Δεν ξεχνάμε. Δεν συγχωρούμε. Ποτέ ξανά.

Οι μέρες κυλούσαν ονειρικά για αυτούς, τα κανάλια και οι εφημερίδες τους παρουσίαζαν ως το νέο hot thing στην πιάτσα, η κυβέρνηση Σαμαρά συνεργαζόταν παρασκηνιακά μαζί τους και οι συστημικοί διανοούμενοι τους ξέπλεναν ξεδιάντροπα. Την ώρα που τα Τάγματα Εφόδου είχαν ξεσαλώσει στους δρόμους και τις γειτονιές όλης της χώρας.

Αυτή τη θλιβερή κατρακύλα στον ναζιστικό βούρκο σταμάτησε ο Παύλος Φύσσας, όταν ένα βράδυ σαν σήμερα, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στους μισανθρώπους. Και το πλήρωσε με τη ζωή του.

Αλλά ή θυσία του ήχησε σαν σάλπισμα κινδύνου. Ταρακούνησε έναν ολόκληρο κόσμο που μέχρι τότε παρακολουθούσε σαστισμένος τη μετεωρική άνοδο των καθαρμάτων. Μπροστά στη γενικευμένη αντίδραση, αλλά και την αλαζονεία των ναζί, το κράτος αναδιπλώθηκε και διστακτικά κινήθηκε εναντίον τους.

Ήταν όμως αρκετό, μόλις οι τραμπούκοι έχασαν την κάλυψη των ισχυρών πατρώνων τους έγιναν αμέσως αυτό που πάντα ήταν: ένα ελεεινό συνονθύλευμα από κλαιγόμενα ανθρωπάκια που κατέδιδαν ο ένας τον άλλο και αποκήρυσσαν δημόσια την ιδεολογία τους.

Μαζί με την προβολή δύναμης κατέρρευσε και η έλξη που ασκούσαν σε ένα τμήμα της κοινωνίας, στην ανθρώπινη σκόνη που στη θέα των φουσκωτών τραμπούκων υπεραναπλήρωναν φαντασιακά τη δική τους αδυναμία και αναξιοπρέπεια.

Σε λίγες μέρες ωστόσο, βγαίνει η απόφαση του δικαστηρίου για τη Χρυσή Αυγή. Η πρόταση της εισαγγελέως είναι χυδαία και προκλητική: αθώωση της ναζιστικής οργάνωσης. Το βαθύ κράτος κρίνει ότι μπορεί ακόμα και τώρα να προστατεύσει τα χρήσιμα καθάρματά του.

Αν γίνει δεκτή θα πρόκειται για τη δεύτερη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και όλων των θυμάτων της εγκληματικής συμμορίας.

Η σημερινή μεγάλη συγκέντρωση στο Κερατσίνι ήταν μια σαφέστατη προειδοποίηση. Μην τολμήσετε. Δεν ξεχνάμε. Δεν συγχωρούμε. Ποτέ ξανά.