του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη
Και το βρίσκουν. Αλλά μέχρι να το βρουν γίνεται της τρελής. Αλλά εκτός από της τρελής γίνονται και μερικά πράγματα άλλα, που έχουνε μία ευαισθησία. Και όλα αυτά, λέγονται όχι μόνο με γνώση πραγματική του τι είναι η ταινία τρόμου και πώς πρέπει να την παρουσιάζει κανείς, αλλά και με πάρα πολύ χιούμορ. Τόσο πολύ χιούμορ που ενώ σε κάποιες σκηνές, αν είσαι λίγο ευαίσθητος μ’ αυτού του είδους τον τρόμο σου ’ρχεται να βάλεις μια στριγκλιά μέσα στο σινεμά, σ’ άλλες σκηνές σου ’ρχεται να βάλεις τα γέλια, και σκέφτεσαι, μήπως το ’χουν παρακάνει λίγο οι συντελεστές, και πρέπει να βάλουν ένα φρένο σε όλο αυτό, γιατί αντί για ταινία τρόμου, αρχίζει να μοιάζει με παρωδία ταινίας τρόμου….
Το… «αυτό» είναι το ριμέικ μιας ταινίας που γυρίστηκε πριν καμιά εικοσιπενταριά χρόνια και βασίζεται σε μια νουβέλα του απόλυτου βασιλιά του τρόμου στα βιβλία, του Στήβεν Κινγκ. Ο Κινγκ βέβαια είναι ο χρυσοφόρος Μίδας του είδους, και αυτή η ταινία το… «αυτό», όπως μεταφράστηκε το «ιτ» στην Ελλάδα, σπάει τα ταμία διεθνώς. Όχι τυχαία. Διαθέτει, όπως είπα και πιο πάνω και χιούμορ και ευαισθησία, και μία σωστή διείσδυση πάνω στην ψυχολογία αυτών των εφτά εφήβων – εδώ θυμίζει λίγο το «Stand by me» – ενώ συγχρόνως όλα τα κλισέ και οι κώδικες μιας ταινίας τρόμου υπάρχουν εδώ στο έπακρον. Τόσο πολύ, επαναλαμβάνω, που απ’ τη μια θες να βάλεις τις φωνές από φόβο και από την άλλη αισθάνεσαι πως βλέπεις παρωδία. Σίγουρα όμως το… «αυτό» αξίζει να το δει κανείς και όχι μόνο σαν ταινία τρόμου. Αξίζει να το δει κανείς σαν ταινία…
Επίσης θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει μια παλιά μου απορία, που ξαναγεννήθηκε μετά που είδα την ταινία. Επειδή ο κακός του έργου είναι ένας κλόουν, και επειδή έχω μάθει ότι υπάρχει στην ψυχιατρική ολόκληρο θέμα με την κλοουνοφοβία, και ότι και πολλοί άνθρωποι παθαίνουν πανικό με τους κλόουν, θα ήθελα να ρωτήσω, γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί δηλαδή να υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται τους κλόουν σε τέτοιο βαθμό, που να γίνονται και πρωταγωνιστές ταινιών; – Αν ξέρει κανείς κάτι σχετικό το σημειώνει από κάτω με ένα σημειωματάκι του…