«Το μέλλον της Ιταλίας δείχνει να εξαρτάται για ακόμη μία φορά από το προσωπικό δράμα του ανθρώπου που του αρέσει να αυτοαποκαλείται Καβαλιέρε» λέει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος του BBC, Γκάβιν Χιούιτ, αναφερόμενος στην απόφαση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι να αποσύρει πέντε από τους υπουργούς του από την κυβέρνηση συνασπισμού. Υπουργούς, οι οποίοι εξέφρασαν δημοσίως την δυσαρέσκειά τους για την απόφαση του μεγιστάνα.
Όπως λέει ο Χιούιτ «η πολιτική στην Ιταλία δεν ήταν ποτέ απαλλαγμένη από κρίσεις. Η πολιτική κάστα που κυριαρχεί στο Παλάτσο Μοντετσιτόριο απολαμβάνει την ίντριγκα. Η Ιταλία έχει αλλάξει πάνω από 60 κυβερνήσεις μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Για μεγάλο διάστημα οι εναλλαγές των πρωθυπουργών περνούσαν ασχολίαστες. Αλλά όχι πια. Η Ιταλία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην ευρωζώνη. Το χρέος της ανέρχεται σε δύο τρισεκατομμύρια ευρώ και η χώρα βρίσκεται ακόμη σε ύφεση». Με λίγα λόγια, η Ιταλία είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί.
«Πριν από επτά μήνες στην Ιταλία διεξήχθησαν εκλογές που δεν έβγαλαν ξεκάθαρο νικητή. Ο πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, γνωρίζοντας ότι οι αγορές θα στρεφόντουσαν κατά τις Ιταλίας μεσολάβησε για να σχηματιστεί μία απίθανη συμμαχία μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς» γράφει ο Χιούιτ. Η χώρα είχε ένα πολιτικό σύστημα με μία υψηλά αμειβόμενη πολιτική τάξη και οι μεταρρυθμίσεις ήταν απαραίτητες.
«Η αρχή έγινε με την κυβέρνηση του τεχνοκράτη Μάριο Μόντι, αλλά πολλές φορές οι ενέργειές της έμοιαζαν με κινήσεις εντυπωσιασμού – όπως όταν η εφορία σταματούσε στο δρόμο ιδιοκτήτες Φεράρι και τους ρωτούσε πού βρήκαν τα χρήματα για να αγοράσουν τα αυτοκίνητά τους. Η Ιταλία περισσότερο από όλα χρειαζόταν ανάπτυξη. Η οικονομία είχε βαλτώσει εδώ και μία δεκαετία και τεράστια χρέη είχαν συσσωρευθεί. Εξαρχής ο νέος συνασπισμός έδειχνε εύθραυστος. Έγιναν συμβιβασμοί και οι διαφορές ήταν ουσιαστικές» συνεχίζει το δημοσίευμα του BBC.
Ωστόσο, όποιες και αν ήταν οι διαφορές που προέκυψαν αυτό το διάστημα ο Μπερλουσκόνι έδειχνε τουλάχιστον να κατανοεί ότι οι ψηφοφόροι επιθυμούσαν την σταθερότητα και όχι άλλες εκλογές. Οι δυσκολίες προέκυψαν όταν ο Μπερλουσκόνι καταδικάστηκε για φορολογική απάτη: εδώ και περίπου δύο μήνες οι υποστηρικτές του ψάχνουν τρόπο να παρακάμψουν την ποινή που του επιβλήθηκε με πλήθος απειλών να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση. Πολλές φορές η κυβέρνηση Λέτα παρακολουθούσε «παράλυτη».
«Την περασμένη εβδομάδα ο Λέτα αποφάσισε ότι κανένας περαιτέρω νόμος δεν θα θεσπιζόταν αν δεν επιλυόταν η πολιτική κρίση. Αποφάσισε να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Ο Μπερλουσκόνι δεν το ήθελε και προέτρεψε πέντε από τους υπουργούς του να παραιτηθούν. Ο Λέτα το αποκάλεσε «τρελή κίνηση» προκειμένου να καλύψει προσωπικές υποθέσεις (…) Το μέλλον τώρα μοιάζει αβέβαιο. Οι Ιταλοί κυβερνητικοί ανησυχούν για την αντίδραση των διεθνών χρηματαγορών. Κάποιοι λένε ότι αν υπάρξει μία μακρά περίοδος αστάθειας, οι οίκοι αξιολόγησης θα υποβαθμίσουν την Ιταλία» γράφει ο Βρετανός αναλυτής.
Και καταλήγει: «'Έχει ειπωθεί πολλές φορές στο παρελθόν ότι παρακολουθούμε τη τελική πράξη της καριέρας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η πολιτική του επιρροή φθίνει και οι ψηφοφόροι δεν ρισκάρουν τη σταθερότητα για τις προσωπικές του νομικές καταδίκες(…) Αν οι αγορές στραφούν κατά της Ιταλίας, ο Μπερλουσκόνι και οι σύμμαχοί του ίσως αναγκαστούν να συμβιβαστούν».