H ταινία «No Heroes» θα φιλοξενηθεί για δυο προβολές στις 28 και 29 Σεπτεμβρίου 2021 στο θερινό κινηματογράφο Μίμης Φωτόπουλος (ώρα 20.00).

Το ντοκιμαντέρ  καταγράφει εκτεταμένα επεισόδια από τις ομαδικές δραστηριότητες του Αθλητικού Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων (ΑΣΚΑ) Μαρούσι, κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 2018-2019. Ο σύλλογος άνοιξε τις πόρτες των προπονήσεων σε ένα κινηματογραφικό συνεργείο και επέτρεψε επιπλέον στα μέλη του (5 άτομα) να ακολουθούν την ομάδα στα ταξίδια και στους αγώνες της, σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Η συρραφή των στιγμιότυπων για ένα χρονικό διάστημα επτά μηνών συνοδεύεται από συνεντεύξεις των συντελεστών της ομάδας, κατά τις οποίες μοιράζονται πληροφορίες για την προσωπική τους ιστορία, για το βίωμα της κινητικής αναπηρίας, για την επιλογή του ειδικού αθλητικού εξοπλισμού, όπως και για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το άθλημα και ο ειδικός αθλητισμός στην Ελλάδα.

Το σύνολο του ΑΣΚΑ Μαρούσι αποτελείται από επτά αθλητές, τρεις αθλήτριες και έναν προπονητή. Τα οκτώ από τα δέκα μέλη έχουν κάποια βαθμό κινητικής αναπηρίας, ο οποίος ποικίλει στο εύρος της ομάδας (τετραπληγία, παραπληγία, ακρωτηριασμός). Επιπλέον, ένα μέλος προέρχεται από εμπόλεμη ζώνη (Συρία) και ένα ακόμη έχει μεταναστεύσει στην Ελλάδα από γείτονα χώρα (Αλβανία) για εργασία. Αποκαλύπτεται έτσι ένα ποικιλόμορφο αθλητικό γκρουπ, που δημιουργεί ένα ενιαίο μωσαϊκό απόψεων και οπτικών, μέσα από τη συναρμολόγηση διαφορετικών κομματιών.

Πιο αναλυτικά, στην ταινία παρουσιάζονται στιγμιότυπα από την περίοδο προετοιμασίας (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2019), από ένα φιλικό παιχνίδι (Νοέμβριος 2018) και από τέσσερα επίσημα παιχνίδια του πρωταθλήματος μπάσκετ με αμαξίδιο, την άνοιξη του 2019. Επίσης, παρουσιάζονται οι ταξιδιωτικές διαδικασίες του συλλόγου κατά τη μετάβαση των μελών του σε δύο τοποθεσίες, Θεσσαλονίκη και Ρόδο. Τέλος, καταγράφονται οι συνήθειες των αθλητών και των αθλητριών πριν, μετά και κατά την διάρκεια των αγώνων – μεταφορά αμαξιδίων, ξενοδοχεία, αποδυτήρια, πάγκος κ.ο.κ.

Στόχος είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάδοση του αθλήματος και των κοινωνικών προεκτάσεων που το συνοδεύουν. Τέλος, κοινή πεποίθηση όλων των μελών του κινηματογραφικού συνεργείου, είναι πως οι απόψεις των μελών του ΑΣΚΑ Μαρούσι, αξίζουν μία σταθερή θέση στη δημόσια σφαίρα.

Προμηθευτείτε τα εισιτήρια σας εδώ : https://cinefotopoulos.gr

Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ στο TPP

Mου το είπαν από την πρώτη μέρα. Αυτοί έδωσαν τον τίτλο. «Ναι ευχαρίστως κάνε το θέμα αλλά δεν θέλουμε πάλι τα ίδια που μας παρουσιάζουν ήρωες της ζωής». Και είχαν δίκιο. Ποιος άνθρωπος θέλει να αναπαρίσταται μ’ έναν τρόπο που φαίνεται ο κακόμοιρος που περνάει τα εμπόδια και τα καταφέρνει; Όταν περιγράφεις κάποιον έτσι, τον ξεκινάς από ένα σημείο μειονεξίας. Ξεκινάει κάποιος δηλαδή από μία μειονεκτική θέση την οποία πρέπει να ξεπεράσει για να προκύψει το ηρωικό κατόρθωμα. Αυτή τη συνθήκη της κακουχίας που ναι μεν ξεπερνιέται, κανείς δε τη δέχεται. Κανείς άνθρωπος, καμία ομάδα.

Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που μου είπε ο Γιώργος Βιτσαρόπουλος, σκηνοθέτης της ταινίας «No Heroes», όταν του είπα πόσο σημαντικό είναι να μπει μια για πάντα τελεία στην κίτρινη δημοσιογραφία.

«Ήμουν αρχισυντάκτης στο basketballguru.gr και σ’ αυτό το πλαίσιο είπα να κάνω ένα θέμα για το μπάσκετ με αμαξίδιο. Γνώρισα σε αγώνα τα παιδιά και τον προπονητή της ομάδας στο Μαρούσι και τους είπα για το θέμα. Μου είπαν: ”Ευχαρίστως, αλλά για το άθλημα. Όχι για εμάς με ταμπέλα ήρωας”. Γελώντας μου είπαν ότι το άθλημα έχει πολλές πτυχές και θα μου έβγαιναν περισσότερα θέματα. ”Και σιγά μην ξανάρθεις”, είπαν. Πείσμωσα και λέω: ”Έτσι είστε; Θα ξανάρθω”. Βλέποντας τις προπονήσεις του γεννήθηκε η ιδέα να γίνει το ντοκιμαντέρ.

«Με γοήτευσαν πολλά στο άθλημα. Ένα πράγμα που δεν περίμενα είναι ότι θα γίνεται χαμός, ότι θα υπάρχουν συγκρούσεις, πτώσεις. Δεν υπήρχε λύπηση. Κανείς δε λυπάται τον άλλον επειδή είναι ανάπηρος. Όπως πλακώνονται σ’ έναν άλλον αγώνα, έτσι κι εκεί» σημειώνει μεταξύ άλλων.

«Τι αίσθηση μου αφήνει; Δύσκολη ερώτηση. Είναι η αίσθηση ότι έχεις δημιουργήσει ένα οπτικό κείμενο και το έχεις αφήσει στη δημόσια σφαίρα κι ανακυκλώνεται. Είναι όμορφο να φέρνεις στο τραπέζι ένα θέμα. Όχι για να το φέρεις εσύ, όχι για να ικανοποιήσεις προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά για το θέμα. Το ζήτημα είναι να προβληθεί και να προβληματίσει το θέμα. Όχι εσύ» κατέληξε.