Ανταπόκριση από το Γιοχάνεσμπουργκ
‘’Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Νοτίου Αφρικής και προεδρεύων των BRICS, εξοχώτατος Σύριλ Ραμαφόσα, θα ανακοινώσει τα συμπέράσματα της 15ης Συνόδου την Πέμπτη, 24 Αυγούστου 2023, στο Συνεδριακό Κέντρο του Σάντον, με την παρουσία μόνο διαπιστευμένων εκπροσώπων του Τύπου, στις 8:45 ακριβώς’’.
Ήρθε η ανακοίνωση της προεδρίας της Νοτίου Αφρικής, και γέλασα με το “ακριβώς”. Μέχρι σήμερα τίποτε δε γινόταν “ακριβώς”, οι καθυστερήσεις ήταν πάντα και παντού, έπαιζαν από μισή ως τεσσερις και μισή ώρες, αλλά πάντως “ακριβώς’ δεν μας είχε τύχει τίποτε – ένας ακόμη λόγος να συναντάται αρμονικά ο μεσανατολίτης εαυτός μου με τον τοπικό πολιτισμό. Κι όμως, αυτή τη φορά, όλα ξεκίνησαν «ακριβώς». Στην πιο χαλαρή ατμόσφαιρα μέχρι σήμερα. Μες στα χαμόγελα. Ακριβώς, οι ηγέτες έλαβαν θέσεις, εμείς το ίδιο, και ο προεδρεύων Πρόεδρος πήρε το λόγο, για να ανακοινώσει τα συμπεράσματα. Μια ιστορική μέρα, μέρα – εξαίρεση, με περισσότερους από έναν τρόπους.
Ήρεμος, χαλαρός, ο σημερινός Ραμαφόσα, μίλησε, πριν περάσει στις αναγγελίες, για τα αποτελέσματα από το σύνολο των εργασιών. «Ολοκληρώσαμε επιτυχώς χθες την 15η Σύνοδο Κορυφής των BRICS. Είναι η πρώτη Σύνοδος Κορυφής που φιλοξενούνται οι ηγέτες αυτοπροσώπως, μετά την πανδημία COVID-19 και τους επακόλουθους παγκόσμιους ταξιδιωτικούς περιορισμούς. Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής, υπήρχε ένα ευρύ επιχειρηματικό πρόγραμμα BRICS με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων, την προώθηση της συνεργασίας και την προβολή ευκαιριών στη Νότια Αφρική, την Αφρική και τις χώρες BRICS». Και ακριβώς εκεί, έβαλε και την νέα ηγέτιδα των BRICS στην εικόνα, η οποία υποδέχεται δεκαπέντε κράτη στην νέα τράπεζα – μια εικόνα και του μέλλοντος των BRICS: «Χαιρετίζουμε το ξεκάθαρο όραμα της κας Ντίλμα Ρούσσεφ, Προέδρου της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας, για τον ρόλο που θα διαδραματίσει η Τράπεζα στην υποστήριξη των υποδομών και της βιώσιμης ανάπτυξης στην Αφρική και τον Παγκόσμιο Νότο». Και ύστερα επιπλέον αναφορές στις γυναίκες και τη νεολαία, τα προβλήματα που δημιούργησε η πανδημία και είναι ακόμη παρόντα, ευχαριστίες, κοινές αρχές και οράματα που θέλουν «τους BRICS υπερασπιστές των αναγκών και των ανησυχιών των λαών του Παγκόσμιου Νότου» και περιλαμβάνουν όχι μόνο ανάπτυξη αλλά και μεταρρυθμίσεις των παγκόσμιων οργανισμών, με «δέσμευση στην τήρηση του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των σκοπών και των αρχών που κατοχυρώνονται στην Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών» – άνοιγμα στην απογευματινή τοποθέτηση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες. Κάλεσε σε «παγκόσμια ώθηση για τη χρήση τοπικών νομισμάτων, εναλλακτικών οικονομικών ρυθμίσεων και εναλλακτικών συστημάτων πληρωμών» – εμφανές για ποιόν χτυπάει η καμπάνα – κάτι που έχουν αναθέσει «στους Υπουργούς Οικονομικών και τους διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών των BRICS, που θα εξετάσουν το θέμα των τοπικών νομισμάτων, των τρόπων πληρωμών και τις πλατφόρμες», για να υποβάλουν συνολική έκθεση που θα συζητηθεί στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, στο Καζάν της Ρωσίας, τον Οκτώβριο του 2024. Τέλος, αφού αναφέρθηκε στην, συνολικά εγκεκριμένη, πια, «Διακήρυξη του Γιοχάνεσμπουργκ II», που θέτει τις αρχές και για την συνεργασία μεταξύ των νυν μελών αλλά και των νέων, παραμένοντας «μια ισότιμη εταιρική σχέση χωρών που έχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά έχουν κοινό όραμα για έναν καλύτερο κόσμο».
Και, επιτέλους, μας ανακοίνωσε τα ονόματα που περιμέναμε να ακούσουμε, την βασική είδηση της ημέρας: τα κράτη μέλη που προσκλήθηκαν και θα γίνουν πλήρη μέλη των BRICS από την 1η Ιανουαρίου του 2024, οπότε και αναλαμβάνει η Ρωσία την προεδρία, είναι «η Δημοκρατία της Αργεντινής, η Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου, η Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Αιθιοπίας, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα». Η πόρτα δεν κλείνει, είπε, για τους λοιπούς που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον: ήδη οι υπουργοί Εξωτερικών των πρώτων πέντε «αναπτύσσουν περαιτέρω το μοντέλο της χώρας εταίρου των BRICS όπως και να εξετάσουν τον κατάλογο υποψήφιων χωρών εταίρων». Οι νέες εισδοχές θα γίνουν βάσει της έκθεσης που θα υποβάλουν οι υπουργοί μέχρι την Σύνοδο του Καζάν.
Η ανακοίνωση των ονομάτων έφερε αναστάτωση στην αίθουσα. Αν μιλάμε για πολύμορφο και ιδιαίτερο μείγμα! Η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ απομακρύνονται από τις ΗΠΑ! Οι οικονομικοί συντάκτες, οι πιο αναστατωμένοι όλων, άρχισαν τα νούμερα: Έξι εκ των εννέα μεγαλύτερων παραγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου του πλανήτη ανήκουν πια στους BRICS+, που έρχονται πολύ κοντύτερα με τον OPEC+…Και, από πάνω, να μη ξεχνάμε ότι η Ινδία παραμένει παγκόσμιος πρωταθλητής στην παραγωγή γάλακτος, οσπρίων και γιούτας, δεύτερη παγκόσμια σε παραγωγή ρυζιού, σιτηρών, ζαχαροκάλαμου, λαχανικών, φρούτων και βάμβακος, και σημαντική παραγωγός μπαχαρικών, ιχθύων, πουλερικών και τσαγιού. Συνολικά, οι BRICS παράγουν το ένα τρίτο των πρωτογενών τροφών του πλανήτη.
Δεν χρειάστηκε να συνεχίσουν τους υπολογισμούς: ανεβαίνοντας στο βήμα, ο πρόεδρος Λούλα, της Βραζιλίας, αποφάσισε να μας δείξει πόσο καλός είναι στα μαθηματικά: Οι νέοι BRICS των 11 μελών, αντιπροσωπεύουν πλέον το 41,5% του Παγκόσμιου ΑΕΠ [έναντι του 30% των G7], συγκεντρώνουν σχεδόν το ήμισυ του Παγκόσμιου Πληθυσμού, (έναντι περίπου 10% του πληθυσμού των G7], είπε, και μετατρέπουν «τον Παγκόσμιος Νότο, στην πιο υπολογίσιμη δύναμη στον πλανήτη». Επόμενο βήμα, η κατάργηση του δολαρίου στις συναλλαγές, ώστε «να σταματήσουν οι πλούσιες χώρες να αποφασίζουν για τη μοίρα μας».
Λίγο νωρίτερα, μιλώντας σε εκπροσώπους του Τύπου, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, έδινε την περίληψη όσων είχαν αποφασιστεί στο τριήμερο, και όσων σήμαιναν οι ανακοινώσεις, εξηγώντας και την κατακλείδα του Λούλα με μια φράση: «η απομόνωση ως όπλο των ΗΠΑ έχει ηττηθεί πλήρως και για πάντα».
Όπως αναφέραμε στις προηγούμενες ανταποκρίσεις, αν κάτι έφερε κοντά στους BRICS τόσα κράτη, αν ήταν τόσο πολλά τα αιτήματα, αν ήρθαν τόσοι ηγέτες στη Σύνοδο ενός οργανισμού που προ εξαετίας πολλοί θεωρούσαν «τελειωμένο», είναι ακριβώς γιατί οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, εκτός πλαισίου ΟΗΕ, μετέτρεψαν σε όπλο την ισχύ του δολαρίου, με τις κυρώσεις.
Ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, αναφέρθηκε στις «καθόλου εύκολες συνομιλίες, ειδικά στο θέμα της επέκτασης» και συνεχάρη τον πρόεδρο της Ν. Αφρικής για τις «διπλωματικές του ικανότητες». Άφησε μισάνοιχτη την πόρτα για το κοινό νόμισμα που «είναι πολύ περίπλοκο θέμα, αλλά προς αυτό κινούμεθα», παρ’ ότι «οι BRICS δεν ανταγωνίζονται κανέναν και δεν μπαίνουν απέναντι σε κανέναν». Άλλοι ανταγωνίζονται τους BRICS, οι χώρες «του χρυσού δισεκατομμυρίου», που προσπαθούν «να αντικαταστήσουν το σύστημα του διεθνούς δικαίου με τους δικούς τους εγωιστικούς κανόνες». Στόχος των BRICS είναι μια παγκόσμια τάξη «αληθινά ισορροπημένη, που θα λαμβάνει υπόψιν τα συμφέροντα πολλών κρατών και θα συντηρεί την πολυμορφία των λαών».
Ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, απαντώντας πιθανώς στα πολλά δημοσιεύματα που τον έφεραν να εναντιώνεται στην επέκταση, δήλωσε πως «η Ινδία πίστευε πάντα στην συμπερίληψη και άλλων μελών που θα προσφέρουν στις νέες μας προσπάθειες με φρέσκια δυναμική» – φράση, τα περί φρεσκάδας, που χρησιμοποίησε και ο κινέζος Πρόεδρος, Ζι, που λίγο αργότερα ανακοίνωσε την αύξηση του αποθεματικού της Παγκόσμιας Αναπτυξιακής πρωτοβουλίας (Global Development Initiative, GDI) κατά δέκα δις δολαρίων – είναι πρόγραμμα της Κίνας που ξεκίνησε το 2021, με στόχο να ενισχύσει για την ανάπτυξη διεθνώς.
Ο Ζι μίλησε επίσης για επέκταση «που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της διεθνούς κοινότητας και εξυπηρετεί τα κοινά συμφέροντα των αναδυόμενων αγορών και των αναπτυσσόμενων χωρών», Οι χώρες μέλη των BRICS «είναι όλες χώρες με μεγάλη επιρροή και επωμίζονται σημαντικές ευθύνες για την παγκόσμια ειρήνη και ανάπτυξη».
H χώρα που η ύπαρξή της μεταξύ των υποψηφίων διευκόλυνε, πάντως, την κατάληξη σε συμφωνία, είναι το Ιράν – και οι «φρεσκάδες» που αναφέρονται σε αυτό μάλλον αφορούν. Ινδία, Ρωσία και Κίνα ήταν ενθουσιώδεις ως προς την ένταξη του Ιράν, που παίζει ιδιαίτερο ρόλο στη διαμόρφωση των νέων εναλλακτικών, εκτός Δυσης, οδών του εμπορίου (βλ. Χάρτη) και εκεί πάνω, λένε οι φήμες, μπόρεσε ο Λούλα να «περάσει» την Αργεντινή και να εισέλθουν και οι δύο αφρικανικές χώρες – αίτημα Ραμαφόσα, με την Αίγυπτο να εξηγείται από τον χάρτη των οδών και την Αιθιοπία από τη δυναμική της. Οι αποφάσεις λάμβάνονται μόνον με ομοφωνία, και αυτές που ελήφθησαν δείχνουν με βεβαιότητα μόνον ένα πράγμα: την πλήρη δέσμευση των πέντε (και πια 11) στην στήριξη του ανερχόμενου πολυπολικού κόσμου.
Η Διακήρυξη του Γιοχανεσμπουργκ ΙΙ
Το πλήρες κείμενο της «Διακήρυξης του Γιοχανεσμπουργκ ΙΙ», που αποτελεί το επιστέγασμα του τριημέρου, εκτείνεται σε 26 σελίδες και μπορείτε να το βρείτε στο λινκ. Στα κεντρικά σημεία ξεχωρίζουν η επιμονή στο Διεθνές Δίκαιο και τις αρχές του ΟΗΕ, «η Χάρτα του ΟΗΕ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος», αναφέρουν, που (οφείλει να) «ορίζει αρχές και σκοπούς» και ο ΟΗΕ είναι που έχει τον κεντρικό ρόλο «σε ένα διεθνές σύστημα στο οποίο κυρίαρχα κράτη συνεργάζονται για τη διατήρηση της ειρήνης και την ασφάλεια, την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, τη διασφάλιση της προώθησης και της προστασίας της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών για όλους και της ανάπτυξης συνεργασιών βασισμένων στο πνεύμα της αλληλεγγύης, του αμοιβαίου σεβασμού, της δικαιοσύνης και της ισότητας». Λογικά ακολουθεί η καταδίκη των μονομερών παράνομων κυρώσεων, με γλώσσα όμως σχετικά χαμηλών τόνων (όχι όπως θα τα έλεγε ο Λούλα). «Εκφράζουμε ανησυχία για τη χρήση μονομερών καταναγκαστικών μέτρων [κυρώσεων], τα οποία είναι ασυμβίβαστα με τις αρχές της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών και δημιουργούν αρνητικά αποτελέσματα στον αναπτυσσόμενο κόσμο». Κατόπιν, σκολουθεί το βασικό και μόνιμο αίτημα για «μια συνολική μεταρρύθμιση του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας του, με σκοπό να γίνει πιο δημοκρατικό, αντιπροσωπευτικό, αποτελεσματικό και αποδοτικό, και να αυξηθεί η εκπροσώπηση των αναπτυσσόμενων χωρών στα μέλη του Συμβουλίου ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς στις επικρατούσες παγκόσμιες προκλήσεις και να υποστηρίξει την θεμιτές φιλοδοξίες των αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών από την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας, της Ινδίας και της Νότιας Αφρικής, ώστε να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο». Κάτι που βρήκε απολύτως σύμφωνο τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος, στην απογευματινή του ομιλία επανέλαβε δύο φορές ότι «δεν βρισκόμαστε πια στο στο 1945» και δεν μπορεί ο ΟΗΕ «να συνεχίζει με την λογική του 1945». Σε όλο το κείμενο, είναι συνεχή τα άρθρα που στηρίζουν ακριβώς τον ΟΗΕ – να θυμίσουμε εδώ ότι εμμέσως αυτό απαντά και στην επιμονή των ΗΠΑ σε τάξη κανόνων (rules based order) που αποφασίζουν και επιβάλλουν αυτές, έναντι της τάξης του Διεθνούς Δικαίου (law based order) που αποτελεί τον πυλώνα του ΟΗΕ.
Στο επίκεντρο βάζουν και τις εμπορικές συναλλαγές κι την ανάγκη «τερματισμού της πείνας, επίτευξης της επισιτιστικής ασφάλειας και της καλύτερης διατροφής, προώθησης βιώσιμων συστημάτων γεωργίας και τροφίμων», καταδικάζοντας και πάλι τις μονομερείς και παράνομες κυρώσεις, ως «εμπορικά περιοριστικά μέτρα που δεν συνάδουν με τους κανόνες του ΠΟΕ, συμπεριλαμβανομένων των μονομερών κυρώσεων, που επηρεάζουν το εμπόριο γεωργικών προϊόντων».
Ζητούν «Αφρικανικές λύσεις στα Αφρικανικά προβλήματα» – κάτι που αν είχε γίνει, η Λιβύη δεν θα είχε καταστραφεί – αναφερόμενοι στη Λιβύη, στη ζώνη του Σαχέλ, στο Σουδάν και στην Δυτική Σαχάρα που εκπροσωπήθηκε (και γι’ αυτό δεν υπέβαλε τελικά αίτημα το Μαρόκο). Αναφέρονται ξεχωριστά την κρίσιμη κατάσταση στην Αϊτή.
Αναφέρονται στη σημασία της επαναπροσέγγισης Ιράν και Σαουδικής Αραβίας – μια μεγάλη κινεζική διπλωματική επιτυχία- και καλούν για ειρήνευση στην Υεμένη, που οφείλει «να είναι ανεξάρτητη» και στο ζήτημα της οποίας «πρέπει να δοθεί πολιτική λύση», όπως και στο ζήτημα της Συρίας, στο οποίο η λύση οφείλει «να σέβεται την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας». Χαιρετίζουν «την επανεισδοχή της Αραβική Δημοκρατία της Συρίας στον Σύνδεσμο των Αραβικών Κρατών» και αφιερώνουν μια ολόκληρη παράγραφο στο Παλαιστινιακό ζήτημα: «Εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία για τη δεινή ανθρωπιστική κατάσταση στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη λόγω της κλιμάκωσης της βίας υπό τη συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή και για την επέκταση των παράνομων οικισμών. Καλούμε τη διεθνή κοινότητα να στηρίξει τις άμεσες διαπραγματεύσεις, με βάση το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου των σχετικών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, των ψηφισμάτων της Γενικής του Συνέλευσης, αλλά και της Αραβικής Ειρηνευτικής Πρωτοβουλίας, προς τη λύση των δύο κρατών, που θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός κυρίαρχου, ανεξάρτητου και βιώσιμου κράτους της Παλαιστίνης».
Αναφέρονται αναλυτικά στη σχέση με τους G20 και τους όρους ανάπτυξης που θέτουν, και πάλι τονίζοντας το Διεθνές Δίκαιο, και θέτουν προϋποθέσεις και όρους οικονομικής ανάπτυξης, μέσα στην ιδιαιτερότητα των οικονομιών τους, και με δεδομένη την ανάγκη ενίσχυσης των πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων. Αντιμετώπιση της ανεργίας, ενίσχυση όλων των παραγωγικών τομέων, συνεργασία στο διάστημα, στην τεχνολογία, για την εκβιομηχάνιση, στην παιδεία και την ειδίκευση, φτιάχνουν ερευνητικό κέντρο εμβολίων – για να μην εξαρτωνται και πάλι από τη δύση σε περίπτωση πανδημίας (προσωπικά το θεωρώ προάγγελο της εισόδου της Κούβας)-, προχωρούν στην διάσωση και επέκταση και έρευνα των παραδοσιακών τους θεραπευτικών μεθόδων, αναφέρονται σε ζητήματα πνευματικών δικαιωμάτων, στοχεύουν στην αειφόρο ανάπτυξη, στηρίζουν τις αποφάσεις του ΟΗΕ για τα μέτρα κατά της κλιματικής αλλαγής, ανακοινώνουν δικό τους σύστημα γρήγορων διεθνών πληρωμών, και κατονομάζουν την Ντίλμα Ρούσσεφ, σκιαγραφώντας το ρόλο της, μέσω της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας «να παράσχει και να διατηρήσει τις αποτελεσματικότερες λύσεις χρηματοδότησης για τη βιώσιμη ανάπτυξη, να δημιουργήσει μια σταθερή διαδικασία επέκτασης [σε μέλη]… λαμβάνοντας υπόψιν τις εθνικές ιδιαιτερότητες» – προφανώς αναφορά σε συμβατότητα με την ισλαμική τραπεζική. Αξίζει να αναφέρουμε πως, μεταξύ των νέων κρατών μελών της Τράπεζας ξεχωρίζει το Μπαγκλαντές (η ηγέτις του παρέστη η ίδια στη Σύνοδο).
Τα αληθινά προβλήματα του κόσμου που αρνείται να τον ξεχάσουν
Το απόγευμα της Τετάρτης, στο οργανωμένο από την Νότιο Αφρική φόρουμ συνεργασίας με την Αφρική (BRICS-Africa Outreach) και τους BRICS+, μίλησαν οι επικεφαλής των 60+ κρατικών αποστολών που εκλήθησαν από την φιλοξενούσα χώρα αλλά και ηγετών που δεν παρέστησαν και μίλησαν μέσω διαδικτύου, όπως ο ηγέτης της Βενεζουέλας, Νικολά Μαδούρο, και ο ηγέτης της Αργεντινής, Αλμπέρτο Φερνάντες. Εδώ και ο πρόεδρος της Κούβας, Μιγκέλ Ντίαζ Κανέλ, ως εκπρόσωπος όχι μόνο της χώρας του αλλά και ως πρόεδρος των G77, των οποίων ήταν ουσιαστικός ο ρόλος στη διεθνή μάχη εναντίον του απαρτχάιντ.
Στις ομιλίες των επικεφαλής ακούστηκαν όλα τα κύρια ζητήματα που απασχολούν τον Παγκόσμιο Νότο, «σε έναν περιεκτικό διάλογο ώστε να εντοπίσουμε ενέργειες που μπορούμε να λάβουμε μαζί προς έναν κόσμο πιο δίκαιο, χωρίς αποκλεισμούς και αντιπροσωπευτικό, με ευημερία» όπως ανέφερε, ανοίγοντας την πολύωρη συνεδρίαση ο Σύριλ Ραμαφόσα. Η πείνα, η ενεργειακή επισφάλεια, η κλοπή των πόρων, η εκμετάλλευση από τις νεοαποικιοκρατικές δυνάμεις, ο ρόλος των δυνάμεων αυτών στην δημιουργία συρράξεων και στα πραξικοπήματα, τον εκβιαστικό χαρακτήρα της δήθεν βοήθειας, τις κυρώσεις… Ενισχυμένοι και από την ομιλία του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, συμφώνησαν, επαύξησαν και κατήγγειλαν. Ο Αντόνιο Γκουτέρες κατήγγειλε, μεταξύ άλλων, ότι όταν ζητάει η Αφρική αναπτυξιακά δάνεια από τις σημερινές, δυτικές δομές, χρεώνεται οκτώ φορές περισσότερο από τις χωρες της αμερικανικής ηπείρου και 16 φορές περισσότερο από τις χώρες της ΕΕ. «Πρέπει να βρεθεί τρόπος να αλλάξει αυτή η εκμετάλλευση των παγκόσμιων ιδρυμάτων που, παρά τις παγκόσμιες εξελίξεις, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν την Αφρική ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας» είπε, κλείνοντας το μάτι στην Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα. «Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια υπαρξιακή κρίση που περιλαμβάνει την κλιματική αλλαγή, που ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, την ανισότητα και τη σύγχρονη τεχνολογία, η οποία υψώνει κόκκινες σημαίες σε περιόδους πολέμου, όπως στην Ουκρανία. Προχωράμε επίσης προς έναν πολυπολικό κόσμο, και αυτό είναι σπουδαίο. Ομως, αυτό πρέπει να υποστηριχθεί από ισχυρούς πολυπολικούς θεσμούς. Ωστόσο, οι σημερινές δομές αντικατοπτρίζουν τον κόσμο του χθες και την αποικιακή δύναμη του χθες στην Αφρική. Χρειάζεται μεταρρύθμιση που να αντικατοπτρίζει τις σημερινές πραγματικότητες, όχι τις πραγματικότητες του μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», είπε ο Γκουτέρες, αναφερόμενος προφανώς στο γεγονός ότι οι περισσότερες αφρικανικές χώρες δεν υπήρχαν ως και το Β’ Παγκόσμιο.
Αντί Επιλόγου
«’Εχω μιλήσει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πούτιν, τον Μόντι, τον Ζι, και με το Λαυρώφ, σε διάφορες περιστάσεις… Ο Μόντι είναι εξαιρετικός ομιλητής και έχει ομάδα υπουργών πρώτης τάξεως Ο Ζι είναι σπουδαίος πολιτικός και θεωρητικός της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης της Κίνας. Πούτιν και Λαβρόφ, έχουν 60 χρόνια εμπειρίας συσσωρευμένη σε διάφορους ρόλους. … Μαζί με τον Λούλα και τον Ραμαφόσα (και χωρίς να υπολογίζουμε Σαουδάραβες κλπ) αυτοί είναι οι ηγέτες απέναντι στους οποίους [ως Ευρώπη] παρατάσσουμε μια σειρά από κακόβουλους υπουργούς και κυβερνώντες, που δεν ξέρουν ιστορία, γεωγραφία, οικονομία, γεωπολιτική, που ειναι δειλοί, που δεν έχουν ταξιδέψει, που δεν ξέρουν να ακούν και που μιλούν για πράγματα στα οποία δεν είναι ειδικοί», Μισέλ Τζεράτσι, πρ. υπουργός (της πρώτης κυβέρνησης Κόντε)