Ο Δήμος της Αθήνας, όπως και οι περισσότεροι δήμοι της χώρας, δεν αντιλαμβάνεται το ποδήλατο ως εργαλείο καθημερινής χρήσης. Στο δημαρχείο υπάρχει ολόκληρος μηχανισμός για την οργάνωση μεγάλων events σαν το σημερινό, αλλά ούτε ένας άνθρωπος που να ασχολείται με το πώς θα ενταχθεί το ποδήλατο στη ζωή της πόλης.
Οσοι αγαπούν το τζόγκινγκ καταλαβαίνουν τι θέλω να πω. Αυτό που ζητούν είναι χώροι πρασίνου και ανεμπόδιστα πεζοδρόμια και αυτό που παίρνουν είναι ένας-δύο μαραθώνιοι το χρόνο. Το ημερολόγιο της πόλης γράφει 360 ημέρες το χρόνο αυτοκίνητο και 5 ημέρες μαραθώνιοι και ποδηλατικοί γύροι. Είναι αδύνατο να καταργηθούν οι διοργανώσεις αυτές γιατί τότε θα φανεί το απόλυτο κενό πολιτικής για τη βιώσιμη μετακίνηση. Αλήθεια, πόσα πεζοδρόμια απελευθέρωσε ο δήμος της Αθήνας τα τελευταία χρόνια; Πόσους ποδηλατόδρομους έφτιαξε; Πόσους σχεδιάζει να φτιάξει;
Η βόλτα 10.000 ποδηλάτων ήταν μια υπέροχη ανάσα για εμάς που λάβαμε μέρος. Αλλά οι υπόλοιποι που ακύρωσαν τα προγράμματά τους εξαιτίας του γύρου, όσοι εγκλωβίστηκαν επί μία ώρα στα κάθετα στενά, πρέπει να ξέρουν ότι ως ποδηλάτες, δεν θέλουμε να κόβουμε την κυκλοφορία. Θελουμε να είμαστε η κυκλοφορία.