Μετά από προσφυγή που είχαν κάνει ισπανικά συνδικάτα κατά της Deutsche Bank, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι όλοι οι εργοδότες στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υποχρεωμένοι να κρατούν αναλυτικά αρχεία με τις ώρες εργασίας των υπαλλήλων τους και να μην καταγράφουν μόνο τις ώρες των υπερωριών. Ωστόσο, το τοπίο γύρω από την απόφαση είναι θολό καθώς η μέθοδος που θα ακολουθηθεί για την πλήρη καταγραφή των εργάσιμων ωρών, επαφίεται σε κάθε κράτος – μέλος της Ένωσης ξεχωριστά.
Σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, οι επιχειρήσεις πρέπει να καταγράφουν καθημερινά όλες τις ώρες εργασίας των υπαλλήλων και όχι μόνο τις υπερωρίες. Ο Ευρωπαϊκός Νόμος υποχρεώνει τους εργοδότες να κρατούν σαφή αρχεία για τις ώρες που έχουν εργαστεί καθημερινά οι εργαζόμενοι που δεν έχουν συμφωνήσει να δουλεύουν υπερωρίες.
Όπως ανέφερε ο Γενικός Εισαγγελέας κατά την εισήγησή του, χωρίς ένα τέτοιο σύστημα καταγραφής εργάσιμων ωρών, δεν μπορεί να υπάρξει εγγύηση ότι τηρούνται οι εργασιακοί κανόνες (εβδομαδιαίο ωράριο, διαλείμματα, ρεπό κλπ) ή ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να εξασκήσουν τα δικαιώματά τους. Παρά την απόφαση δεν υπήρξε μια κοινή κατεύθυνση για το πώς θα τηρείται αυτός ο νόμος πανευρωπαϊκή, αφού το κάθε κράτος – μέλος της Ένωσης είναι υπεύθυνο να εφαρμόσει με δική του ευθύνη την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Η υπόθεση κατέληξε στο Δικαστήριο μετά από προσφυγή των ισπανικών συνδικάτων κατά της Deutsche Bank, τα οποία ζητούσαν η μεγάλη γερμανική τράπεζα να δημιουργήσει ένα σύστημα καταγραφής των ωρών που εργασίας καθημερινά για τους πλήρους απασχόλησης υπαλλήλους της.
Η τράπεζα είχε απαντήσει πως δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει κάτι τέτοιο, αφού η ισπανική νομοθεσία τη δέσμευε μόνο για καταγραφή των υπερωριών. Τα συνδικάτα κατέφυγαν στη δικαιοσύνη δηλώνοντας πως η εταιρεία είναι υποχρεωμένη με βάση την Ευρωπαϊκή Χάρτα για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων να καταγράφει αναλυτικά τις εργάσιμες ώρες των υπαλλήλων.