Θέλω προκαταβολικά να δηλώσω ότι κατ’ ουδένα τρόπο θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό επί του θέματος – αλλά ούτε και όσοι αποφάσισαν την υποψηφιότητα της κ. Σουλεϊμάν φαίνεται να ήταν.
 
Θέλω επίσης να πω ότι σε καμία περίπτωση δεν μου φάνηκαν πειστικές οι υστερικές φωνές που ακούστηκαν χθες από τους σχολιαστές των καναλιών και από τους αχθοφόρους της κυβερνητικής γραμμής, που ανακάλυψαν ξαφνικά τη μειονότητα της μειονότητας και έσκιζαν τα καλσόν τους να την υπερασπιστούν, καταδικάζοντας τις μεθοδεύσεις του τουρκικού προξενείου.
 
Μια τρίτη εισαγωγική παρατήρηση είναι πως θα περίμενα μια αναλυτικότερη εξήγηση από το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο όλη μέρα χθες έδινε απαντήσεις μάλλον αμυντικές, βάσιμες μεν ως προς την κατάδειξη του υποκριτικού χαρακτήρα των αιτιάσεων της κυβερνητικής πλευράς, καθόλου όμως διαφωτιστικές ως προς το ουσιαστικό σκεπτικό της τελικής απόφασης.
 
Έχοντας την πολυτέλεια να δω τα πράγματα εκ των υστέρων, μπορώ να πω ότι η υποψηφιότητα της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, εξετάζοντάς την αυτοτελώς, εξακολουθεί να μου φαίνεται αξιόλογη και απολύτως συμβατή με τα κριτήρια επιλογής των υπόλοιπων υποψηφίων. Με άλλα λόγια, δεν έχω πειστεί από τις φωνές, μερικές από τις οποίες παίρνω σοβαρά υπόψη μου, που ισχυρίστηκαν ότι επρόκειτο για υποψηφιότητα ακροδεξιά, εθνικιστική, μη αριστερή τέλος πάντων. Δεν πείστηκα, για παράδειγμα, ότι το να λέει κάποιος ή κάποια ότι «νιώθω να με καταπιέζει η τουρκική μειονότητα» είναι από μόνο του εθνικιστικό, όπως επίσης δεν πείστηκα ότι μπορεί τα εύλογα αιτήματα των μουσουλμάνων τσιγγάνων της Ξάνθης να θεωρηθούν ως τέτοια. Αλλά και η ενδεχόμενη εκμετάλλευσή τους από ελληνικούς εθνικιστικούς κύκλους, κρατικούς ή μη, δεν είναι επιχείρημα ικανό να ακυρώσει την αυτοτελή αξία τους, ούτε βέβαια τη δυσκολία να είσαι γυναίκα, μειονοτική και τσιγγάνα, και να έχεις επιπλέον το θάρρος να διεκδικείς τα δικαιώματα των ανθρώπων της φυλής σου.
 
Βρες το λάθος, λοιπόν. Το λάθος, κατά τη γνώμη μου, το οποίο πάντως δεν είναι  καθόλου προφανές, έγκειται σε μια κρίσιμη λεπτομέρεια: Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε από πριν ανακοινώσει ότι μία θέση στο ευρωψηφοδέλτιό του θα δοθεί σε εκπρόσωπο της μουσουλμανικής μειονότητας. Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν προφανώς είναι μέλος της μουσουλμανικής μειονότητας. Δεν θέλω να παίξω με τις λέξεις, αλλά εκπρόσωπό της δεν τη λες σε καμία περίπτωση. Εξ ορισμού μάλιστα, λόγω του ότι η δραστηριότητά της αντικειμενικά αμφισβητούσε το στάτους κβο εντός της μειονότητας.
 
Υπ’ αυτήν την έννοια, η υποψηφιότητα της κ. Σουλεϊμάν ενώ τυπικά ήταν επαρκής, ουσιαστικά δεν εκπλήρωνε τα κριτήρια που είχαν τεθεί εξαρχής. Το συγκεκριμένο κριτήριο δεν μπορεί άλλωστε να θεωρηθεί δευτερεύον. Φτιάχνεις έναν πανελλαδικό συνδυασμό με σκοπό να εκφράσεις όσο γίνεται πιο αντιπροσωπευτικά την κοινωνία. Πώς γίνεται μια κατηγορία να εκπροσωπείται από άτομο το οποίο εξ ορισμού δεν την εκφράζει;
 
Πιθανόν να υπήρξαν και άλλα λάθη, διαδικαστικού χαρακτήρα, σε σχέση με το ποιος παίρνει τις αποφάσεις, ποιος τις ελέγχει και ποιος είναι ο ρόλος των περιφερειακών οργάνων σε ένα θέμα που έχει προφανώς και τοπική διάσταση. Προβλήματα που είχαν διαφανεί και κατά τη διαδικασία ανακήρυξης των υποψήφιων περιφερειαρχών του ΣΥΡΙΖΑ. Διαδικασίες πάντως που ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν εξισορροπητικά -έστω με κάποιες ωδίνες- στα άλλα κόμματα απλώς δεν υφίστανται.
 
Το τελευταίο ζήτημα που έπρεπε να απαντηθεί ήταν κατά πόσον η απόσυρση της υποψηφιότητας της κ. Σουλεϊμάν και η αντικατάστασή της από τον κ. Μεστάν Οσμάν Ουμίζ ήταν η ενδεδειγμένη λύση. Αν όσα αναφέρω παραπάνω είναι σωστά, νομίζω πως η καλύτερη λύση θα ήταν να προκριθούν και οι δύο υποψηφιότητες ταυτοχρόνως. Όχι ως συμβιβασμός, αλλά ως η πιο ελκυστική και ενωτική λύση. Θέση κενή υπήρχε ούτως ή άλλως, του Λάκη Λαζόπουλου. Το περίεργο είναι ότι, σύμφωνα με δημοσιεύματα προηγούμενων ημερών, η πρόταση έπεσε στο τραπέζι και για άγνωστους -σε μένα τουλάχιστον- λόγους, τελικά έπεσε στο κενό.