Σφοδρή πολιτική παρέμβαση πραγματοποίησε ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, μέσω ανάρτησης με την οποία αποτυπώνει τις θέσεις του κόμματος σε πέντε κεντρικούς άξονες, ασκώντας ταυτόχρονα αιχμηρή κριτική προς την κυβέρνηση και τις ευρωπαϊκές ηγεσίες.

Ο κ. Χαρίτσης υποστηρίζει ότι «οι ευρωπαϊκές ελίτ ετοιμάζονται για πόλεμο», επισημαίνοντας πως ο φόβος της σύγκρουσης αξιοποιείται ως «απάντηση» στις κοινωνικές και αναπτυξιακές αδιέξοδες της ηπείρου. Αποδίδει τη στρατηγική αυτή στην «υποταγή στην ενεργειακή πολιτική των ΗΠΑ και στον τραμπισμό», καλώντας την Αριστερά να υπερασπιστεί τη ειρήνη, να απορρίψει τις «παράλογες εξορύξεις», τα υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα και τον «εθνικιστικό λόγο» που όπως σημειώνει καλλιεργεί η Δεξιά.

«Στημένα παιχνίδια με έτοιμες ερωτήσεις και απαντήσεις μαρτύρων στην Εξεταστική για τις υποκλοπές»

Στο δεύτερο μέρος της ανάρτησης, ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς χαρακτηρίζει το σύστημα διακυβέρνησης Μητσοτάκη «καθεστώς παρακράτους», επικαλούμενος μαρτυρία από τη δίκη για το σκάνδαλο των υποκλοπών, σύμφωνα με την οποία η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ήταν «στημένη». Όπως αναφέρει, μάρτυρας αποκάλυψε ότι είχε λάβει εκ των προτέρων ερωτήσεις και «σωστές απαντήσεις» από βουλευτές της ΝΔ, ενώ γνώριζαν ακόμη και τις επικείμενες έρευνες της ΕΛ.ΑΣ. στα σπίτια τους.

Ο κ. Χαρίτσης αναφέρει ότι θα προβεί σε διάβημα προς τον Πρόεδρο της Βουλής, καλώντας τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης σε συστράτευση για την υπεράσπιση της δημοκρατίας.

Απογοητευτική η συμφωνία COP30 – «Περιβαλλοντικό αδιέξοδο»

Αναφερόμενος στη Διάσκεψη COP30, κάνει λόγο για «απογοητευτική συμφωνία», καθώς –όπως υποστηρίζει– δεν θέτει σαφείς δεσμεύσεις για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Συνδέει την έκβαση της Συνόδου με την πολιτική κυριαρχία της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς διεθνώς, σημειώνοντας ότι η επιρροή του λόμπι των ορυκτών καυσίμων οδηγεί την ανθρωπότητα σε «περιβαλλοντικό αδιέξοδο».

Ο ίδιος αναγγέλλει ότι θα συμμετάσχει σε εκδήλωση στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων, όπου θα παρουσιαστούν οι θέσεις της Νέας Αριστεράς για την κλιματική κρίση.

«Η Ελλάδα της οικονομίας του καφέ»

Στο οικονομικό πεδίο, ο κ. Χαρίτσης σχολιάζει τα ευρήματα μελετών του London School of Economics για την ελληνική οικονομία, τα οποία χαρακτηρίζει ως αποτύπωση ενός μοντέλου χαμηλής παραγωγικότητας, βασισμένου σε υπηρεσίες και χαμηλούς μισθούς.

Κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία ότι έχει εγκαταλείψει κάθε αναπτυξιακή προοπτική και έχουν μετατρέψει τη χώρα σε «οικονομία του καφέ», με την κοινωνία να βιώνει χαμηλά εισοδήματα, υψηλό κόστος ζωής και νέο κύμα φυγής στο εξωτερικό. Όπως σημειώνει, στον προϋπολογισμό του 2026 δεν υπάρχει καμία ουσιαστική στρατηγική αλλαγής.

Μήνυμα για ενότητα της Αριστεράς – «Όχι τρίτη ευκαιρία στη Δεξιά»

Κλείνοντας την παρέμβασή του, ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς τονίζει πως η προτεραιότητα για την προοδευτική παράταξη πρέπει να είναι η δημιουργία ενός ευρέος, πειστικού πόλου απέναντι στη Δεξιά. Υπογραμμίζει ότι «η ΝΔ δεν πρέπει να έχει τρίτη ευκαιρία» και ότι η κοινωνία απαιτεί ενότητα και υπέρβαση των στενών κομματικών περιχαρακώσεων.

«Μόνο ένας ισχυρός προοδευτικός πόλος μπορεί να δώσει πολιτική διέξοδο στους πολλούς», αναφέρει, προσθέτοντας ότι ο ρόλος της Νέας Αριστεράς σε αυτή τη διαδικασία είναι «αντικατάστατος», με αιχμηρό πρόγραμμα και ευρύ πολιτικό σχέδιο.

Αναλυτικά:

Καλημέρα σε όλες και όλους.
Αυτές είναι οι σημειώσεις μου για την εβδομάδα που πέρασε.
1. Πορεία προς τον γκρεμό.
Κανονικά θα έπρεπε να συζητάμε ένα και μόνο θέμα: οι ευρωπαϊκές ελίτ ετοιμάζονται για πόλεμο!
Γιατί;
Πρώτον γιατί ο φόβος του πολέμου είναι η απάντηση των ελίτ στην κοινωνική κρίση και τα αναπτυξιακά αδιέξοδα. «Μην διεκδικείτε τίποτα» λένε στις κοινωνίες. Έρχεται πόλεμος.
Δεύτερον γιατί αυτό υπαγορεύει η υποταγή στην ενεργειακή πολιτική των ΗΠΑ. Η υποταγή στον τραμπισμό.
Η Αριστερά πρέπει να σπάσει το κλίμα τεχνητής ομοφωνίας.
Να καταγγείλει τις παράλογες και πανάκριβες εξορύξεις.
Οι πολυεθνικές του φυσικού αερίου δεν θα φέρουν την ειρήνη. Μας ωθούν στον παραλογισμό του ενεργειακού ανταγωνισμού σήμερα, στον παραλογισμό του πολέμου αύριο.
Να αρνηθεί την πολιτική των υπέρογκων εξοπλισμών, του εθνικισμού, της προσπάθειας να εμφανιστεί η ανθρωποσφαγή ως «αυτοθυσία»- όπως έκανε ο κύριος Δένδιας.
Να υψώσει τη σημαία της Ειρήνης. Της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Της ενεργειακής αυτονομίας. Της εθνικής και ευρωπαϊκής αντίστασης στον παγκόσμιο τραμπισμό.
Και εκεί θα κριθούμε όλοι όσοι μιλάμε για την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις: όποιος δεν μιλά για το μεγάλο αυτό ζήτημα ή ακόμα χειρότερα συναινεί στις πολιτικές της Δεξιάς, είναι υπόλογος. Υπόλογος απέναντι στην κοινωνία. Υπόλογος έναντι της ιστορίας.
2. Παρακράτος. Επιτελικό.
Στη δίκη για το σκάνδαλο των υποκλοπών ένας μάρτυρας αποκάλυψε ότι η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τη διερεύνηση του σκανδάλου ήταν στημένη από την πλειοψηφία της ΝΔ.
Του είχαν δώσει από πριν τις ερωτήσεις οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και μαζί με αυτές και τις «σωστές» απαντήσεις.
Και φυσικά το κερασάκι στην τούρτα της συγκάλυψης: «όσο είναι η ΝΔ στην κυβέρνηση, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα».
Και όχι μόνο αυτό. Αποκάλυψε, επίσης, ότι γνώριζαν από πριν πότε η ΕΛ.ΑΣ. θα κάνει έρευνα στα σπίτια τους και ήταν προετοιμασμένοι.
Αυτό είναι το καθεστώς Μητσοτάκη. Καθεστώς παρακράτους. Όλα στημένα. Όλα κανονισμένα. Όλα ρυθμισμένα για να μην υπάρξει διερεύνηση του μεγαλύτερου σκανδάλου της Μεταπολίτευσης.
Φυσικά, το καθεστώς Μητσοτάκη δεν σταμάτησε εκεί. Τα ίδια έκανε και στα Τέμπη. Τα ίδια κάνει τώρα με τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Μετατρέπει τις Εξεταστικές Επιτροπές σε πλυντήρια, σε στημένα παιχνίδια, με μόνο στόχο την προστασία του Πρωθυπουργού και των υπουργών του.
Τη Δευτέρα, προχωρώ σε διάβημα στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων. Το κοινοβούλιο πρέπει να ανακτήσει το κύρος και την αξιοπιστία του. Και προσκαλώ όλα τα κόμματα της προοδευτική αντιπολίτευσης σε συστράτευση. Γιατί με τη Δημοκρατία, δεν παίζουμε. Την υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους.
3. Βήμα πίσω
Η COP30 ολοκληρώθηκε με συμφωνία. Μια απογοητευτική συμφωνία, καθώς δεν περιλαμβάνει συγκεκριμένους στόχους για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
Είναι μια απόφαση που αποτυπώνει τον αρνητικό συσχετισμό σε παγκόσμια κλίμακα. Η πολιτική κυριαρχία Δεξιάς και Ακροδεξιάς και οι παραχωρήσεις τους στο λόμπι των ορυκτών καυσίμων εγγυώνται ένα πράγμα: την οικολογική καταστροφή, την άνοδο της θερμοκρασίας, την υπαρξιακή απειλή.
Την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου στις 18:00 στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων, σε εκδήλωση που διοργανώνει ο «Κόσμος», θα μιλήσουμε για την COP 30 και τα αποτελέσματά της, για την κλιματική κρίση που δεν περιμένει, για την Ελλάδα που δεν αντέχει και για την ευθύνη μας για κοινή δράση άμεσα.
4. Κόφι τάιμ
Η δουλειά των ερευνητών του London School of Economics αποτύπωσε σε μια φράση την ελληνική οικονομία – το παραγωγικό μας μοντέλο: «οικονομία του καφέ». Café Economy.
Φτηνή ανάπτυξη, σε τομείς χαμηλής παραγωγικότητας και έντασης εργασίας, με χαμηλούς μισθούς.
Το βλέπουμε γύρω μας. Η χώρα παράγει όλο και λιγότερο. Ο μόνος κλάδος που αναπτύσσεται είναι αυτός των υπηρεσιών – τουρισμός και εστίαση. Είναι ένα μοντέλο που δεν αντέχει στο χρόνο. Μια φούσκα που θα την πληρώσουμε ακριβά όταν σκάσει.
Η Νέα Δημοκρατία προώθησε από το 2019 αυτό το μοντέλο. Ούτε παραγωγικές επενδύσεις ήρθαν, ούτε τεχνολογίες αιχμής απογειώθηκαν, ούτε η χώρα έγινε υπόδειγμα παραγωγικής ανασυγκρότησης. Η Ελλάδα έγινε η χώρα του καφέ (δίχως να τον παράγει προφανώς).
Αυτό έχει κοινωνικό αντίκτυπο. Χαμηλό διαθέσιμο εισόδημα, εκτίναξη του κόστους ζωής, φυγή των νέων ανθρώπων στο εξωτερικό. Αλλά η Δεξιά επιμένει: η χώρα θα πουλάει ήλιο και θάλασσα ή όπως έλεγε ο Άδωνις Γεωργιάδης «θα γίνει η Φλόριντα της Ευρώπης».
Μην ψάξετε στον προϋπολογισμό του 2026 κάποιον προβληματισμό για όλα αυτά. Η κυβέρνηση θα μας πει ότι όλα πάνε καλά, να μην είμαστε μίζεροι και ότι με τα μέτρα της ΔΕΘ μπορούμε να πιούμε έναν επιπλέον καφέ τον μήνα. Εκεί είμαστε.
5. Όχι τρίτη ευκαιρία στη Δεξιά
Χτες, Σάββατο, στην Εφημερίδα των Συντακτών δημοσιεύτηκε μια συνέντευξή μου στον δημοσιογράφο Νίκο Παπαδημητρίου.
Με ρώτησε για την Νέα Αριστερά και τι σκέφτομαι να κάνω από εδώ και πέρα, το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα, το γιατί παρά την κοινωνική δυσφορία δεν έχει εμφανιστεί ο αντίπαλος πόλος που χρειαζόμαστε.
Παραθέτω την απάντησή μου στο τελευταίο ζήτημα που το θεωρώ και το πιο κρίσιμο:
«Κοιτάξτε, πιστεύω ακράδαντα ότι η Ν.Δ. δεν πρέπει επ’ ουδενί να έχει τρίτη ευκαιρία. Και αυτό που επισημαίνετε είναι η αγωνία μου.
Εμείς αναδείξαμε πρώτοι την ανάγκη για ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο, κάτι που αποτυπώθηκε στις κοινοβουλευτικές μας παρεμβάσεις και στις προτάσεις που καταθέτουμε συστηματικά.
Πρέπει να ξεπεράσουμε αγκυλώσεις και περιχαρακώσεις: η κοινωνία ζητά επίμονα ενότητα στον χώρο της πληθυντικής Αριστεράς.
Μόνο ένας ευρύς, πειστικός πόλος συσπείρωσης με σαφές προγραμματικό πρόσημο μπορεί να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά στη Δεξιά και να εκφράσει αυτούς, τους πολλούς, που αναζητούν πολιτική διέξοδο. Οι άνθρωποι κινητοποιούνται όταν νιώθουν ότι μια δύναμη εκπροσωπεί τα συμφέροντα και τις ιδέες τους. Γι’ αυτό σήμερα προέχει η ενότητα, η ανασυγκρότηση και, κυρίως, οι αναγκαίες αιχμές.
Εκεί θέλω να δω τη Νέα Αριστερά. Και τολμώ να πω ότι ο ρόλος της σε αυτή τη διαδικασία είναι αναντικατάστατος. Να είναι το κόμμα των αιχμών, του σαφούς προγραμματικού λόγου, του ευρύχωρου πολιτικού σχεδίου».
Αν έχετε χρόνο, δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
https://www.efsyn.gr/…/491763_i-nd-den-prepei-ep-oydeni…