Την Τρίτη 27 Αυγούστου το ThePressProject δημοσίευσε το γνωστό ρεπορτάζ με αποσπάσματα της συνέντευξης του πρώην επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, κυρίου Σταυρίδη. Το TPP γνώριζε το ρεπορτάζ της Κριστίνα Πλέτεν για την Bergens Tidende αλλά προχώρησε στην δημοσίευσή του μόνο αφού πρώτα επικοινώνησε με το μέσο, έγινε συνεννόηση και πήρε την άδεια να το δημοσιεύσει.
Λίγη ώρα μετά την δημοσίευση του θέματος στο TPP ξεκίνησε η αναπαραγωγή του στα ελληνικά ΜΜΕ. Άλλωστε όπως σημείωσε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο σημερινό της φύλλο οι δηλώσεις του κύριου Σταυρίδη ήταν τόσο σοκαρίστηκες που θα είχαν φέρει την αποπομπή του μέρες πριν αποφασίσει να κάνει τουρισμό με τον ιδιωτικό τζετ του κύριου Μελισσανίδη.
Για μια ακόμη φορά η πλειοψηφία των εγχώριων ΜΜΕ λειτούργησε με την ψυχολογία του κομπλεξικού. Αναπαρήγαγαν την είδηση χωρίς αναφορά στο TPP παρά μόνο στην αρχική πηγή της νορβηγικής εφημερίδας. Αν το ίδιο θέμα είχε δημοσιευτεί από τη Guardian από τα Νορβηγικά φυσικά θα αναφερόταν σε όλα τα δημοσιεύματα. Επειδή η γνώση Νορβηγικών δεν είναι το φόρτε των ελλήνων δημοσιογράφων είναι προφανές ότι το θέμα του TPP κλάπηκε ανερυθρίαστα.
Καθιερωμένα ΜΜΕ όπως το Mega, το Βήμα, τα Νέα αλλά και τα υποτιθέμενα «νέα μέσα» όπως το iefimerida.gr, το newsit.gr, το protothema.gr κ.λπ. για μια ακόμη φορά απλά αντέγραψαν το ρεπορτάζ των δημοσιογράφων του TPP και το παρουσίασαν σαν δική τους αποκάλυψη (κάποια από αυτά αργότερα διόρθωσαν το άρθρο προσθέτοντας την πηγή αφού πρώτα το είχαν διαβάσει όλοι). Ακόμα όμως και μεταξύ αυτών που τήρησαν την βασική δεοντολογική αρχή της αναφοράς της πηγής λίγα ήταν αυτά που θυμήθηκαν πως η παραπομπή πρέπει να γίνεται με ενεργό link στην κορυφή του άρθρου.
Η διαδεδομένη πρακτική του copy-paste των ειδήσεων που εισβάλλει πλέον και στο premium content δεν μπορεί να αφήνει κανένα δημοσιογράφο αδιάφορο. Αυτή η παντελώς αντιδεοντολογική συμπεριφορά πλήττει πρώτα και κύρια τους ίδιους τους δημοσιογράφους που παλεύουν για την παραγωγή ουσιαστικού περιεχομένου, μειώνοντας την αξία της εργασίας τους.
Πρέπει οι δημοσιογράφοι και τα ίδια τα μέσα να διεκδικήσουν με κάθε τρόπο (φυσικά και νομικό) την προστασία του παραγόμενου έργου τους. Σε αντίθετη περίπτωση κανένα επιχειρηματικό / χρηματοδοτικό μοντέλο δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αν μια επιχείρηση Τύπου δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί την αξία του περιεχομένου της θα μείνουν στην αγορά μόνο τα μέσα αυτά που μπορούν να επιβιώσουν χωρίς το κοινό τους. Και νομίζω ότι έχουμε χορτάσει από τέτοια στη χώρα μας.