«Αν θέλετε να πυροβολείτε χωρίς περιορισμούς, μπορείτε», λέει ο Daniel, διοικητής μιας μονάδας αρμάτων μάχης του Ισραηλινού Στρατού (IDF), στο Breaking Ranks: Inside Israel’s War, που πρόκειται να μεταδοθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο από το ITV τη Δευτέρα το βράδυ, σύμφωνα με τον Guardian. Όπως παραδέχεται, η ρητορική ότι «δεν υπάρχει άμαχος, δεν υπάρχει αθώος στη Γάζα», διείσδυσε στις τάξεις του στρατού. «Το ακούς αυτό συνέχεια, οπότε αρχίζεις να το πιστεύεις», λέει.
Μερικοί από τους στρατιώτες του IDF που μίλησαν στο ντοκιμαντέρ ζήτησαν ανωνυμία, ενώ άλλοι μίλησαν δημόσια. Όλοι επεσήμαναν την εξάλειψη του επίσημου κώδικα δεοντολογίας που αφορά τους αμάχους. Οι στρατιώτες που συμφώνησαν να μιλήσουν επιβεβαίωσαν τη συστηματική χρήση ανθρώπινων ασπίδων από τον Ισραηλινό Στρατό, αντικρούοντας τις επίσημες διαψεύσεις, ενώ έδωσαν λεπτομέρειες για ισραηλινά στρατεύματα που άνοιξαν πυρ απρόκλητα σε πολίτες που έτρεχαν να φτάσουν σε τρόφιμα στα στρατιωτικοποιημένα σημεία διανομής που είχαν δημιουργηθεί από το Ανθρωπιστικό Ίδρυμα για τη Γάζα (GHF), το οποίο υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Όπως τονίζει ο Guardian, οι στρατιώτες που δίνουν τις μαρτυρίες τους στο Breaking Ranks επιβεβαιώνουν επίσης σειρά αναφορών για τη χρήση Παλαιστινίων πολιτών ως ανθρώπινων ασπίδων, μια πρακτική ανεπίσημα γνωστή ως «πρωτόκολλο κουνουπιών».
«Στέλνεις την ανθρώπινη ασπίδα υπόγεια. Καθώς περπατάει στη σήραγγα, την χαρτογραφεί όλη για σένα. Έχει ένα iPhone στο γιλέκο του και καθώς περπατάει στέλνει πίσω πληροφορίες GPS», λέει ο Ντάνιελ, ο διοικητής του άρματος μάχης, στο ντοκιμαντέρ. «Οι διοικητές είδαν πώς λειτουργεί. Και η πρακτική εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά. Μετά από περίπου μια εβδομάδα, κάθε λόχος χρησιμοποιούσετο δικό του “κουνούπι”».
«Στην βασική εκπαίδευση του στρατού, όλοι φωνάζαμε “μέσα, πρόθεση και ικανότητα”», λέει ο λοχαγός Γιοτάμ Βιλκ, αξιωματικός του τεθωρακισμένου σώματος, αναφερόμενος στις επίσημες οδηγίες εκπαίδευσης των IDF που ορίζουν ότι ένας στρατιώτης μπορεί να πυροβολήσει μόνο αν ο στόχος έχει τα μέσα, δείχνει πρόθεση και έχει την ικανότητα να προκαλέσει βλάβη. «Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη Γάζα» λέει ο Βίλκ. «Κανένας στρατιώτης δεν αναφέρει ποτέ «μέσα, πρόθεση και ικανότητα». Αρκεί απλά η υποψία ότι περπατάς σε απαγορευμένη περιοχή, αν πρόκειται για ανδρα ηλικίας μεταξύ 20 και 40 ετών».
Ένας άλλος στρατιώτης, που στο πρόγραμμα αναφέρεται μόνο ως Έλι, δηλώνει: «Η ζωή και ο θάνατος δεν καθορίζονται από διαδικασίες ή κανονισμούς σε ό,τι αφορά το να πυροβολήσεις κάποιον. Είναι η συνείδηση του διοικητή στο πεδίο της μάχης που αποφασίζει».
«Σε αυτές τις συνθήκες, ο χαρακτηρισμός του ποιος είναι εχθρός ή τρομοκράτης είναι αυθαίρετος», λέει ο Έλι στο ντοκιμαντέρ. «Αν περπατούν πολύ γρήγορα, είναι ύποπτοι. Αν περπατούν πολύ αργά, είναι ύποπτοι. Σχεδιάζουν κάτι. Αν τρεις άνδρες περπατούν και ένας από αυτούς μένει πίσω, πρόκειται για σχηματισμό πεζικού δύο προς ένα – είναι ένας στρατιωτικός σχηματισμός». Ο Έλι περιγράφει ένα περιστατικό στο οποίο ένας ανώτερος αξιωματικός διέταξε ένα άρμα μάχης να κατεδαφίσει ένα κτίριο σε μια περιοχή που είχε χαρακτηριστεί ασφαλής για τους πολίτες.
«Ένας άνδρας στεκόταν στην οροφή, κρεμώντας ρούχα, και ο αξιωματικός αποφάσισε ότι ήταν παρατηρητής. Δεν είναι παρατηρητής. Κρεμάει τα ρούχα του. Μπορείτε να δείτε ότι κρεμάει ρούχα» λέει. «Δεν είναι ότι αυτός ο άνδρας είχε κιάλια ή όπλα. Η πλησιέστερη στρατιωτική δύναμη βρισκόταν 600-700 μέτρα μακριά. Επομένως, εκτός αν είχε αετίσια όραση, πώς θα μπορούσε να είναι παρατηρητής; Και το άρμα πυροβόλησε. Το κτίριο κατέρρευσε κατά το ήμισυ. Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί νεκροί και τραυματίες».
Ανάλυση από τον Guardian τον Αύγουστο των δεδομένων των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) έδειξε ότι, «σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Ισραηλινών στρατιωτικών αξιωματούχων, το 83% των νεκρών στη Γάζα ήταν άμαχοι, ένα ιστορικό υψηλό για τις σύγχρονες συγκρούσεις, αν και οι IDF αμφισβήτησαν την ανάλυση. Περισσότεροι από 69.000 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από την έναρξη του πολέμου και περισσότεροι συνεχίζουν να πεθαίνουν παρά την εκεχειρία που ξεκίνησε πριν από ένα μήνα».
Σε γραπτή δήλωση, προσπαθώντας να απαντήσει στις καταγγελίες των στρατιωτών του ο IDF δηλώνει: «Οι IDF παραμένουν προσηλωμένοι στο κράτος δικαίου και συνεχίζουν να λειτουργούν σύμφωνα με τις νομικές και ηθικές τους υποχρεώσεις, παρά την άνευ προηγουμένου επιχειρησιακή πολυπλοκότητα που θέτει η συστηματική ενσωμάτωση της Χαμάς σε πολιτικές υποδομές και η χρήση πολιτικών χώρων για στρατιωτικούς σκοπούς».
Στερούνται ακόμα και το φως του ήλιου – Ισραηλινή υπόγεια φυλακή όπου κρατούνται και βασανίζονται δεκάδες Παλαιστίνιοι
Παράλληλα, ο Guardian αποκάλυψε την Κυριακή το ισραηλινό κολαστήριο όπου οι Παλαιστίνιοι δε μπορούν να δουν ούτε το φως του ήλιου, ενώ άνθρωποι κρατούνται χωρίς να έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία. Τονίζεται ότι η φυλακή Rakefet άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 για να στεγάσει μια χούφτα από τα πιο «επικίνδυνα μέλη του οργανωμένου εγκλήματος» στο Ισραήλ, αλλά έκλεισε λίγα χρόνια αργότερα με την αιτιολογία ότι ήταν απάνθρωπη. Ο ακροδεξιός υπουργός Ασφάλειας, Itamar Ben-Gvir, διέταξε την επαναλειτουργία της μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου 2023.
Σύμφωνα με το Guardian, μεταξύ των κρατουμένων στο Rakefet περιλαμβάνονται ένας νοσοκόμος που στερείται φυσικού φωτός από τον Ιανουάριο και ένας έφηβος που κρατείται για εννέα μήνες.
Το Ισραήλ κρατά δεκάδες Παλαιστίνιους από τη Γάζα απομονωμένους σε μια υπόγεια φυλακή όπου δεν βλέπουν ποτέ το φως της ημέρας, στερούνται επαρκούς τροφής και δεν επιτρέπεται να λαμβάνουν νέα από τις οικογένειές τους ή τον έξω κόσμο.
Μεταξύ των κρατουμένων περιλαμβάνονται τουλάχιστον δύο πολίτες που κρατούνται για μήνες χωρίς να έχουν απαγγελθεί κατηγορίες ή να έχουν δικαστεί: ένας νοσοκόμος που κρατείται με τη στολή του και ένας νεαρός πωλητής τροφίμων, σύμφωνα με δικηγόρους της Δημόσιας Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων στο Ισραήλ (PCATI) που εκπροσωπούν και τους δύο άνδρες.
Οι δύο άνδρες μεταφέρθηκαν στο υπόγειο συγκρότημα Rakefet τον Ιανουάριο και περιέγραψαν τακτικά ξυλοδαρμούς και βία που συνάδουν με τα καλά τεκμηριωμένα βασανιστήρια σε άλλα ισραηλινά κέντρα κράτησης.
Τα κελιά, μία μικροσκοπική «αυλή» και μια αίθουσα συναντήσεων δικηγόρων βρίσκονται όλα υπόγεια, οπότε οι κρατούμενοι -η καλύτερα αιχμάλωτοι- ζουν χωρίς φυσικό φως.