Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όταν ένας επιφανής έπεφτε σε δυσμένεια επιβαλλόταν η Damnatio memoriae ή η «καταστροφή της μνήμης». Τα αγάλματα που στο παρελθόν τιμούσαν τον ξεπεσμένο ευεργέτη τώρα θα καταστρέφονταν βίαια από τους πολίτες της αυτοκρατορίας. Στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας σώζεται ορειχάλκινος ανδριάντας με ποδοπατημένο πρόσωπο.
 
Η λατρεία των αφεντάδων/ευεργετών που μετατρέπεται σε μίσος μπορεί να εξιστορηθεί και μέσω της διαδρομής των συμβόλων τους. Το πολύπαθο ορειχάλκινο άγαλμα Τρούμαν που κατασκευάστηκε «εις έκφρασιν ευγνωμοσύνης δια το δόγμα…» τοποθετήθηκε αρχικά στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο «δρομέας». Η κοινωνία όμως τα επόμενα χρόνια μετατοπίσθηκε προς τον αντιαμερικανισμό, και το σύμβολο ευγνωμοσύνης μετατράπηκε σε στόχο αλλεπάλληλων βομβιστικών επιθέσεων. Ο ανδριάντας μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση (στην περιοχή της Ρηγίλλης), αλλά οι επιθέσεις συνεχίστηκαν, οπότε η αστυνομία αποφάσισε τη μόνιμη φρούρησή του. Το 1997 η αστυνόμευση είχε χαλαρώσει και άγνωστοι πριόνισαν τα πόδια του αγάλματος, το οποίο σωριάστηκε στην πλατεία. Αποφασίστηκε η απομάκρυνσή του, αλλά το βράδυ πριν από την επίσκεψη Κλίντον ο Τρούμαν ξαναβρέθηκε αγέρωχος στη θέση του. Μια σκοπιά στέκει και σήμερα δίπλα του για να τονίζει ότι το άγαλμα έχει τη δική του ιστορία.
 
Κατά παρέκκλιση των θεμελιωδών οικονομικών νόμων, η αγορά των μνημειακών συμβόλων σπανίως καθορίζεται από τη ζήτηση. Έτσι το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου που κοσμεί σήμερα την πλατεία Ελευθερίας εγκαινιάστηκε από τη Χούντα –και μάλιστα από τη χείρα του Σοφοκλή Βενιζέλου– την περίοδο που οι Συνταγματάρχες αναζητούσαν γέφυρες με τους παλιούς βενιζελικούς. Αντίστροφα, η Χρυσή Αυγή τον Σεπτέμβριο προσπάθησε να σηκώσει τον ανδριάντα του Ιωάννη Μεταξά στην Κεφαλονιά, όπου και βρίσκεται πεταμένος και μισοκατεστραμμένος σε ανοιχτό χώρο.