Σε κάθε έναν που νιώθει σήμερα την ανάγκη να φωνάξει «δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι», με αφορμή το περιστατικό στη Νέα Σμύρνη, θέλω να τον ρωτήσω αν σκέφτηκε ποτέ:
*ότι τα βράδια γυρνάμε σπίτι κρατώντας στο ένα χέρι τα κλειδιά, στο άλλο το κινητό ξεκλείδωτο, έτοιμο να καλέσει για βοήθεια, και ευχόμαστε να είχαμε άλλο ένα χέρι για παν ενδεχόμενο
*ότι αναπηδάμε σε κάθε θρόισμα και περίεργη σκιά και ανακουφιζόμαστε αν η σκιά ανήκει σε γυναίκα ή θηλυκότητα
*ότι κάνουμε risk management αν είναι καλύτερο να ταχύνουμε το βήμα ή να επιβραδύνουμε και να αφήσουμε να μας προσπεράσουν για να έχουμε οπτική επαφή
*ότι αλλάζουμε πεζοδρόμιο για να αποφύγουμε να περάσουμε μέσα από παρέες αντρών και ασυναίσθητα καλύπτουμε το στέρνο μέχρι τον λαιμό ή κατεβάζουμε νευρικά τη φούστα γιατί πράγματι σκεφτόμαστε ότι μπορεί κάπως εμείς να το προκαλέσουμε
*ότι όταν μας προσθέτουν στα social άγνωστοι κάνουμε ένα σκανάρισμα υπολογίζοντας κατά τα φαινόμενα την πιθανότητα να λάβουμε ανεπιθύμητα λόγια και εικόνες
*ότι πήραμε δίπλωμα οδήγησης γιατί ήταν πιο φτηνό από το ψυχικό κόστος να συναναστρεφόμαστε παραβιαστές σε λεωφορεία και νυχτερινές κούρσες με ταξιτζήδες που κλείδωναν τις πόρτες και έφευγαν από τη διαδρομή τους
*ότι λέμε η μια στην άλλη «στείλε μου όταν φτάσεις» και δεν πέφτουμε να κοιμηθούμε αν δεν βεβαιωθούμε ότι όντως όλες φτάσαμε καλά
Φυσικά, λοιπόν, και δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι. Γι’ αυτό και κάποιες πιο τυχερές από εμάς ερωτευτήκαμε τέτοιους άντρες που δεν ήταν έτσι, κάναμε μαζί τους παιδιά, τους έχουμε φίλους, είναι οι αδελφοί μας, οι πατεράδες μας, οι γιοί μας. Δεν είναι όλοι έτσι, είναι, όμως, αρκετοί για να είναι ο φόβος η κανονικότητα μας. Και όταν μια γυναίκα ονοματίζει και ξεμπροστιάζει αυτόν τον φόβο, λέγοντας «όχι, δεν πρέπει να είναι κανονικός», αν δεν μπορείτε να συνταχθείτε μαζί της, αν δεν μπορείτε να μπείτε στη θέση της, τότε τουλάχιστον ακούστε τη χωρίς να προσπαθείτε να βρείτε πού έφταιξε, εκτός αν έφταιξε που έγινε γυναίκα. Γιατί μπορεί να μην είναι όλοι οι άντρες παραβιαστές και κακοποιητές, όλες, όμως, οι γυναίκες έχουν βιώσει τουλάχιστον ένα περιστατικό παραβίασης στη ζωή τους, και, σίγουρα, όλες οι γυναίκες ζουν με τον φόβο αυτής της παραβίασης. Αν θυμώνετε, λοιπόν, νιώθετε ότι σας αδικεί όταν λέμε ότι το 95% των περιστατικών σεξουαλικής βίας έχει θύτες άντρες, θέλετε να κραυγάσετε ότι δεν είστε ένας από αυτούς, σας προσκαλούμε να παρατηρήσετε αυτόν τον φόβο που έγινε πετσί μας, το ασύμμετρο του αιτήματος να συνεχίσουμε να ζούμε με τον φόβο για να μην πληγωθεί ο εγωισμός σας.
Α, ναι, και για να μην το ξεχάσω, γι’ αυτό και είμαστε φεμινίστριες και όχι «ανθρωπίστριες». #ΚαμίαΜόνη