του Θάνου Καμήλαλη
To Νέο Λαϊκό Μέτωπο είναι μια μεγάλη συμμαχία Αριστεράς – Κεντροαριστεράς, που περιλαμβάνει την «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν, του Σοσιαλιστές, τους Οικολόγους, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και πολλά μικρότερα κόμματα, φτάνοντας μέχρι και την αντικαπιταλιστική αριστερά. Μολονότι είναι η συνέχεια της συμμαχίας «NUPES» που κατέβηκε το 2022, δημιουργείται ξανά, την επόμενη μέρα των γαλλικών Ευρωεκλογών, με συγκεκριμένα και πολύ σκληρά δεδομένα. Η Λεπέν μόλις έχει λάβει πάνω από 31%, οι ακραιοκεντρώοι του Μακρόν είναι δεύτεροι με 15% και τα κόμματα στα αριστερά του φάσματος ακολουθούν. Ο Μακρόν προκηρύσσει πρόωρες βουλευτικές εκλογές και ο κίνδυνος ενός ακόμη διλήμματος «Μακρόν ή Λεπέν» καραδοκεί. Καθώς το γαλλικό σύστημα δεν έχει αναλογική εκπροσώπηση, αλλά «ο πρώτος παίρνει την έδρα», οι αριστερές φωνές απειλούνται με εξαφάνιση.
Άμεσα και, όπως αποτυπώθηκε στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων σαν τη Liberation και την Humanite, υπό την πίεση του προοδευτικού κόσμου, οι ηγέτες αυτών των κομμάτων κλείστηκαν σε ένα δωμάτιο και κατέληξαν σε κοινό σχήμα και κοινό πρόγραμμα. Μεταξύ άλλων, το πρόγραμμα περιέχει την κατάργηση της συνταξιοδοτικής «μεταρρύθμισης» του Μακρόν, με επιστροφή του ορίου αρχικά στα 62 χρόνια και «κοινό στόχο για τα 60 χρόνια», σύνδεση της αύξησης μισθών με την αύξηση του πληθωρισμού, αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1600 ευρώ, πλαφόν στις τιμές των βασικών αγαθών, αύξηση στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά 10%, αύξηση επιδομάτων και προοδευτική φορολόγηση, με λιγότερα βάρη για τα χαμηλότερα στρώματα και περισσότερους φόρους για τους πλούσιους. Προτείνεται επίσης σειρά μέτρων για τη δωρεάν, δημόσια Παιδεία, αλλά και την «ανακατασκευή» της δημόσιας Υγείας. Στα διεθνή ζητήματα, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο ζητά κατάπαυση πυρός στη Γάζα με αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, ενώ, μάλλον στον μεγαλύτερο συμβιβασμό της «Ανυπότακτης Γαλλίας» με την Κεντροαριστερά, στηρίζει την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, ως μέσο για το σταμάτημα της ρωσικής εισβολής και την επίτευξη ειρήνης στην περιοχή.
Τελικά η συμμαχία πέτυχε κάτι μεγαλύτερο από τον πρώτο της στόχο, που ήταν να ανακόψει τον σχηματισμό κυβέρνησης από το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν. Αυτό όχι μόνο δεν συνέβη, αλλά το Ν.Λ.Μ. βγήκε πρώτο σε έδρες κάνοντας μια μεγάλη ανατροπή. Όλα τα παράδοξα της αναντιστοιχίας ψήφων και εδρών εξηγούνται από τους κανόνες του γαλλικού εκλογικού συστήματος, όπου κάθε περιφέρεια είναι μονοεδρική και κερδίζει μόνο ο πρώτος. Για να μειωθούν οι πιθανότητες της Λεπέν, πάνω από 200 υποψήφιοι του Ν.Λ.Μ και των Μακρονιστών που ναι μεν πέρασαν στον 2ο γύρο ως 3οι, αλλά δεν είχαν πιθανότητες εκλογής, αποσύρθηκαν.
Είναι απαραίτητο να τονιστεί εδώ ότι μιλάμε για τη Γαλλία και όχι για την Ελλάδα. Οποιαδήποτε άμεση προβολή θα ήταν παρακινδυνευμένη. Άλλα δεδομένα, άλλοι κανόνες, άλλα διλήμματα, άλλη ιστορία. Είναι όμως επίσης απαραίτητο να μπορούμε να λάβουμε υπόψιν αυτά τα δεδομένα, αντί μιας «προκάτ», ισοπεδωτικής ανάλυσης. Kι αν θέλει κανείς να είναι ισοπεδωτικός, ας έχει την παρρησία να σκεφτεί και να επεξεργαστεί το ξεκάθαρο εναλλακτικό σενάριο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν το Ν.Λ.Μ δεν είχε δημιουργηθεί, αν τα κόμματα που το συναπαρτίζουν κατέβαιναν αυτόνομα, σήμερα είτε θα είχε κερδίσει τη γαλλική Βουλή η Λεπέν, είτε θα συνέχιζε απερίσπαστη η κυβέρνηση του Μακρόν, που παρά την ακραία καταστολή διαδηλώσεων και τη νομοθέτηση με αντιδημοκρατικές πρακτικές, θα ήταν ξανά ο δήθεν ηγέτης του «δημοκρατικού τόξου».
Τώρα, όχι μόνο η έφοδος της Ακροδεξιάς ανακόπτεται, αλλά ανακόπτεται από μια συμμαχία με βασικό παράγοντα την Αριστερά, που κερδίζει από το πουθενά την πρωτιά, με φιλολαϊκό πρόγραμμα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Η μεγάλη συμμετοχή επίσης δείχνει ότι ο κόσμος κινητοποιείται όταν νιώθει ότι κάτι κρίνεται, όταν πιστεύει ότι έχει νόημα. Στο σενάριο μη ύπαρξης του Ν.Λ.Μ, ο δρόμος για τη Λεπέν θα ήταν σίγουρα στρωμένος με ροδοπέταλα. Φέτος, ή στις επόμενες προεδρικές εκλογές το 2027. Τώρα, αυτό παραμένει ένα σενάριο και εξαρτάται και από το πώς θα συμπεριφερθούν αριστερές δυνάμεις, εργαζόμενοι/ες, συνδικάτα. Η διαφορά είναι κρίσιμη.
Το Ν.Λ.Μ δεν έχει κερδίσει την εξουσία, απέχει πάνω από 100 έδρες από την απόλυτη πλειοψηφία. Ο Μακρόν μάλλον θα είναι Πρόεδρος μέχρι το 2027. Το αν η συμμαχία θα κυβερνήσει, ή θα έχει έστω την ευκαιρία να εφαρμόσει μέρος του προγράμματός της, παραμένει αμφίβολο. Τι κέρδισε σίγουρα η Αριστερά λοιπόν στη Γαλλία; Ρόλο. Σημαντικό ρόλο στην πορεία των πραγμάτων. Όπως έγραψε και η Liberation στο πρωτοσέλιδο «ανακούφισης» με τίτλο «C’est ouf», η νέα Βουλή είναι χωρισμένη σε τρία μπλοκ. Τα τρία μπλοκ που δημιουργήθηκαν είναι οι Μακρονιστές, η Ακροδεξιά και, πλέον μία Συμμαχία με Αριστερό πρόσημο. Μια Συμμαχία που χθες, κόντρα στα προγνωστικά και στο εχθρικό μιντιακό κλιμα, δεν έγινε απλά ο τρίτος πόλος, μια απλή εναλλακτική, αλλά πέτυχε μια νίκη.
Μπορούμε λοιπόν και να χαρούμε, ειδικά βλέποντας τους πανηγυρισμούς στο Παρίσι, μπορούμε και να κρατήσουμε μικρό καλάθι. Η ισορροπία είναι κρίσιμη. Στην τελική, τι νόημα έχει να κουνάμε το δάχτυλο από την Αθήνα στο Παρίσι; Και τι νόημα έχει να κουνάμε απλά το δάχτυλο γενικά;
Αν υπάρχει ένα σίγουρο δίδαγμα από την δευτερη Κυριακή των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, είναι το να μην είμαστε μοιρολάτρες. Το σενάριο να πάνε όλα κατά διαόλου, σε όλη την Ευρώπη, παραμένει το πιο πιθανό, ευχαριστούμε πολύ για την ενημέρωση. Ένα από τα πολλά αρνητικά της παραίτησης όμως είναι πως καταλήγει αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Αν πολλοί και πολλές πιστέψουν ότι τίποτα δεν θα αλλάξει, ποτέ, τότε τίποτα δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο, ποτέ. Μαντέψτε τότε, ποιοι κερδίζουν.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.