Το 2022 ξεκίνησε με την προεδρία της Γαλλίας στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πρώτο εξάμηνο του έτους και σύμφωνα με δημοσκοπήσεις αυτό που απασχολεί περισσότερο τους Γάλλους πολίτες δεν είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αλλά ο πληθωρισμός, η αύξηση των τιμών και η μετανάστευση. Ζητήματα, δηλαδή, που θα αναλάβουν να διαχειριστούν στις προεκλογικές τους καμπάνιες οι υποψήφιοι για τις εθνικές εκλογές που θα διεξαχθούν φέτος τον Απρίλη. Ο Μακρόν θα χρειαστεί να αναμετρηθεί με την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, τον εθνολαϊκιστή ακροδεξιό Ερίκ Ζεμούρ και την Ρεπουμπλικανή συντηρητική Βαλερί Πεκρές. Την ίδια ώρα η γαλλική Αριστερά δεν φαίνεται να έχει πιθανότητες επιτυχίας στις επικείμενες εκλογές καθώς οι υποψήφιοι περιορίζονται σε ποσοστά 5-10% στις δημοσκοπήσεις, ενώ απορρίπτουν και οι ίδιοι κάθε πιθανότητα συνεργασίας.
Η ίδια χρονιά αποτελεί τη συμπλήρωση επτά χρόνων από την επίθεση στο σατυρικό περιοδικό Σαρλί Εμπντό (Charlie Hebdo): δύο ένοπλοι κουκουλοφόροι τζιχαντιστές, τα αδέρφια Κουασί, άνοιξαν πυρ στα κεντρικά γραφεία του Charlie Hebdo, στον αριθμό 10 της οδού Νικολά Απέρ, και σκότωσαν συνολικά 12 ανθρώπους, εργαζομένους δημοσιογράφους, σκιτσογράφους και τεχνικό προσωπικό. Με την είδηση αυτή της αποτρόπαιας πρωτοφανούς επίθεσης, όλη η Ευρώπη ενώθηκε πίσω από το σύνθημα Είμαι το Σαρλί (Je suis Charlie), σε ένδειξη αλληλεγγύης στην γαλλική κοινωνία και σε ένδειξη καταδίκης του θρησκευτικού φανατισμού και τζιχαντισμού. Για πρώτη φορά στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, έγινε πορεία στη γαλλική πρωτεύουσα που στην κεφαλή της βρίσκονταν οι αρχηγοί κρατών και κυβέρνησεων, η γερμανίδα Μέρκελ αγκαζέ με τον Γάλλο Ολάντ, τον Ισραηλινό Νετανιάχου, τον Ισπανό Ραχόι, τον Λουξεμβουργιανό Γιούνγκερ και τον Έλληνα Αντώνη Σαμαρά, αλλά και άλλους πολιτικούς από όλο τον κόσμο. Κάπου μες στο πλήθος παρευρίσκονταν και ο Μανώλης Γλέζος.
Έχει ειπωθεί ότι η αιματηρό επίθεση στην αρχή του 2015 ήταν ένας προπομπός για αυτά που θα ακολουθούσαν το Νοέμβριο του ίδιου έτους στο θέατρο Μπατακλάν, κατά τη διάρκεια συναυλίας, όπου εισέβαλλαν μαυροντυμένοι άντρες με ΑΚ-47 και σκότωσαν 90 ανθρώπους, αφού, σύμφωνα με πληροφορίες, πρώτα φώναξαν “Αλλάχου Ακμπαρ”. Παράλληλα, συντονισμένες επιθέσεις με μαζικούς πυροβολισμούς και εκρήξεις σημειώθηκαν το ίδιο βράδυ και σε άλλα διαμερίσματα του Παρισιού, αυξάνοντας τον τελικό απολογισμό των νεκρών σε 130 και των τραυματιών σε 200. Μετά από αυτό ο Ολάντ κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και ήταν σύνηθες φαινόμενο να κυκλοφορούν πάνοπλοι Γάλλοι στρατιώτες σε υπαίθρια, δημόσια, πολυσύχναστα σημεία. Κάπως έτσι εγκαινιάστηκε και η περίοδος των ευρωπαϊκών επιθέσεων που σχετίζονταν περισσότερο ή λιγότερο στενά με το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και την ισλαμιστική βία. Επιθέσεις με φορτηγά σε πολυσύχναστες πλατείες και εμπορικούς δρόμους στο Βερολίνο και στη Στοκχόλμη συνέβαλλαν στη δημιουργίας ενός κλίματος τρομοκρατίας και ισλαμοφοβίας.
Σήμερα, η δήμαρχος Παρισίων Αν Ινταλγό (Anne Hildago) και ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράλντ Νταμανιέν επισκέφτηκαν το σημείο της επίθεσης έξω από τα γραφεία του Charlie Hebdo και κατέθεσαν στεφάνια. Ο φόβος του ISIS και η ισλαμική απειλή έχει δώσει το προβάδισμα στην πανδημική κρίση, προσφέροντας στην ανθρωπότητα την “ευκαιρία” να βιώσει την παγκόσμια κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και να αναβιώσει πολιτικές έθνους-κράτους, οδηγώντας σε μια αναδίπλωση της παγκόσμιας κοινωνίας και οικονομίας.
Κλείνοντας, αξίζει να σημειωθεί ότι οι δημοσιογράφοι σήμερα αντιμετωπίζουν άλλες δυσκολίες, μία εκ των οποίων είναι ο εντοπισμός των fake news ( που εκτοξεύθηκαν μετά την εποχή Trump) και η ελευθερία του λόγου σε θέματα επιστημονικού ιατρικού ενδιαφέροντος και δημόσιας υγείας, δυσκολίες που προφανώς και δε συγκρίνονται με την πολύ πιο απειλητική σωματική απειλή της τζιχαντιστικής βίας που βίωσαν οι Γάλλοι δημοσιογράφοι του Charlie Hebdo. Παράλληλα, σύμφωνα με την διεθνή οργάνωση “Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα” η Γαλλία βρίσκεται στη 34η θέση από τις 180 χώρες στην ελευθερία του Τύπου. Και η Ελλάδα στην 70η. Εδώ ακόμα αναμένουμε κάποια πρόοδο στην εξιχνίαση της δολοφονίας του Καραϊβάζ.