Το ΔΝΤ αναγνωρίζει κάποια από τα πιθανά οφέλη της εξόδου από το ευρώ (για την Ελλάδα- αλλά το θέμα δεν είναι η Ελλάδα)
21 Μαρτίου 2012 ThePressProject
Στην έκθεση που συνοδεύει τη νέα δανειακή σύμβαση, το ΔΝΤ αναφέρθηκε εκτενώς στο θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, προς μεγάλη έκπληξη όσων νόμιζαν ότι τώρα με το PSI “εμπεδώθηκε η θέση της χώρας στο κοινό νόμισμα”. Η έκθεση παρουσιάζει την έξοδο με μελανά χρώματα. Ιδού όμως μερικά σημεία της έκθεσης που δεν συμφωνούν με την κυβερνητική εκστρατεία τρομοκράτησης και δεν παρουσιάστηκαν στον ελληνικό τύπο:
Σε περίπωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ
- “Το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας θα έκλεινε γοργά, λόγω της συμπίεσης των εισαγωγών. Εν καιρώ, με την προϋπόθεση ότι η ισοτιμία του νέου νομίσματος θα σταθεροποιηθεί και η τάξη θα αποκατασταθεί, η υποτίμηση θα οδηγήσει σε ανάκαμψη της εμπορικής δραστηριότητας, περιλαμβανομένης της μεταποίησης και του τουρισμού.
- Ο ιδιωτικός τομέας είναι συνολικά καλά προετοιμασμένος
- “(…) πολλά θα εξαρτηθούν από το τι πολιτικές θα εφαρμοστούν μετά την έξοδο”
- “(…) θα χρειαστεί αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους και του διμερούς χρέους προς άλλες κυβερνήσεις για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα. (εξάγοντας έτσι σημαντικό κόστος)”
Βγαίνοντας λοιπόν από το ευρώ, η Ελλάδα μπορεί να διοχετεύσει προς τα έξω μέρος του συντριπτικού κόστους που τώρα υφίσταται. Η έκθεση περιγράφει το σκηνικό της εξόδου (διαταραχή στις πληρωμές, αναταραχή στις τράπεζες, αβεβαιότητα ως προς τα συμβόλαια) αλλά αναφέρει ότι το σοκ της προσαρμογής με συρρίκνωση της οικονομίας κατά 10% θα είναι “βραχυπρόθεσμο”.
Συγκριτικά αναφέρουμε ότι εντός ευρώ και με τη στήριξη του ΔΝΤ η συρρίκνωση το 2011 ήταν 7%, ενώ συνολικά από το 2009 η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 15% και η βαθειά ύφεση συνεχίζεται χωρίς προοπτικές ανάκαμψης. Η παραδοχή του ΔΝΤ ότι μετά το βραχυπρόθεσμο σοκ της εξόδου από το ευρώ ακολουθεί ανάκαμψη είναι σύμφωνη με όλη την διεθνή εμπειρία χωρών που εγκατέλειψαν καθεστώτα σταθερών ισοτιμιών, προς όφελος κυμαινόμενων ισοτιμιών.
Αυτό όμως που πραγματικά απασχολεί τους συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ, και ο λόγος για τον οποίον διαφωνούν κάθετα με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, περιγράφεται στην τελευταία παράγραφο του κειμένου (βλέπε παρακάτω). Πρόκειται για τις επιπτώσεις τις εξόδου στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.
March 2012
IMF Country Report No. 12/57
Box 2. Greece: Potential Economic Impact of Euro Exit
An exit from the Euro area would involve economic impacts via several channels:
- Private sector balance sheet effects. While the private sector is well hedged in aggregate, the variance across individual exposures is unknown. In any event, inflation consequent on devaluation would reduce the real value of private sector savings (although pass through could be contained by the deep recession).
- Disorganization effects.The functioning of the payment system would be disrupted, and uncertainty would reign about contracts (with widespread litigation likely, aimed at testing any currency redenomination law). This could bring economic activity to a halt for some time.
- Financing constraints. The financial system, with its huge ECB exposure, would be badly damaged. Liquidity and credit would dry up, reflected in high default, exchange rate, and liquidity risk premia, leaving companies to rely on internally generated funds.
Short run macroeconomic dynamics would be adverse. Under such a scenario GDP could contract by more than 10 percent in the first year, with a significantly larger decline in domestic demand. Greece’s large current account deficit would be swiftly unwound via import compression. Over time, provided exchange
rate pass-through would be contained and civil order restored, depreciation would encourage a recovery in the tradable sector including manufacturing and tourism.
However, Greece would face many challenges to achieving a desirable steady state. Competitiveness gains from nominal exchange rate depreciation would prove temporary as long as fiscal imbalances and structural shortcomings of the Greek economy remain unsolved. Currency depreciation and monetary
financing of deficit spending could lead to a surge in inflation, followed by strong upward pressure on wages and other input costs, quickly reducing any competitive advantage. Greece’s potential starting position of a primary fiscal deficit and past experience outside the euro are not comforting in these respects,but much would depend on how well Greece conducted its policies post-exit.
Post-exit, Greece’s external debt burden would soar, making a default inevitable. While sovereign debt under domestic law would likely be converted at a one-to-one exchange rate, all sovereign debt issued under foreign law would surge in terms of the new national currency. Moreover, the debt service burden would
increase after devaluation. Default would be inevitable and with subsequent deep restructuring of private and bilaterally-held government debt would be needed to restore sustainability (thus exporting significant costs).
A Greek exit from the Euro area would be very likely to have negative spillover effects:
- Direct impacts would be modest given Greece’s relative size. Default by Greek counterparts would affect foreign creditors to the financial and corporate sectors. Less immediately, Greece’s main competitors (e.g. in tourism) could lose business due to the rapid shifts in competitiveness brought about by a Greek devaluation.
- Indirect spillovers would be more important. Market perceptions of the Euro area’s stability would suffer, and investors would attach increased probability to the possibility of additional Euro exits (which an effective firewall could mitigate, but could not eliminate). In addition, the use of blunt instruments to manage Euro exit, such as deposit freezes and capital controls, could spook depositors,and investors in other weak Euro area countries, triggering preemptive deposit runs and capital flight. Moreover, bank deleveraging, to reduce risks, could lead to self-fulfilling crises in vulnerable countries, with domino effects to others.
Το ΔΝΤ αναγνωρίζει κάποια από τα πιθανά οφέλη της εξόδου από το ευρώ (για την Ελλάδα- αλλά το θέμα δεν είναι η Ελλάδα)
21 Μαρτίου 2012 ThePressProject
Στην έκθεση που συνοδεύει τη νέα δανειακή σύμβαση, το ΔΝΤ αναφέρθηκε εκτενώς στο θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, προς μεγάλη έκπληξη όσων νόμιζαν ότι τώρα με το PSI "εμπεδώθηκε η θέση της χώρας στο κοινό νόμισμα". Η έκθεση παρουσιάζει την έξοδο με μελανά χρώματα. Ιδού όμως μερικά σημεία της έκθεσης που δεν συμφωνούν με την κυβερνητική εκστρατεία τρομοκράτησης και δεν παρουσιάστηκαν στον ελληνικό τύπο:
Σε περίπωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ
- "Το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας θα έκλεινε γοργά, λόγω της συμπίεσης των εισαγωγών. Εν καιρώ, με την προϋπόθεση ότι η ισοτιμία του νέου νομίσματος θα σταθεροποιηθεί και η τάξη θα αποκατασταθεί, η υποτίμηση θα οδηγήσει σε ανάκαμψη της εμπορικής δραστηριότητας, περιλαμβανομένης της μεταποίησης και του τουρισμού.
- Ο ιδιωτικός τομέας είναι συνολικά καλά προετοιμασμένος
- "(...) πολλά θα εξαρτηθούν από το τι πολιτικές θα εφαρμοστούν μετά την έξοδο"
- "(...) θα χρειαστεί αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους και του διμερούς χρέους προς άλλες κυβερνήσεις για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα. (εξάγοντας έτσι σημαντικό κόστος)"
Βγαίνοντας λοιπόν από το ευρώ, η Ελλάδα μπορεί να διοχετεύσει προς τα έξω μέρος του συντριπτικού κόστους που τώρα υφίσταται. Η έκθεση περιγράφει το σκηνικό της εξόδου (διαταραχή στις πληρωμές, αναταραχή στις τράπεζες, αβεβαιότητα ως προς τα συμβόλαια) αλλά αναφέρει ότι το σοκ της προσαρμογής με συρρίκνωση της οικονομίας κατά 10% θα είναι "βραχυπρόθεσμο".
Συγκριτικά αναφέρουμε ότι εντός ευρώ και με τη στήριξη του ΔΝΤ η συρρίκνωση το 2011 ήταν 7%, ενώ συνολικά από το 2009 η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 15% και η βαθειά ύφεση συνεχίζεται χωρίς προοπτικές ανάκαμψης. Η παραδοχή του ΔΝΤ ότι μετά το βραχυπρόθεσμο σοκ της εξόδου από το ευρώ ακολουθεί ανάκαμψη είναι σύμφωνη με όλη την διεθνή εμπειρία χωρών που εγκατέλειψαν καθεστώτα σταθερών ισοτιμιών, προς όφελος κυμαινόμενων ισοτιμιών.
Αυτό όμως που πραγματικά απασχολεί τους συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ, και ο λόγος για τον οποίον διαφωνούν κάθετα με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, περιγράφεται στην τελευταία παράγραφο του κειμένου (βλέπε παρακάτω). Πρόκειται για τις επιπτώσεις τις εξόδου στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.
March 2012
IMF Country Report No. 12/57
Box 2. Greece: Potential Economic Impact of Euro Exit
An exit from the Euro area would involve economic impacts via several channels:
- Private sector balance sheet effects. While the private sector is well hedged in aggregate, the variance across individual exposures is unknown. In any event, inflation consequent on devaluation would reduce the real value of private sector savings (although pass through could be contained by the deep recession).
- Disorganization effects.The functioning of the payment system would be disrupted, and uncertainty would reign about contracts (with widespread litigation likely, aimed at testing any currency redenomination law). This could bring economic activity to a halt for some time.
- Financing constraints. The financial system, with its huge ECB exposure, would be badly damaged. Liquidity and credit would dry up, reflected in high default, exchange rate, and liquidity risk premia, leaving companies to rely on internally generated funds.
Short run macroeconomic dynamics would be adverse. Under such a scenario GDP could contract by more than 10 percent in the first year, with a significantly larger decline in domestic demand. Greece’s large current account deficit would be swiftly unwound via import compression. Over time, provided exchange
rate pass-through would be contained and civil order restored, depreciation would encourage a recovery in the tradable sector including manufacturing and tourism.
However, Greece would face many challenges to achieving a desirable steady state. Competitiveness gains from nominal exchange rate depreciation would prove temporary as long as fiscal imbalances and structural shortcomings of the Greek economy remain unsolved. Currency depreciation and monetary
financing of deficit spending could lead to a surge in inflation, followed by strong upward pressure on wages and other input costs, quickly reducing any competitive advantage. Greece’s potential starting position of a primary fiscal deficit and past experience outside the euro are not comforting in these respects,but much would depend on how well Greece conducted its policies post-exit.
Post-exit, Greece’s external debt burden would soar, making a default inevitable. While sovereign debt under domestic law would likely be converted at a one-to-one exchange rate, all sovereign debt issued under foreign law would surge in terms of the new national currency. Moreover, the debt service burden would
increase after devaluation. Default would be inevitable and with subsequent deep restructuring of private and bilaterally-held government debt would be needed to restore sustainability (thus exporting significant costs).
A Greek exit from the Euro area would be very likely to have negative spillover effects:
- Direct impacts would be modest given Greece’s relative size. Default by Greek counterparts would affect foreign creditors to the financial and corporate sectors. Less immediately, Greece’s main competitors (e.g. in tourism) could lose business due to the rapid shifts in competitiveness brought about by a Greek devaluation.
- Indirect spillovers would be more important. Market perceptions of the Euro area’s stability would suffer, and investors would attach increased probability to the possibility of additional Euro exits (which an effective firewall could mitigate, but could not eliminate). In addition, the use of blunt instruments to manage Euro exit, such as deposit freezes and capital controls, could spook depositors,and investors in other weak Euro area countries, triggering preemptive deposit runs and capital flight. Moreover, bank deleveraging, to reduce risks, could lead to self-fulfilling crises in vulnerable countries, with domino effects to others.