Σε άρθρο του στα Νέα, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη παραδέχεται μεν ότι «ούτε η κυβέρνηση, ούτε η Αστυνομία είναι αλάνθαστες, θα ήταν αλαζονικό και εξίσου ανεδαφικό να το ισχυριστεί κανείς» ωστόσο επέμεινε ότι «στην Αστυνομία έχουν γίνει τεράστια βήματα εκσυγχρονισμού, δημοκρατικού ελέγχου και επιχειρησιακής προσαρμογής σε ήπια αστυνόμευση».
Μάλιστα συνεχίζει να αρνείται τη σωρεία καταγγελιών που υποστηρίζονται από βίντεο και φωτογραφίες, για τα όργια αστυνομικής αυθαιρεσίας, λέγοντας ότι «κάθε νόμιμη προσπάθεια της Αστυνομίας να αποκαταστήσει, με μέτρο και συνέπεια, τη στοιχειώδη νομιμότητα στους καταλαμβανόμενους δρόμους και στις ασυλούχες πλατείες ή Ιδρύματα, αντιμετωπίζεται συστηματικά με αναπόδεικτους καταγγελτικούς μονολόγους για κρατικό αυταρχισμό και αστυνομική βία».
Εν μέσω πανδημίας, ο υπουργός ασχολείται εκτενώς με τα «άβατα και άσυλα» όπως τα χαρακτηρίζει, όπως των Εξαρχείων και των καταλήψεων και συνεχίζει λέγοντας ότι:
«Το δυσκολότερο να αντιμετωπιστεί σε επίπεδο δημόσιου διαλόγου είναι η διάχυτη κουλτούρα «άνομης ασυλίας», την οποία εθιμικά απολαμβάνουν ομάδες και δυνάμεις της Αριστεράς κυρίως στο εξωκοινοβουλευτικό της σκέλος. Κάθε προσπάθεια επαναφοράς στη λογική, γιατί ανομία με ασυλία μαζί είναι λογικό παράδοξο που πρέπει να αρθεί, αντιμετωπίζεται ως παραβίαση δικαιωμάτων και εγείρονται ενστάσεις συνταγματικότητας, οι οποίες όλες, ανεξαιρέτως όλες, απορρίπτονται μεν στο ΣτΕ, δεν παύουν δε συνθηματολογικά να κυριαρχούν στο φαντασιακό της αριστερής καταγγελίας.»
«Το χειρότερο, σε συνθήκες πανδημίας, αυτή η πολιτική αδιαλλαξία μεταλλάσσεται, γίνεται αντικοινωνική συμπεριφορά. Ομως υπήρξαν και τα θετικά βήματα κι αξίζει να τα αναδείξουμε. Η προσφυγή του ΜέΡα25 στο ΣτΕ, η συμμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ με την εκδήλωση στο Πάρκο Ελευθερίας, η αστυνομική διαχείριση χωρίς να νεκρωθεί η πόλη. Και φυσικά ότι η πόλη δεν κάηκε, πρώτη φορά δεν είχαμε συμπλοκές με αντιεξουσιαστές και αναρχικούς. Το μείζον, οι ευκαιρίες διάδοσης του κορονοϊού μηδενίστηκαν γιατί πορεία δεν έγινε!» γράφει επίσης ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από το κείμενό του απουσιάζει ολοκληρωτικά οποιαδήποτε αναφορά σε πολύ σοβαρές και τεκμηριωμένες υποθέσεις αστυνομικής βίας, όπως αυτή στα Σεπόλια, αλλά και αναφορές στον επίσης τεκμηριωμένο και καταγεγραμμένο, συγχρωτισμό αστυνομικών δυνάμεων.