Το αρχαιότατο επάγγελμα του χαφιέ, έχει εξελιχθεί τεχνολογικώς, με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας, όπως έγραψε κι ο ποιητής. Μνήμες από τις εποχές του χαφιέ με πρόσωπο και ονοματεπώνυμο, του χιλιοτραγουδισμένου.
Ούτε ένας χαφιές
Δουλειά να μη βρίσκει
Κι έτσι στρατιά ολάκερη
Θε νά’χουμε ανέργων…
Τον παλιό εκείνο τον καιρό ―που δεν υπήρχε ίντερνετ, που για σου έρθει το τηλέφωνο ήθελες διετία και βάλε, που η συσκευή που έρχονταν ήταν εκρού του νεκρού με καντράν κυκλικό με τρύπες, κι όταν έμπαινες στην εφηβεία οι γονείς του βάζανε ένα κλειδάκι για να μην έρχεται ο λογαριασμός στα ύψη, και που για να δεις γυμνή γυναίκα άνοιγες την εγκυκλοπαίδεια στην Αφροδίτη της Μήλου― οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις μπορεί να ήταν πολύ πιο εύκολα αντιληπτές, αλλά το επάγγελμα του χαφιέ ανθούσε.
Περιλάμβανε δε στους λειτουργούς του τον ―κατά τους τότε κυβερνώντες― «ανθό της ελληνικής νεολαίας»: τον προερχόμενο από τα στελέχη της ΕΔΑ Ντάνο Κρυστάλλη, τον νεοναζί Μιχαλολιάκο, γνωστότερο στους νεώτερους από την Χρυσή Αυγή, και άλλα χίλια μπουμπούκια που βλάστησαν επί επάρατης Δεξιάς και άνθησαν επί ΠΑΣΟΚ.
Τότε λοιπόν, οι γνωστές μέθοδοι παρακολουθήσεων ήταν τρεις. Του τηλεφώνου, του κοριού, και του προσωπικού χαφιέ.
Του τηλεφώνου την καταλάβαινες εύκολα. Όταν τηλεφωνούσα στη φίλη και συντρόφισσα Σ.Κ. λέγαμε το περίφημο «παρακαλείται ένας από τους δύο χαφιέδες να το κλείσει, για να ακούει καλύτερα ο άλλος».
Τους κοριούς, που προ-bluetooth και wifi ήταν ραδιοφωνικής τεχνολογίας, τους εύρισκες με το τρατζιστοράκι. Έκανες γύρω γύρω το σπίτι, τοίχο τοίχο, και έψαχνες για εκπομπές και παρεμβολές.
Φίλος, τότε, από τον λεγόμενο «αναρχικό χώρο», όταν έπιασε τους κορέους, έστειλε τους μπάτσους να περιμένουν βομβιστική επίθεση στην πλατεία της Πετρούπολης, και την ώρα που πήγαιναν, περνούσε με το αμάξι για να σπάσει πλάκα.
Ομως ο αγόγγυστος χαφιές, αυτός που πληρωνόταν από τις αρχές, ο χαφιές με πρόσωπο, ο χαφιές «που μας ακολουθεί» όπως το εξέφρασε ο Σαββόπουλος, ήταν ο πιο επίφοβος.
Κάποιοι, που μιλούσαν και την αριστερή γλώσσα, σαν τον Ντάνο, μπαίναν ως «σύντροφοι» σε ένα χώρο που περηφανευόταν για την ανοιχτωσιά του. Από τον χαφιέ της γειτονιάς στην κομμουνιστική Πετρούπολη ως τον περιπτερά στην Ανάληψη στα φοιτητικά μας χρόνια, από τις καταλήψεις και τους ..επισκέπτες δήθεν «φοιτητές» που όταν τους καταλαβαίναμε ζητούσαμε ταυτότητα και τους πετάγαμε έξω (χωρίς να τους κάνουμε τούμπανο, ομολογουμένως), από τον χαφιέ που είχε κατσικωθεί έξω από το σπίτι των συμφοιτητών τον καιρό της κατάληψης στην Κτηνιατρική, κι ο Αργύρης είχε πάει να του πει «ελάτε μέσα, κρίμα να βρέχεστε, πρέφα παίζουμε» κι ο καϋμένος δεν ξαναφάνηκε κι έχασε το μεροκάματο, η παρουσία τους κι ο εντοπισμός τους ήταν καθημερινότητα.
Μπορεί δε να τους ξεγελούσαν επί δεκαετίες αγιογράφοι και μελισσοκόμοι ενώ αυτοί παροκολουθούσαν τον Πάμπλο, τον Κοροβέση, τον Άσιμο, τη Γώγου, τόσους ακόμη, και πάντα τα άτακτα παιδιά που αγαπούσαν την πλατεία Εξαρχείων, αλλά τη δουλειά τους την έκαναν, τροφοδοτώντας το φιλοθεάμον κοινό με «επικινδύνους». Και, βεβαίως, χιλιο-τραγουδήθηκαν, ειδικά από την αριστερά, που ήξερε πολύ καλά τι σημαίνει η παραμικρή παραχώρηση σε ζητήματα ελευθερίας.
Το πρόβλημα με τους ναζιστικούς χαιρετισμούς των χουντοπλευρηδων μέσα στα ακροατήρια ειναι: α) οι δικαστες, β) οι δικαστές, γ) οι δικαστές και δ) ολα τα υπολοιπα.
Ναζιστικός χαιρετισμός μέσα σε ακροατήριο σημαίνει άμεση αποβολή από την αίθουσα. Δεν έχει σημασία αν ο χαιρετισμός είναι ποινικό αδίκημα ή όχι. Ουτε το χτυπημα του κινητου στο ακροατηριο είναι ποινικό αδίκημα, αλλά αν το κινητό σου χτυπήσει τρως πόρτα. Ομοιως τρως πόρτα απ την αιθουσα αν πινεις καφε, καθεσαι σταυροποδι, ρευεσαι, γελας, μιλας η κλανεις. Τίποτε από αυτά δεν απαγορεύονται per se, αλλά θεωρούνται προσβλητική συμπεριφορά που δεν έχει θέση σε ένα δικαστήριο.
Είναι πραγματικά απίστευτο πως ο Πλεύρης παρέμεινε στην αίθουσα μετά το ναζιστικό χαιρετισμό του. Αδιανόητο αλλά φυσικα όχι για την Ελληνική δικαιοσύνη
Σε μια παλιά εκπομπή του ο Ζαραλίκος μεταφέρει ένα "παλιό γερμανικό απόφθεγμα", που λέει, ότι εάν σε ένα τραπέζι κάθονται 11 και ο ένας είναι ναζί, τότε στο τραπέζι κάθονται 11 ναζί. Θεωρώ, πως το παραπάνω ερμηνεύεται, ότι εάν ο ένας είναι ναζί, οι άλλοι 10 θα έπρεπε να έχουν αρνηθεί να κάτσουν μαζί του στο ίδιο τραπέζι. Αφού κάθονται στον ίδιο τραπέζι, άρα τον αποδέχονται ως ναζί και συνεπώς και οι ίδιοι είναι ναζί.
Στην περίπτωση του Εφετείου της Χ.Α. η έδρα ξεπέρασε κατά πολύ το όριο, που θέτει το παραπάνω "απόφθεγμα". Η προηγούμενη σύνθεση, με εξαίρεση την κυρ' Αδαμαντία, κρατούσε κομματάκι καλύτερα τα προσχήματα.
Γι αυτό δεν έχετε θέση στις Βρυξέλλες και ούτε στον πολιτισμένο κόσμο. Εσείς κάνετε μόνο να σας βομβαρδίζει το ΝΑΤΟ για διασκέδαση.
Άϊ γαμήσου πρωϊνιάτικα.
Προσωπικά, σχολιάζω με το πραγματικό μου όνομα, χωρίς να κρύβομαι. Εσένα αγαπητέ για να έχουμε καλό ερώτημα, ποιο είναι το όνομα σου; Μήπως και σε πετύχω πουθενά, για να σου δώσω γνωριμία.
Ο Πλεύρης και οι συνήγοροι των ναζιστών δεν έχουν πολιτική υπεράσπισης βασισμένη στη λογική, αλλά στην επίκληση στα φιλοφασιστικά αισθήματα που δεν σπανίζουν στην Ελλάδα, ειδικά σε δικαστές και εισαγγελείς. Την πρώτη φορά παραλίγο να το πετύχουν, όπως φάνηκε από την πρόταση της εισαγγελέως, για να δούμε τι θα γίνει τώρα.
Μπολσεβίκοι, δε θα ξαναπατήσετε στις Βρυξέλλες και να μην ξαναφύγετε από τον βόθρο σας με τα κλοπιμαία σας. Να μείνετε στη βρωμιαδα να σας σφάξουμε όλους εναν-εναν. Οι μπολσεβίκοι πρέπει να αφανιστούν ολοσχερώς από τον πλανήτη αυτό.