του Κωστή Παπαϊωάννου
(αναδημοσίευση από το «Αντίφωνο» με την άδεια του συγγραφέα)
Προ ημερών ο πολύς κ. Χασαπόπουλος μάλωνε συνδικαλιστή εκπαιδευτικό (της ΔΑΚΕ μάλιστα) από τηλεοράσεως λέγοντας «δεν είναι και καμιά επιστήμη η εξ αποστάσεως εκπαίδευση». Και συνέχιζε με την ιδιωτική εκπαίδευση που «από την πρώτη στιγμή εφαρμόζει τέτοιες μεθόδους» ενώ στο δημόσιο σχολείο «δε θέλουν οι δάσκαλοι».
Έτσι αποφάνθηκε ο κ. Χασαπόπουλος. Απλή άγνοια; Ιδεοληψία; Βλακεία;
Τίποτα από τα τρία. Συνειδητές ανακρίβειες και αποσιωπήσεις:
Πρώτη: Δεν κάνουν όλα τα ιδιωτικά εξ αποστάσεως εκπαίδευση με τηλεδιασκέψεις ούτε για την Γ’ Λυκείου. Πολλά στέλνουν μόνο υλικό για να δουλέψουν μόνοι τους οι μαθητές. Σε πολλά υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις και προβληματισμοί.
Δεύτερη. Η τεχνική υποδομή του υπουργείου για την τηλεκπαίδευση αγωνίζεται να σηκώσει το τεράστιο βάρος που έπεσε με το κλείσιμο των σχολείων. Μέρες ολόκληρες εκπαιδευτικοί και γονείς προσπαθούν να συνδεθούν με κωδικούς για να μπουν στο Σχολικό Δίκτυο αλλά αυτό «κρεμάει» επανειλημμένα.
Τρίτη. Πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί ανταποκρίθηκαν στις συνθήκες και έχουν φτιάξει χιλιάδες ηλεκτρονικές τάξεις. Συχνά με ξενύχτι, με τεχνικά προβλήματα, με δυσκολίες, με τα δικά τους παιδιά στο ίδιο ή στο διπλανό δωμάτιο, με δίκτυο υπερφορτωμένο, με μαθητές χωρίς υπολογιστή δικό τους, με γονείς των μαθητών να παρακολουθούν «κρυφά» το μάθημα.
Τρία κρίσιμα ψέματα. Ψιλά γράμματα μπροστά στην ευκολία της απαξίωσης. Οι καιροί ευνοούν κοινωνικό αυτοματισμό και υπεραπλουστεύσεις. Η εκπαίδευση είναι βολικό γήπεδο, ειδικά με τέτοια γενικευμένη και άγνωστης διάρκειας διακοπή.
«Δεν είναι καμιά επιστήμη», είπε ο αστέρας. Αγνοώντας ότι κάθε υποκατάσταση της σχολικής καθημερινότητας πρέπει να σεβαστεί ηλικίες, κοινωνικά περιβάλλοντα, διαθέσιμους πόρους. Οι δάσκαλοι «κάνουν διακοπές» έγραφε άλλος.
Ε λοιπόν, υποπτεύομαι ότι συμβαίνει το αντίθετο. Είναι οι ίδιοι τεμπέληδες, οπαδοί της ευκολίας. Πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν. Γιατί δουλειά τους είναι να ψάχνουν. Να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα για το τεχνικό πλαίσιο, τις υποδομές του Υπουργείου Παιδείας, τις οικονομικές δυνατότητες των οικογενειών. Να ψάξουν τι ήδη γίνεται σε πολλά σχολεία.
Είναι λάτρεις της υπαγορευμένης ευκολίας, της στρατευμένης κοινοτοπίας που ισοπεδώνει, ποτίζει το κοινό με τοξικό κοινωνικό αυτοματισμό. Δεν ασχολούνται με έρευνα, πιο εύκολα βγαίνουν λεφτά με κλισέ, πολιτικά κερδοφόρες μπούρδες. Θέλει δουλειά και κότσια η έρευνα και η στάθμιση, η αναζήτηση των ειδικών, ο σοβαρός μετά γνώσεως λόγος που αποδομεί κυρίαρχα αφηγήματα και πάει κόντρα στη γραφή του Μέσου όπου δουλεύουν.
Πώς να αναλύσουν αυτοί οι δημοσιογράφοι το βαθιά συντηρητικό στίγμα της κυρίας Κεραμέως; Πώς να αναλύσουν το τρίπτυχο «Εκκλησία, εθνοκεντρικά αφηγήματα και εξυπηρετήσεις στα κολέγια»; Πώς να ερευνήσουν την εξίσωση επαγγελματικών δικαιωμάτων δημόσιων ΑΕΙ και ιδιωτικών κολλεγίων που επιτρέπει στους αποφοίτους κολλεγίων να διοριστούν στο δημόσιο; Πώς να σχολιάσουν την επικοινωνιακή εκστρατεία της υπουργού, ότι η ίδια έχει τάχα ετοιμάσει το πλαίσιο αλλά οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί δε θέλουν, ενώ η αλήθεια είναι η επιχειρησιακή αδυναμία του δικού της μηχανισμού;
Θα πει κανείς: Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί απρόθυμοι; Φυσικά. Φυγόπονοι; Εννοείται. Αλλά η χολερική ισοπέδωση δικαιώνει τους φυγόπονους και ματαιώνει εκείνους που μοχθούν. Και είναι εξαιρετικά περίεργη η σύμπτωση αυτής της ισοπέδωσης με την παράλληλη φημολογία για μειώσεις μισθών στο δημόσιο.
Προφανής η προσπάθεια να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας της εκπαίδευσης. Αλλά εδώ θα μου πείτε, δε σταματούν να το κάνουν στην υγεία εν μέσω πανδημίας.
Καλά λόγια και παλαμάκια για τους γιατρούς στο ΕΣΥ, οικονομική ενίσχυση στις ιδιωτικές κλινικές.
Στην εκπαίδευση θα κωλώσουν;
Υγ. Ο τίτλος αποτελεί μια κάπως «προκλητική» παράφραση τουίτ του κ. Τέλογλου.