Δεν πρέπει να συνηθίσουμε την εικόνα της έξωσης

του Θάνου Καμήλαλη

Στον Άγιο Παντελεήμονα λοιπόν, αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να κάνουν έξωση σε ανάπηρη γυναίκα. «Εργάζονταν ως κομμώτρια στην περιοχή και βρέθηκε στη θέση να μη μπορεί να εξυπηρετήσει στεγαστικό δάνειο από την Alpha Bank , εξ αιτίας αιφνίδιας ασθένειας που την άφησε να κυκλοφορεί μόνο σε αμαξίδιο» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η «Ανταρσύα στις γειτονιές της Αθήνας». Στο σημείο βρέθηκαν γείτονες, συλλογικότητες της αριστεράς, σωματεία, μέλη κομμάτων (ΚΚΕ, ΜέΡΑ25, εξωκοινοβουλευτική αριστερά) και το έγκλημα απετράπη.

Mία ημέρα πριν, η βία χτύπησε την πόρτα ενός μικρού ξενοδοχείου στην Καστοριά. Βίντεο εμφανίζει άνδρες των ΟΠΚΕ να συλλαμβάνουν τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, παρά τις εκκλήσεις του ηλικιωμένου πατέρα του και του συγκεντρωμένου πλήθους. «Ο πατέρας του ιδιοκτήτη, ένας άνθρωπος πάνω από 80 ετών, ωρυόταν και τους έλεγε ότι δούλευε 30 χρόνια για να φτιάξει αυτό το μικρό ξενοδοχείο» ανέφερε ο άνθρωπος που έβγαλε το βίντεο στο news247

Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο που το να προσπαθεί να σε βγάλει με τις κλωτσιές η αστυνομία, ως ιδιωτικός στρατός ενός εξωχώριου fund – γραμματοκιβωτίου, δεν είναι εικόνα από το μέλλον, είναι το δυστοπικό παρόν. Δεν μιλάμε για έναν νόμο, ή μία απόφαση δικαστηρίου που «ανοίγει τον δρόμο για», ούτε για τα 20 δισ. κρατικές εγγυήσεις με τα οποία προικοδοτήσαμε τα κοράκια με το σχέδιο «Ηρακλής», της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μιλάμε για τον ίδιο τον δρόμο.

Οι κυβερνητικοί σφουγγοκωλάριοι θα δουν σε αυτές τις υποθέσεις «στρατηγικούς κακοπληρωτές» και θα αναρωτηθούν αν ήταν αρκετά «συνεργάσιμοι» με τις τράπεζες, τα κοράκια και τις εισπρακτικές τους. Η κοινή λογική βλέπει ανθρώπους που έλαβαν δάνεια σε εντελώς διαφορετικές περιόδους, με εντελώς διαφορετικό εισόδημα και προοπτικές, αλλά μεσολάβησε η πιο ραγδαία περίοδος φτωχοποίησης για κράτος εν καιρώ ειρήνης. Τώρα, πολλές χιλιάδες πολίτες είναι αντιμέτωποι με τον παραπάνω εφιάλτη. Δεν υπάρχει καμία προστασία της λαϊκής περιουσίας, καμία προστασία της πρώτης κατοικίας, τα κόκκινα δάνεια έχουν πωληθεί σε εταιρείες – κέλυφη εκτός Ελλάδας, που ετοιμάζονται να ρημάξουν ιδιωτικές περιουσίες. Μία αγορά δεκάδων δισεκατομμυρίων έχει στηθεί πάνω από τη στέγαση στη χώρα. Όταν η κυβέρνηση υποσχόταν «επενδύσεις», αυτό θα εννοούσε. Οι εισπρακτικές σίγουρα ανεβάζουν τον κύκλο εργασιών τους.

Για τους όψιμους «νομιμόφρονες», τους «ρεαλιστές» και «υπεύθυνους», να θυμίσουμε ότι, παρά το πλαίσιο του 2015 με το τρίτο μνημόνιο που τους άνοιξε την πόρτα, οι τράπεζες και τα funds ήθελαν περισσότερα κέρδη και λιγότερες υποχρεώσεις προς τους δανειολήπτες. Έτσι, δημιούργησαν μία δική τους «νομοθεσία», παίρνοντας τα θετικά γι αυτούς από δύο διαφορετικούς νόμους (2003 και 2015). Αυτό νομιμοποιήθηκε πρώτα με το σχέδιο «Ηρακλής» της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στη συνέχεια με τις νομικές πιρουέτες στην απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου.

Το έκτρωμα που δημιουργήθηκε είναι ότι funds με έδρα το εξωτερικό, παίρνουν περιουσία ελλήνων πολιτών κοψοχρονιά, τους δίνουν δυνατότητα ρύθμισης μόνο αν το επιθυμούν και, μπόνους, απολαμβάνουν 14 φοροαπαλλαγές, με δεκάδες δισ. χαμένα για το Δημόσιο.

Εγγυηθήκαμε τα κέρδη τους, νομοθετήσαμε την φοροαποφυγή τους, προσφέρουμε την Αστυνομία ως στρατό για τις αποφάσεις τους

«Κι εγώ που πληρώνω κανονικά, με τα χίλια ζόρια, τι είμαι;» θα αναφωνήσει ο «πράσινος», «συνεπής» δανειολήπτης, του οποίου τα επιτόκια αυξάνονται τους τελευταίους μήνες και τον στρέφουν, όπως γίνεται πάντα, να σταθεί απέναντι στον πιο αδύναμο. Τυχερός, είναι η απάντηση. Τυχερός που μέσα σε αυτή τη λαίλαπα των τελευταίων 13 χρόνων, δεν πήγαν αρκετά στραβά τα πράγματα στη ζωή του, ώστε να βρεθεί στην ίδια μοίρα. Για μπαταχτσήδες, ας ψάξει αλλού, στους απο πάνω. Στα εκατομμύρια απλήρωτα χρέη που παρευλάνουν, ακόμα και στις τηλεοράσεις, στα θαλασσοδάνεια μεγαλοεπιχειρηματιών που κουρεύονται, στα πολιτικά-κομματικά χρέη που ζαλίζουν.

Εσείς που χρωστάτε 500 ευρώ και σας καλούν νύκτα μέρα οι εισπρακτικές, που αγχώνεστε για το αν θα κοκκινίσει το δάνειο σας, που σας τελειώνει ο μισθός στις 18 του μήνα και τρώτε μακαρόνια νο.6 για το νο.10 είναι 20 λεπτά πιο πάνω, έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως είναι να χρωστάς εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και να μη σε νοιάζει τίποτα;

Υπάρχουν τρία δεδομένα εδώ, που καλό θα ήταν να βρουν τον χρόνο που τους αναλογεί στην προεκλογική αρένα που ήδη έχει στηθεί:

1 ) Η Ελλάδα αντιμετωπίζει στεγαστική κρίση. Αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο τα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς, την απουσία προστασίας πρώτης κατοικίας και τις εξώσεις, περιλαμβάνει και τα ενοίκια. Είμαστε εξάλλου στην πρώτη θέση πανευρωπαϊκά στο κόστος στέγασης, τόσο για τον γενικό πληθυσμό, όσο και για τα άτομα που ζουν υπό τον κίνδυνο της φτώχειας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat. Δυστυχώς, αυτήν τη στιγμή στο δημόσιο διάλογο δεν υπάρχει καμία κουβέντα για περιορισμούς στη βραχυχρόνια μίσθωση. Ο λόγος μάλλον έχει να κάνει με το ότι κανείς δεν θέλει να δυσαρεστήσει μικροιδιοκτήτες προεκλογικά.

2 ) Όπως ακριβώς το δημόσιο χρέος της χώρας οδήγησε στη λεηλάτηση της δημόσιας περιουσίας, έτσι μεθοδεύεται να συμβεί και με το ιδιωτικό χρέος και την ιδιωτική περιουσία. Κι αν δεν έχουμε μαζικές εξώσεις, θα έχουμε άλλα «πρωτοπόρα» σχήματα, όπως η πληρωμή «ενοικίου» για 12 χρόνια, ώστε να μην σε πετάνε έξω από το σπίτι σου (αυτό που προβλέπει ο Πτωχευτικός της ΝΔ).

3) Αν είναι στο μέλλον να τσακωνόμαστε για το αν είναι αρκετά λαϊκή η πρώτη κατοικία και αρκετά λαϊκή η περιουσία, να το ξέρουμε έγκαιρα.

Και ένα πολύ κρίσιμο σημείο:

Να μη συνηθίσουμε αυτές τις εικόνες. Τώρα, που κάθε τόσο βλέπουμε μία σπασμένη πόρτα, μοιάζει εύκολο. Αλλά δυστυχώς, σιγά σιγά ο άνθρωπος συνηθίζει και ανέχεται. Φανταστείτε, να βλέπατε πρώτη φορά άστεγο στη ζωή σας, να περιφέρεται στους δρόμους της πόλης, τι θα νιώθατε. Τώρα, απλά προσπερνάμε.

Zητούνται ξεκάθαρες, τολμηρές λύσεις και συγκρουσιακές με τα συμφέροντα των τραπεζών και των κορακιών, τομές. Πριν όλο αυτό γίνει η νέα «κανονικότητα».