Ταινίες βασισμένες σε αληθινές ιστορίες, που, σχεδόν μία προς μία, αποτελούν αποδείξεις του γεγονότος ότι ο Τζούλιαν Ασάνζ είναι ο τελευταίος σε μια σειρά σημαντικών, ηρωικών δημοσιογράφων και εκδοτών, που αγωνίστηκαν για την Ελευθερία του Τύπου, το πιο ουσιαστικό και σημαντικό όπλο των λαών. Και που είναι καλό, εξαιρετικό σινεμά.

All Governments Lie: Truth, Deception and the Spirit of I. F. Stone (2016)

Το μόνο ντοκυμανταίρ στη λίστα, εκπροσωπεί το πνεύμα της δημοσιογραφίας που υπηρέτησαν όλοι όσοι τίμησαν το επάγγελμα και το λαό τους. Ομολογώ και μια μικρή αδυναμία, που καθοδηγεί την επιλογή, καθώς ο Ισίδωρος Στόουν είναι προσωπικό μου ίνδαλμα και δάσκαλος. Δεν χάνω ευκαιρία να θυμίζω ότι εκείνος όρισε πρώτος τον λόγο για τον οποίο είμαστε δημοσιογράφοι: Υπάρχουμε γιατί Ολες Οι Κυβερνήσεις Ψεύδονται. Ναι, ήταν αμετανόητα αριστερός και το διατράνωνε σε κάθε του άρθρο.

Reds (1981)

O Τζων Ρηντ ήταν ένας από τους πατριάρχες μας. Ένας «κόκκινος» δημοσιογράφος, πολεμικός ανταποκριτής και αναλυτής διεθνών, που μας χάρισε τις «Δέκα Μέρες Που Συγκλονισαν Τον Κόσμο». Ο Γουώρεν Μπήττυ του φέρεται με τον δέοντα σεβασμό και, το 1981 ήταν μια χρονιά που μια τέτοια ταινία μπορούσε να σου χαρίσει Οσκαρ. Σήμερα καταγράφεται μεταξύ των δέκα καλύτερων ταινιών στην Ιστορία του Αμερικάνικου Κινηματογράφου. Με τη Μωρίν Στέηπλετον εξαιρετική ως Έμμα Γκόλντμαν. Όπως θα έλεγε και ο Τζων Ρηντ, a must see.

All the President’s Men (1976)

Το σκάνδαλο Γουώτεργκέητ, δύο πεισματάρηδες δημοσιογράφοι και ένα «βαθύ Λαρύγγι» ή πως να ρίξετε την κυβέρνηση Νίξον. Κλασσικό, με σημαντικές ερμηνείες και σε σκηνοθεσία Άλαν Πάκιουλα. Ταινία Αναφοράς. Kαι με τον ήχο της γραφομηχανής.

The Post (2017)

Τα Pentagon Papers, όσα αποκάλυψε ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ (που κατέθεσε υπέρ του Ασάνζ) και όσα κέρδισε ο Τύπος μένοντας αμετακίνητος στις αρχές του. Aν και η ταινία υμνήθηκε για τον φεμινιστικό της χαρακτήρα (η σκηνή όπου η έντιμη Κάθριν Γκρέιαμ/ Μέρυλ Στρηπ περνά, μετά το δικαστήριο, μέσα από μια σειρά νέα κορίτσια, στις σκάλες του μεγάρου, θα αρκούσε γι’ αυτό), αναδεικνύονται εκεί και δύο σημαντικότατοι και μεγάλοι αγωνιστές της Ελευθερίας του Τύπου: ο Μπεν Μπαγκντικιάν/Μπομπ Οντενκερκ, ο άνθρωπος που όντως αγωνίστηκε να βγουν τα στοιχεία και που δίδαξε δημοσιογραφία με τα βιβλία του, και ο Μπεν Μπράντλυ/Τομ Χανκς, που τόσο οι αποκαλύψεις του Γουώτεργκέητ όσο και αυτές των Pentagon Papers είχαν την απόλυτη στήριξή του.

Kill the messenger (2014)

Η ιστορία του δημοσιογράφου Γκάρρυ Γουέμπ, που αποκάλυψε πως μέσω της πώλησης κρακ στις ΗΠΑ χρηματοδοτούντας οι Κόντρας εναντίον των Σαντινίστας, στη Νικαράγουα. Μια ιστορία που δείχνει και πως είχαν αλλάξει ήδη τα πράγματα στις μεγάλες εφημερίδες των ΗΠΑ, πως από ερευνητικό και ελεύθερο το ρεπορτάζ είχε πια γίνει συστημικό και υπαγορευμένο από συμφέροντα. Ο Γκάρρυ Γουεμπ οδηγήθηκε στην αυτοκτονία το 2004.

Good night and Good Luck (2005)

H ωραιότερη, μαζί με το Trumbo, ταινία για το Μακαρθισμό. Μόνο που ετούτη θυμίζει έναν εξαίρετο δημοσιογράφο, έναν άνθρωπο πρωτοπόρο που ανέδειξε τον αληθινό ρόλο της τηλεόρασης, μιας τηλεόρασης που «θα κρατούσε ενημερωμένο τον πολίτη» και δεν θα ήταν «ένα κουτί με καλώδια και φωτάκια».

The People vs Larry Flynt (1999)

Ναι, ο Εκδότης του Hustler, του χάρτινου πορνό, ήταν από τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν όσο λίγοι για την Ελευθερία, την πλήρη Ελευθερία του Τύπου, βάζοντάς τα με τον πατριάρχη της εκπεσούσης οικογενείας τηλε-ευαγγελιστών  Φάλγουελ. Εξαιρετικό, με συγκλονιστικές ερμηνείες και μιαν λούμπεν διάσταση που μόνο προσθέτει.

Nothing but the truth (2008)

Aν και στηρίζεται εν μέρει στην ιστορία μιας απολύτως ενταγμένης στο σύστημα αμερικανίδας δημοσιογράφου (της Τζούντιθ Μίλερ), η ταινία (ευτυχώς) φεύγει από αυτήν για να επικεντωθεί στο ζήτημα της προστασίας των πηγών – μέχρι θυσίας του ίδιου του δημοσιογράφου.

The bang bang club (2010)

Δραματοποιημένη, η αληθινή ιστορία τεσσάρων γενναίων φωτορεπόρτερ που έφεραν την αληθινή εικόνα του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής στη Δύση και έδειξαν την βαρβαρότητά του. Μετά την ταινία, ενός λεπτού σιγή για τον Κέβιν Κάρτερ και τον Κεν Ουστερμπρουκ.

Salvador (1986)

Ολιβερ Στόουν, σκηνοθέτης, και Τζέημς Γουντς, πρωταγωνιστής, στο ρόλο ενός άλλου θρυλικού δημοσιογράφου, του Ρίτσαρντ Μπόυλ. Και οι δύο στα καλύτερά τους. Μια αμερικάνικη ταινία που δε χαρίζει κάστανα στην πολεμική μηχανή των ΗΠΑ – και λόγω των γνωστών πολιτικών θέσεων του Στόουν αλλά και λόγω του έργου που μας άφησε ο Ρίτσαρντ Μπόυλ, πολεμικός ανταποκριτής στο Βιετνάμ, την Καμπότζη, τη Βόρειο Ιρλανδία και το Λίβανο. Η τελευταία του αποστολή ήταν το 2016, στις Φιλιππίνες,  όπου κάλυπτε τα έργα και της ημέρες του Ροντρίγκο Ντουάρτε. Έφυγε μάχιμος, στο πεδίο, εκεί.

Spotlight (2015)

H πιο πρόσφατη ταινία για την πιο πρόσφατη μεγάλη επιτυχία της αμερικάνικης ερευνητικής δημοσιογραφίας, που πέρα από την αγάπη όλων μας, κέρδισε και μερικά Οσκαρ. Ενδεικτική της στροφής της αμερικάνικης ερευνητικής δημοσιογραφίας στο εσωτερικό και τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, δεν παύει να αποτελεί μάθημα δημοσιογραφίας, όχ μόνο για όσα δείχνει να έγιναν, αλλά και με όσα αποκαλύπτει ότι δεν έγιναν από την ιστορική αυτή ομάδα δημοσιογράφων της Βοστώνης.

The insider (1999)

Κάθε φορά που ακούω για «παθητική λήψη πληροφοριών» από τους δημοσιογράφους των μεγάλων συγκροτημάτων, και «ενεργητική» από πλευράς Ασάνζ, θυμάμαι αυτή την ταινία -μία ακόμη αληθινή ιστορία, δραματοποιημένη υπέροχα. Τόσο η εύρεση πηγών και η προστασία τους όσο και η σύγκρουση μεταξύ δημοσιογραφίας προς δημόσιο όφελος και ιδιοκτητών των μέσων παρουσιάζονται καταπληκτικά.

Zodiac (2007)

Μια ταινία του Ντέηβιντ Φίντσερ που μοσκοβολάει εφημερίδα, παραμένοντας ενδιαφέρουσα και δίνοντας ζωή σε μια πολύ γνωστή Ιστορία. Ο Ρόμπερτ Ντάουνυ τζούνιορ, στο ρόλο του Πωλ Αβερυ, μου θύμισε δημοσιογράφους που γνώρισα από τις δύο προηγούμενες γενιές (όχι, κανένας δεν κάλυψε το χτίσιμο των πυραμίδων).

Under Fire (1983)

Η ταινία βασίζεται σε όσα οδήγησαν στη δολοφονία του αμερικάνου δημοσιογράφου Μπιλ Στούαρτ από τις δυνάμεις καταστολής του Σομόζα, ενώ κάλυπτε την προέλαση των Σαντινίστας. Η δολοφονία του είχε μαγνητοσκοπηθεί από συναδέλφους του. Το βίντεο οδήγησε στην εξέγερση της αμερικανικής κοινής γνώμης κατά του Σομόζα, που θεωρούσε τους δημοσιογράφους «υποχείρια των κομμουνιστών».

Deadline USA (1952)

Το δημοσιογράφο παίζει ο Χάμφεϋ Μπόγκαρτ.

Εκτός Αρίθμησης

Lou Grant (1977-1982)

Δεν είναι ταινία, δεν είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, όμως είναι ο λόγος που μια ολόκληρη γενιά παγκοσμίως μπήκε στο επάγγελμα. Τηλεόραση στα καλύτερά της κι ένα αξέχαστο σήμα έναρξης…