Η συζήτηση για το νομισματικό πόλεμο, που έφθασε στο αποκορύφωμά του το 2009, όταν η Fed ξεκίνησε τον πρώτο γύρο νομισματικής χαλάρωσης – γνωστό ως QE, έχει αναβιώσει από τις συζητήσεις από… Ιαπωνία μεριά, για περαιτέρω χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές Laurence Boone και Ruben Segura-Cayuela της Bank of America Merrill Lynch
Μεταξύ της Τράπεζας της Ιαπωνίας, της Τράπεζας της Αγγλίας και της Fed, η ΕΚΤ στην πραγματικότητα ξεχωρίζει για τη μη σηματοδότηση καμίας επιθυμίας να προβεί σε περαιτέρω νομισματική χαλάρωση.
Αντίθετα, οι τράπεζες στην Ευρώπη έχουν ήδη αρχίσει να εξοφλούν μέρος των χρημάτων της μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης που έλαβαν, τα LTROs. Αυτό έχει προσθέσει στην αίσθηση ότι η νομισματική στάση της ΕΚΤ γίνεται πιο σφιχτή και όχι πιο χαλαρή, παρόλο που η ΕΚΤ δεν έχει αλλάξει τη στάση της. Ως εκ τούτου, οι φόβοι για άνοδο του ευρώ έχουν αυξηθεί, ακόμα και τώρα που το ευρώ μόλις έχει αρχίσει να ανατιμάται.
Κατά την άποψή της BofA Merrill Lynch, η επίμονη ανατίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας θα επηρεάσει δυσανάλογα τις χώρες εκείνες που είναι εξαρτημένες στους ευαίσθητους προς τις συναλλαγματικές ισοτιμίες-κλάδους, και οι οποίες είναι σχετικά πιο ανοικτές, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το πρώτο, αφού η επίδραση της γεωγραφικής διαφοροποίησης είναι αδύναμη. Λαμβάνοντας όλους τους παράγοντες υπόψη, η Γερμανία και η Γαλλία εμφανίζονται ελαφρώς λιγότερο ευάλωτες στην ανατίμηση του ευρώ από ότι η Ισπανία και η Ιταλία, αν και η ανάλυση της BofA δείχνει ότι οι διαφορές αυτές θα είναι μικρές.
Την ίδια στιγμή, η Credit Agricole σε έκθεσή της υπογραμμίζει πως η ευρωζώνη είναι στα… κάτω της, παρά την παράδοξη σύμπτωση του ισχυρότερου ευρώ.
Περισσότερα στο δημοσίευμα τους «Κέρδους»