του Θάνου Καμήλαλη

Μπορεί βέβαια να ισχύει και αυτό που λέει η κυβέρνηση και οι διψασμένοι για αίμα οπαδοί της. Μπορεί να συνεννοήθηκαν ξαφνικά χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες στη Θεσσαλονίκη και να διαδηλώνουν ενάντια στην ανέγερση μίας ακόμα βιβλιοθήκης στη Σχολή Θετικών Επιστημών. Μπορεί να επιτέθηκαν στους αστυνομικούς που βρίσκονται εκεί μόνο για τη βιβλιοθήκη, μπορεί να τραυματίστηκαν οι αστυνομικοί, μπορεί να τραυματίστηκαν μόνοι τους οι φοιτητές. Μπορεί να θέλουν να «γκρεμίσουν τη βιβλιοθήκη». Δεν υπάρχει ακόμα, αλλά ποιος νοιάζεται. Μπορεί να είναι όλες και όλοι κάτι «μειοψηφίες», κάτι «μπαχαλάκηδες», που με κουκούλες θελουν το Πανεπιστήμιο να μετατραπεί σε κατάληψη, σε ένα απέραντο άντρο ανομίας. Μπορεί να «μπήκε η Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια».

Μπορεί όλα τα παραπάνω να συμβαίνουν, παρά το γεγονός ότι δεν επιβεβαιώνονται από πουθενά. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη, κανένα βίντεο, καμία φωτογραφία, καμία ανακοίνωση Φοιτητικού Συλλόγου που να τα τεκμηριώνει. Αλλά γιατί να αφήσουμε την πραγματικότητα να χαλάσει ένα ωραίο παραμύθι;

Όλα αυτά λοιπόν είναι τραμπικού τύπου κραυγές σε έναν άκρως επικίνδυνο και σκόπιμο παραλογισμό, που ξεκίνησε από τη ρητορική της ακροδεξιάς περί «ανομίας», πέρασε από σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων – επιθέσεων της ΝΔ στο δημόσιο Πανεπιστήμιο και συνεχίζεται τώρα, με «βιτρίνα» το ματωμένο ΑΠΘ.

Στον απόηχο της επίθεσης αστυνομικού των ΜΑΤ με ρίψη κρότου λάμψης σε ευθεία βολή κατά φοιτητή του Ιδρύματος, τόσο ο Πρωθυπουργός, όσο και υπουργοί και παρατρεχάμενοι επιδίδονται σε ένα όργιο προπαγάνδας, αποπροσανατολισμού, συγκάλυψης αλλά και εξοπλισμού του επόμενου χεριού που θα στοχεύσει.

O Υπουργός «Προστασίας του Πολίτη», Τάκης Θεοδωρικάκος, σε έξαλλο ύφος αποκαλεί «τραμπούκους» τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που διαμαρτύρονται για την καθημερινή παρουσία των ΜΑΤ στις σχολές τους και τη βαρβαρότητα. Ο υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος, ξεστομίζει μία ανεκδιήγητη εξομοίωση της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ «με τη βία στα ελληνικά Πανεπιστήμια», την ημέρα που είχαμε την εικόνα του αιμόφυρτου Γιάννη μέσα στο ΑΠΘ.

Πρώτος από όλους, γιατί πάντα το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, ο Πρύτανης του Ψεύδους και της Προπαγάνδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, που είδε επίθεση των φοιτητών στους Αστυνομικούς και έθεσε ακόμα ένα ψευτοδίλημμα: «Με τις βαριοπούλες ή με τη βιβλιοθήκη;». Φυσικά δεν βρήκε μία κουβέντα να πει για τους τραυματισμούς των φοιτητών μέσα στο Πανεπιστήμιό τους, για τις συνθήκες των οποίων το οπτικοακουστικό υλικό είναι αδιάψευστος μάρτυρας.

Σίγα μην έλεγε πάντως. Αφού αυτά του έχουν μείνει να πουλήσει στο κοινό του. Βία και αίμα κατά «αντιφρονούντων». Τι άλλο; Απλήρωτους τριψήφιους και τετραψήφιους λογαριασμούς;

Κι αν συγκρίνουμε την τοποθέτησή του με εκείνο το θλιβερό διάγγελμα μετά τον τραυματισμό του αστυνομικού στη Νέα Σμύρνη, καταλαβαίνουμε πόσο δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία για την κυβέρνηση. Έλεγε τότε ο Πρωθυπουργός:

«Οι θλιβερές εικόνες βίας που είδαμε όλοι, απόψε, στην Αθήνα πρέπει να είναι οι τελευταίες. Και η ζωή ενός συμπολίτη μας, του νεαρού αστυνομικού που κινδύνευσε, να μας αφυπνίσει. Αυτές τις στιγμές πρέπει να επικρατήσει απ’ όλους αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία»

[…]

«To βράδυ των εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019 τόνισα ότι είμαι εδώ για να εγγυηθώ την ενότητα, την ασφάλεια και την ευημερία όλων των Ελλήνων. Αυτό επαναλαμβάνω και τώρα. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας γυρίσει πίσω».

Όταν η πολιτική ηγεσία δεν λέει τίποτα για τις συνεχιζόμενες εικόνες ντροπής στο ΑΠΘ, είναι ξεκάθαρο ότι τις επικροτεί. Συντάσσεται έτσι με όσους αλαλάζουν «καλά τους κάνουνε», προοιωνίζοντας το επόμενο θύμα. Παράλληλα, προσπαθει με μένος και σθένος να οικοδομήσει τη δική της εναλλακτική πραγματικότητα.

Είναι γενικά ωραίο να πιστεύεις σε παραμύθια. Μπορείς να φαντάζεσαι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο Αϊ Γιώργης που σκοτώνει τον δράκο της ανομίας στα Πανεπιστήμια. Είμαστε εξάλλου στη χώρα που βραβεύει τον Νίκο Ευαγγελάτο για την προσφορά του στη δημοσιογραφία, κίνηση που θα έπρεπε να συνοδεύεται με αυτόματη νέα πτώση της χώρας στη διεθνή κατάταξη Ελευθερίας του Τύπου.

Γιατί λοιπόν να μην είναι η ΝΔ αυτή που κόπτεται για μία βιβλιοθήκη; Και οι χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που αντιδρούν να στρέφονται ενάντια στη βιβλιοθήκη;

Τι σημασία έχει που είναι η Νίκη Κεραμέως αυτή που κόβει χιλιάδες θέσεις στα ΑΕΙ, πρώτα με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και έπειτα με την απευθείας μείωση των θέσεων κατά 9.000; Τι σημασία έχει που είναι η ΝΔ αυτή που προσπαθεί να απαξιώσει με κάθε τρόπο το δημόσιο Πανεπιστήμιο, ώστε να μπουν στην αγορά τα ιδιωτικά κολέγια. Τι σημασία έχει που οι χιλιάδες νέες ερευνήτριες και νέοι ερευνητές, υποψήφιοι διδάκτορες-ισσες, ακαδημαϊκοί Υπότροφοι, δουλεύουν με εργασιακές συνθήκες γαλέρας στα ΑΕΙ; Τι σημασία έχει που οι δαπάνες για την Παιδεία μειώθηκαν δραματικά τη δωδεκαετία των διαδοχικών κρίσεων; Τι σημασία έχει που μόλις πριν τέσσερις μέρες ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στο σχέδιό του για ιδιωτικοποίηση (με ΣΔΙΤ) των φοιτητικών εστιών και «χαμηλό ενοίκιο» για φοιτητές/τριες που μένουν εκεί;

Τι σημασία έχει που είναι η ΝΔ αυτή που αποφάσισε, ξανά και ξανά, να επιτίθεται με τα γκλομπ στα ΑΕΙ, μολονότι η πλειοψηφία της ακαδημαϊκής και φοιτητικής κοινότητας, ακόμα και η Πανελλήνια Ομοσπονδία των Αστυνομικών, λένε πως είναι ένα μεγάλο και επικίνδυνο λάθος

Έχουν σημασία η λογική και τα γεγονότα; Γιατί αν έχουν, η λύση είναι αυτονόητη:

Βήμα 1ο: Καταργείς την Πανεπιστημιακή Αστυνομία

Βήμα 2ο: Εξοικονομείς αρκετά εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Για τους 1.030 Ειδικούς Φρουρούς που θα έμπαιναν το κονδύλι ήταν 20 εκατομμύρια ευρώ. Τελικά, πέσαμε στους 400. Χωρίς να συνοπολογιστούν διάφορα συστήματα ελέγχου κλπ.

Βήμα 3ο: Αυξάνεις τη χρηματοδότηση για την Παιδεία. Δηλαδή, φτιάχνεις πολλές βιβλιοθήκες. Όσα εργαστήρια χρειάζονται. Τις υποδομές που ζητούν εδώ και χρόνια οι φοιτήτριες και οι φοιτητές. Αυτές και αυτοί που δέρνεις. Προσλαμβάνεις προσωπικό να διδάξει

Ολα τα υπόλοιπα είναι επιθέσεις με κρότου λάμψης στα σώματα των φοιτητ(ρι)ών που αντιδρούν και στη λογική όσων παρακολουθούμε τι συμβαίνει. Και πέρα από τα παραμύθια, η στόχευση είναι ξεκάθαρη. Να επιτίθεται ο Μητσοτάκης, η Κεραμέως και το κακό συναπάντημα με τις βαριοπούλες τους στη δημόσια Παιδεία και να κάθονται οι φοιτήτριες και φοιτητές ακίνητοι/ες, ανέκφραστοι/ες, ήσυχοι/ες, να τους κοιτούν.

Μερικές φορές, πρέπει να έρχεται η πραγματικότητα και να γκρεμίζει τα δυστοπικά παραμύθια.