του Νίκου Μπογιόπουλου
(αναδημοσίευση από τον «Ημεροδρόμο» με την άδεια του συγγραφέα)
Παρακολουθείς την αυτοθυσία γιατρών και νοσηλευτών σε αυτή τη μάχη ζωής και θανάτου στα δημόσια νοσοκομεία.
Βλέπεις το θανατικό ως συνέπεια της διάλυσης του συστήματος Υγείας από τον οδοστρωτήρα της ιδιωτικοποίησης παντού στην ΕΕ.
Αηδιάζεις με τους ντόπιους κλινικάρχες και την τακτική της κυβέρνησης απέναντί τους.
Και μετά:
α) Ακούς (στο ντοκιμαντέρ του Γ.Αυγερόπουλου “Αγορά ΙΙ, Δεσμώτες”) την ιέρεια του εγχώριου νεοφιλελευθερισμού, την κυρία Μιράντα Ξαφά, με την λαμπρή καριέρα στο ΔΝΤ και την εξίσου λαμπρή παρουσία την περίοδο 1991-93 ως Διευθύντρια του Οικονομικού γραφείου του τότε πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη:
Agora II-Δεσμώτες: Εδώ η Μιράντα Ξαφά, Στέλεχος του ΔΝΤ, υποστηρίζει ότι δεν χρειάζονται κρατικά νοσοκομεία και ότι όλα πρέπει να είναι ιδιωτικά. Φέρνει δε ως καλό παράδειγμα το σύστημα της Αγγλιάς. Αυτά βέβαια εκ του ασφαλούς και προ πανδημίας #COVID2019 pic.twitter.com/H2P4HcQTTO
— Christos Michalaros (@christos_mich) April 4, 2020
β) Ακούς τον Μπάμπη Παπαδημητρίου, βουλευτή της ΝΔ, τον ίδιο που μιλούσε για “σοβαρότερη Χρυσή Αυγή”, πριν από ενάμιση χρόνο να διακινεί από τον ΣΚΑΙ την “καλή ιδέα να γκρεμιστούν τα μισά κρατικά νοσοκομεία”:
Ένα χρόνο πριν, Πορτοσάλτε και Παπαδημητρίου: “Τα μισά κρατικά νοσοκομεία πρέπει να γκρεμιστούν”
Αναμένουμε την άποψη του αδέσμευτου @ArisPortosalte , εν μέσω outbreak του #κορονοιος #ΜΕΝΟΥΜΕΣΠΙΤΙ pic.twitter.com/0kWhhmseeM— paragkarxis (@EOrganwsi) March 15, 2020
Και αναλογίζεσαι: Πως να μην θαυμάζεις την επιστημονική τους επάρκεια. Τον «ρεαλισμό» τους. Και κυρίως τον ανθρωπισμό της πολιτικής τους…