Παρακολουθήσαμε την σταδιακά αυξανόμενη πίεση της τουρκικής κυβέρνησης προς το φιλοκουρδικό Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), την έντονη προσπάθεια να στιγματιστεί ως «τρομοκρατικό κόμμα» και τις απαιτήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων για απαγόρευσή του.
Ακολούθησε η τελευταία επίθεση στο τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στο τουρκικό κοινοβούλιο με την Εισαγγελία Κων/πολης να καταθέτει αίτημα στο Ανώτατο Δικαστήριο της Τουρκίας για απαγόρευση του HDP. Πέραν αυτού του αιτήματος, η Εισαγγελία ζητά να τεθούν εκτός πολιτικής για πέντε χρόνια 687 πολιτικοί του κόμματος – μεταξύ αυτών κορυφαίοι πολιτικοί, όπως η συμπρόεδρος του HDP Pervin Buldan και οι φυλακισμένοι, επίσης συμπρόεδροι, Selahattin Demirtaş και Figen Yüksekdağ. Σύμφωνα με την Εισαγγελία, μέλη του HDP τόσο με δηλώσεις και ενέργειες, όσο και με τη δράση τους θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα του τουρκικού κράτους συμμετέχοντας και υποθάλποντας τρομοκρατικές δραστηριότητες.
Την ίδια μέρα, η κυβέρνηση προχώρησε σε άρση της ασυλίας του βουλευτή του HDP Ömer Faruk Gergerlioğlu, ενός γιατρού που ως ακτιβιστής έχει ασχοληθεί κι έχει αφιερώσει χρόνια στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιφέρειά του, αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα. Η δράση του θεωρήθηκε επαναστατική και εξαιτίας μιας ανάρτησης σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης κρίθηκε υποκινητής τρομοκρατίας και προχώρησε η άρση της ασυλίας του παρότι η υπόθεση του εκκρεμεί ακόμη δικαστικά.
Όμως, δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια της κυβέρνησης του Recep Tayyip Erdoğan που στόχο έχει να κηρύξει παράνομο και να κλείσει το HDP είναι η κορυφή του παγόβουνου καθώς, όλα τα προηγούμενα χρόνια, η παγκόσμια κοινότητα έχει γίνει μάρτυρας μιας σειράς προσπαθειών περιθωριοποίησης, στοχοποίησης, φυλάκισης και βασανισμών πολιτικών προσώπων, ακαδημαϊκών, ανθρώπων της τέχνης και του πνεύματος, απλών πολιτών στην Τουρκία, αλλά φαίνεται να επιλέγει τη σιωπή.
Αξίζει δε να σημειωθεί πως, παρότι θα έπρεπε να ασκηθεί διεθνής πίεση στην Τουρκία να αφήσει ελεύθερο τον Demirtaş έπειτα από τη δριμεία και καταδικαστική κατά της Τουρκίας απόφαση για την κράτηση του, η οποία εκδόθηκε από Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τον περασμένο Δεκέμβριο, κάτι τέτοιο δεν έχει προς ώρας συμβεί.
Μην συναντώντας αντιδράσεις ο Τούρκος πρόεδρος συνεχίζει να εργαλειοποιεί τη δίωξη και τη φυλάκιση ως μέσο εκφοβισμού και απομάκρυνσης των αντιπάλων του από την πολιτική αρένα, κι όσο η πρακτική αυτή δεν καταδικάζεται έμπρακτα από όλες τις δημοκρατικές χώρες, οι πιέσεις και οι διώξεις θα εντείνονται.
Παράλληλα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως η πετυχημένη εκλογική πορεία του HDP είναι υπεύθυνη για την αδυναμία του ισλαμο-συντηρητικού AKP να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2015, κάτι που φαίνεται να “πληρώνει” τώρα το HDP. Ο πόλεμος προς το φιλοκουρδικό κόμμα μπορεί να ερμηνευτεί κι ως προσπάθεια ικανοποίησης του κυβερνητικού εταίρου του ΑΚΡ, του εθνικιστικού MHP, μιας και πρόσφατα ο επικεφαλής του Devlet Bahçeli κάλεσε δημόσια το Ανώτατο Δικαστήριο να απαγορεύσει το φιλοκουρδικό κόμμα το συντομότερο δυνατό, κίνηση που μπορεί να θεωρηθεί προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης.
Σε κάθε περίπτωση, ο πόλεμος και η προσπάθεια φίμωσης ενός κοινοβουλευτικού κόμματος και των εκπροσώπων του σε τοπικό και εθνικό επίπεδο δείχνουν ξεκάθαρα πως η δημοκρατία, η ελευθερία έκφρασης και ο σεβασμός προς τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι στοιχεία που τείνουν να εκλείψουν στη σύγχρονη Τουρκία, στοιχεία που καθημερινά πεθαίνουν στη χώρα του Erdoğan γι’ αυτό και θα πρέπει όλες οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, σε παγκόσμια κλίμακα, να αντιδράσουν άμεσα, όχι μόνο δείχνοντας αλληλεγγύη στο HDP αλλά, κυρίως, προστατεύοντας την ίδια τη δημοκρατία.