Tα κόμματα της αντιπολίτευσης, μετά το φιάσκο της κυβέρνησης σε ακόμα μία πυρκαγιά στα πέντε χρόνια διακυβέρνησής της, έχουν προχωρήσει σε σκληρές ανακοινώσεις δείχνοντας ως υπαίτιους τόσο την κυβέρνηση συνολικά όσο και το υπουργείο Πολ. Προστασίας ειδικά.

Σε μία αιχμηρή ανάρτηση προχώρησε και ο υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ, Χάρης Δούκας, λέγοντας συγκεκριμένα πως «το αγωνιώδες ερώτημα των πολιτών “πού είναι το κράτος;” έχει μία και μόνη απάντηση για αυτή την καταστροφή: Απουσία και ανικανότητα των “αρίστων”».

Η ανάρτηση του Χάρη Δούκα

«Τέλος εποχής για το “επιτελικό” φιάσκο του Κ. Μητσοτάκη»
Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη “κατάφερε” να συμβεί το αδιανόητο. Μια δασική πυρκαγιά να καίει κατοικίες, πλατείες και σχολείο εντός αστικού ιστού, με αποκορύφωμα να θρηνούμε την απώλεια μίας ανθρώπινης ζωής.
Η Αττική κάηκε για τρίτη φορά στα πέντε χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ, με τις φλόγες να φτάνουν ελάχιστα μόνο χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Κι όλα αυτά παρά τις ηρωικές και υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλαν οι πυροσβέστες, οι αστυνομικοί, οι άνθρωποι των δήμων και οι εθελοντές.
Δεν χωρούν πια δικαιολογίες. Η κλιματική κρίση δεν μπορεί να “ξεπλένει” άλλο την ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα του “επιτελικού” κράτους. Απουσιάζουν ο σχεδιασμός, ο συντονισμός, τα επαρκή μέσα για τη θωράκιση της χώρας.
Περίτρανη απόδειξη ότι η απορρόφηση των κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης για την Πολιτική Προστασία άγγιζε, στα τέλη Μαρτίου, με δυσκολία το 1%.
Το αγωνιώδες ερώτημα των πολιτών “πού είναι το κράτος;” έχει μία και μόνη απάντηση για αυτή την καταστροφή: Απουσία και ανικανότητα των “αρίστων”.
Θέλουμε και μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την ολέθρια πολιτική για το φυσικό περιβάλλον και τις ζωές μας.
Χρειάζεται προφανώς έμφαση στην πρόληψη με ενίσχυση του συστήματος Πολιτικής Προστασίας, με αποκέντρωση, συντονισμό και εκσυγχρονισμό όλων των μέσων, αξιοποιώντας τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Με ένα νέο μοντέλο Δασικής Υπηρεσίας, με ουσιαστική ενίσχυση σε πόρους και προσωπικό, με βασικά εργαλεία, όπως οι δασικοί χάρτες και τα βασικά χωροταξικά σχέδια για τις κρίσιμες οικονομικές δραστηριότητες.
Πρώτα απ’ όλα, όμως, χρειάζεται πολιτική βούληση.
Πρέπει να πούμε «τέλος εποχής».
Και να σκεφτούμε ξανά, να σχεδιάσουμε το πώς θα διατηρήσουμε τα δάση μας και τις δασικές εκτάσεις, προστατεύοντας τις πόλεις μας, σε μια νέα εποχή που θα κυριαρχούν οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.
Μπορούμε.