Η απόφαση θεσπίζει ένα ταμείο για αυτό που οι διαπραγματευτές αποκαλούν «απώλειες και ζημίες». Αποτελεί νίκη για τα φτωχότερα έθνη που ζητούν εδώ και καιρό αποζημιώσεις, καθώς καλούνται να αντιμετωπίσουν επιδεινούμενες πλημμύρες, ξηρασίες, κύματα καύσωνα και καταιγίδες παρά το γεγονός ότι συμμετέχουν ελάχιστα στη ρύπανση που θερμαίνει τον πλανήτη.
Ωστόσο, όπως μεταδίδει το Reuters, πολλά από τα πιο επίμαχα ζητήματα σχετικά με το ταμείο αφέθηκαν να λυθούν σε συνομιλίες που θα διεξαχθούν τον επόμενο χρόνο, όταν μια «μεταβατική επιτροπή» θα τα εξετάσει ενόψει της επόμενης συνόδου για το κλίμα COP28 τον Νοέμβριο του 2023. Βασικά τέτοια ζητήματα είναι φερ’ ειπείν ποιες ακριβώς χώρες θα πληρώνουν.
Όπως ορίζει η συμφωνία, το ταμείο θα αντλεί αρχικά συνεισφορές από αναπτυγμένες χώρες και άλλες ιδιωτικές και δημόσιες πηγές, όπως διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ενώ οι μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Κίνα, δεν θα είναι αρχικά υποχρεωμένες να συνεισφέρουν, η επιλογή αυτή παραμένει στο τραπέζι και θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης τα επόμενα χρόνια.
Οι εκκλήσεις των αναπτυσσόμενων χωρών για ένα τέτοιο ταμείο κυριάρχησαν στη σύνοδο κορυφής των δύο εβδομάδων, ωθώντας τις συνομιλίες πέρα από τον προγραμματισμένο τερματισμό τους την Παρασκευή.
Το κείμενο για τη μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου προκάλεσε επίσης αντιδράσεις, με πολλές χώρες να καταγγέλλουν ότι υστερεί έναντι των δεσμεύσεων που είχαν οριστεί σε προηγούμενες διασκέψεις, κυρίως σε ό,τι αφορά τον περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας της Γης στον 1,5 βαθμό Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή.
Αν και η πρόβλεψη αυτή αναφέρεται στην τελική ανακοίνωση, με βάσει τις τρέχουσες δεσμεύσεις των χωρών ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί, ενώ ανέφικτος φαίνεται και ο στόχος του περιορισμού της ανόδου της θερμοκρασίας της Γης στους 2 βαθμούς Κελσίου.