«Είναι κυβερνητική επιλογή να αφεθεί ασύδοτη η κερδοσκοπία των παραγωγών και των εμπόρων ενέργειας και να πληρώνονται μάλιστα αυτά τα υπερκέρδη από τους φορολογούμενους» αναφέρει ο Δημ. Παπαδημούλης, τονίζοντας πως «πρόβλημα ακρίβειας υπάρχει παντού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ελλάδα όμως, εκτός από την ακρίβεια, έχουμε και την αισχροκέρδεια, για την οποία υπάρχει ολοφάνερη και μεγάλη κυβερνητική ευθύνη. Ο μέσος πληθωρισμός στην ευρωζώνη είναι 10%, στην Ελλάδα είναι πάνω από 12%. Η αύξηση στα καύσιμα σε ευρωπαϊκό μέσο όρο είναι 40%, ενώ στην Ελλάδα σύμφωνα με την Eurostat είναι 54%».

Για το αφήγημα της κυβέρνησης της ΝΔ περί αποτελεσματικής πολιτικής στην αντιμετώπιση της ενεργειακής και πληθωριστικής κρίσης, ο επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία επισημαίνει πως «η προπαγάνδα της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η Ελλάδα μετά από τρεισήμισι χρόνια κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι 26η στους 27, με όρους αγοραστικής δύναμης. Έχουμε από τα ακριβότερα καύσιμα, έχουμε έξαρση των κοινωνικών ανισοτήτων, ραγδαία αύξηση του ποσοστού όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Σε αυτή την κατάσταση, έχουμε μονομερή αξιοποίηση από την ΝΔ του πακτωλού κοινοτικών πόρων, καθώς το Ταμείο Ανάκαμψης έχει σχεδιαστεί και υλοποιείται με βάση το δόγμα ‘’τα λεφτά πάνε στα λεφτά’’».

«Έχουμε μια κακή κυβέρνηση, από τις χειρότερες από τη μεταπολίτευση» σημειώνει ο Δημ. Παπαδημούλης, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μια «πιο δυναμική, πιο μαχητική, πιο κινηματική αντιπολίτευση», «πειστικό, τεκμηριωμένο και εφαρμόσιμο κυβερνητικό πρόγραμμα» και «πανστρατιά», προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της πρωτιάς στις εκλογές. Για να συμπληρώσει πως στην περίπτωση που εκπληρωθεί ο στόχος της πρωτιάς «και τα άλλα κόμματα που τώρα αρνούνται, θα είναι υποχρεωμένα να ακούσουν την λαϊκή εντολή». Δεν παρέλειψε μάλιστα να ρίξει τα βέλη του προς την ΝΔ: «Μου κάνει εντύπωση ότι το κόμμα της ΝΔ που είχε σύνθημα το ‘’μένουμε Ευρώπη’’ συκοφαντεί αυτό που αποτελεί τον ευρωπαϊκό κανόνα. Οι 21 από τις 27 χώρες της ΕΕ έχουν κυβερνήσεις συνεργασίας, που έχουν προκύψει από αναλογικά εκλογικά συστήματα».