Ο κ. Αναγνώστου χαρακτηρίζει επικίνδυνο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υποστηρίζοντας ότι επικαλείται το «βραχυχρόνιο δανεισμό» της Ελλάδας, ύψους 120 δισεκατομμυρίων.

Όπως λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αν είχαμε τέτοιο καθαρό βραχυχρόνιο δανεισμό, το χρέος μας θα ήταν πάνω από 400 δισεκατομμύρια και κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ πως έχει μπερδέψει τον καθαρό δανεισμό με τον μεικτό:

«Αυτό που αναφέρεται στη σελίδα 178 (πίνακας 4.7) της εισηγητικής έκθεσης του κρατικού Προϋπολογισμού για το 2015 είναι «μεικτός» δανεισμός όχι «καθαρός»! Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μια συμμόρφωση με λογιστικούς κανόνες της Ένωσης: ο μεικτός δανεισμός μετρά κάθε πράξη δανεισμού λογιστικά μέσα στο ημερολογιακό έτος. Ξανά και ξανά, όσες φορές αναχρηματοδοτηθεί μέσα στη χρονιά…

Για παράδειγμα, αν κάθε μήνα το κράτος δανείζεται 10 δισεκατομμύρια για να ξεπληρώσει τα αντίστοιχα 10 που δανείστηκε τον προηγούμενο μήνα, το ύψος του (καθαρού) δανεισμού του παραμένει 10 δισεκατομμύρια, αλλά λογιστικά (ως μεικτός δανεισμός) εμφανίζεται ως (12 φορές επί 10 =) 120!
Ακόμα κι αυτό δεν ξέρουν!

Έχουν μπερδέψει τον καθαρό δανεισμό με το μεικτό δανεισμό!

Στην περίπτωση των εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, δεν είναι 120 δισεκ., δεν είναι καν 40 δισεκ., είναι 15 δισεκατομμύρια!

Αν προσπαθούσαμε να πληρώσουμε με βραχυχρόνια έντοκα (τρίμηνα ή εξάμηνα) το χρέος μας, αυτό θα αύξανε αισθητά τον καθαρό δανεισμό σε έντοκα….
Η Τρόϊκα, όπου συμμετέχει η ΕΚΤ, είχε ζητήσει να πέσει ο καθαρός δανεισμός σε έντοκα από περίπου 18 δισεκατομμύρια σε κάτω από 8! Εμείς κρατήσαμε το όριο στα 15 δισεκατομμύρια!

Αν προσπαθήσει η κυβέρνηση να αντλήσει πάνω από 15 δισεκατομμύρια:
Πρώτον, πρέπει να πάρει την άδεια της ΕΚΤ, που ζητούσε περαιτέρω μείωση!
Δεύτερον, και σημαντικότερο, θα έπρεπε να αντλήσει ρευστότητα από τις τράπεζες, πράγμα που θα μείωνε ακόμα περισσότερο τη ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας.

Και τρίτον, αν πάνε να αντλήσουν απευθείας από τους καταθέτες, τότε θα μείωναν τις καταθέσεις των τραπεζών που αποτελούν τη βάση των τραπεζικού συστήματος. Κι έτσι θα έπλητταν ακόμα περισσότερο την πραγματική οικονομία.
Κι αν το έκαναν με άλλο τρόπο, απορροφώντας ΕLA (emergency liquidity assistance), αυτό απαιτεί επίσης άδεια της Συμβουλίου της ΕΚΤ (Board) και θα αύξανε τα επιτόκια των εντόκων, άρα και τις δαπάνες του κράτους σε τόκους. Και θα έπληττε ακόμα περισσότερο τη ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας.

Καταλήγοντας, τονίζει πως όταν σε περίοδο στενότητας σε ρευστότητα κάποιος επιλέγει τον «εσωτερικό δανεισμό» χωρίς να πολύ-καταλαβαίνει τι λέει, οδηγεί σε πιστωτική ασφυξία, δηλαδή πολύ λιγότερα δάνεια σε πολύ υψηλότερα επιτόκια.
«Ας ρωτήσουν και κάποιον που έχει σχέση με την τραπεζική. Τελικά, είναι πιο άσχετοι και πολύ πιο επικίνδυνοι απ’ όσο νομίζαμε» σημειώνει ο κ. Αναγνώστου.