που οδήγησε εκατομμύρια αργεντίνων κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ οι αναφορές στο κόστος που είχαν για το λαό οι ως σήμερα εικοσιδύο (22) συμφωνίες κυβερνήσεων της χώρας με το ΔΝΤ και στις απανωτές χρεοκοπίες είναι διαρκείς.
Η τελευταία συμφωνία, που υπεγράφη από τη βουλή – 200 υπέρ, 37 κατά και 15 απέχοντες – και πάει για έγκριση στη Γερουσία, προβλέπει δάνειο ύψους 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για την αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους. Κι αυτό ακριβώς προσπαθούν να αποτρέψουν οι λαϊκές δυνάμεις, που έφτασαν την Παρασκευή, ημέρα ψήφισης, ως την πόρτα της, καίγοντας σημαίες των ΗΠΑ, αφού εκεί εντοπίζουν τα αίτια της δουλείας της χώρας στο ΔΝΤ και στο χρέος που θεωρεί παράνομο.
Το τελευταίο δίμηνο, καθημερινά, με ταμπούρλα, μουσικά όργανα, τις παραδοσιακές άδειες κατσαρόλες να δίνουν τον ρυθμό, με συνθήματα ενάντια στη συμφωνία με το ΔΝΤ, οι πολίτες είναι στο δρόμο, γιατί γνωρίζουν πως μετά την σοβαρή ζημιά που έχει προκαλέσει και στην οικονομία της Αργεντινής η πανδημία, με τον πληθωρισμό στο 50%, με το 40% των ανθρώπων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, η πρόσδεση στο άρμα του ΔΝΤ είναι πιθανώς το οριστικό πλήγμα στη χώρα.
Αν και πρόκειται για συμφωνία στην οποία οδηγήθηκε η Αργεντινή λόγω του δανείου που έλαβε ο δεξιός προκάτοχος του Φερνάντες, Μαουρίτσιο Μόρι, λίγο πριν παραδώσει την εξουσία, το τίμημα θα πληρώσει ο Φερνάντεζ. Ο Μάκρι, πολυαγαπημένος των ΗΠΑ, πίστευε ότι το νέο δάνειο θα τον βοηθήσει να επανεκλεγεί, στις εκλογές του 2018. Και αν δεν επανεκλέγονταν, όπως και συνέβη, το δάνειο θα έπεφτε πάνω στον αντικαταστάτη του – όπως και έγινε, με το επιπλέον φορτίο της πανδημίας. Ειδικά το συγκεκριμένο δάνειο, σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ, που δόθηκαν κυνικά στη δημοσιότητα το Δεκέμβρη του 2021, είναι παράνομο όχι μόνο ως προς το δίκαιο της Αργεντινής αλλά και με βάση του κανόνες του ίδιου ΔΝΤ. Το οποίο μπορεί να το αναφέρει γιατί δρα ανενόχλητο και υπεράνω κάθε διεθνούς νομικής διαδικασίας…
Όσο κι αν η σημερινή κυβέρνηση της Αργεντινής ορκίζεται πως η συμφωνία και τα μέτρα που έρχονται δεν θα επηρεάσουν τις κοινωνικές δαπάνες, η εμπειρία δεν αφήνει αμφιβολίες για τη συνέχεια στους πολίτες. Το πρώτο που θα ζητήσει το ΔΝΤ, κι οι αργεντίνοι το γνωρίζουν πολύ καλά, είναι περικοπές στην πρόνοια, στο δημόσιο τομέα, και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση θα είναι τεράστιο, σε κάθε περίπτωση. Πέραν του διχασμού μέσα στο ίδιο το κόμμα του προέδρου, ο οποίος εξασφάλισε απλή πλειοψηφία για τη συμφωνία, οι εκλογές του 2023 δεν προβλέπονται θετικές για εκείνην, καθώς τα αποτελέσματα της έγκρισης της συμφωνίας θα φανούν εύκολα. Ειδικά καθώς πρόκειται για το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία της χώρας και η πρώτη τριετία είναι δεσμευτική περισσότερο από τις ερχόμενες για τη «λήψη μέτρων» υπό το ΔΝΤ.