του Θάνου Καμήλαλη
Λίγες ώρες πριν το νέο όργιο αστυνομικής βαρβαρότητας στο Γαλάτσι, μέρος μίας σειράς πολυάριθμων περιστατικών που χαρακτηρίζουν τα «λυμένα χέρια» της ΕΛ.ΑΣ επί πολιτικής διοίκησης ενός ανεκδιήγητου Υπουργού, τέσσερις δικηγόροι από την Πολιτική Αγωγή της Χρυσής Αυγής, τόνιζαν, σχετικά με την επίθεση σε μέλη του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος: «Κάποιοι ενοχλούνται έντονα με το αποτέλεσμά της δίκης της Χρυσής Αυγής και το δείχνουν απροκάλυπτα». Λίγο νωρίτερα, ο Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη γινόταν ακόμα ένας που αδειάζει τον Υπουργό για τις διαβόητες «150 μολότοφ στο Εφετείο», κάνοντας λόγο για «καπνογόνα».
Είμαστε λοιπόν σήμερα, ξανά μάλλον, σε ένα εξευτελιστικό σημείο: Να εισβάλλουν ιδεολογικά και πολιτικά ντοπαρισμένοι αστυνομικοί σε καφετέριες, να χτυπούν, να πνίγουν κόσμο στα χημικά και να μην είναι καν η πρώτη, καταγεγραμμένη με ντοκουμέντα, φορά. Παράλληλα τέσσερα άτομα που συμμετείχαν σε μία εντελώς ειρηνική αντιφασιστική συνέλευση και πορεία, να καταλήγουν σοβαρά χτυπημένα στο νοσοκομείο με τραύματα στο κεφάλι και την Ασφάλεια να τους περιμένει εντός του νοσοκομείου για να τους συλλάβει στην συνέχεια. Συζητάμε επίσης για το αν ένα πεντάχρονο παιδί χτυπήθηκε με γκλοπ και η ΕΛ.ΑΣ απαντάει ότι «δεν το χτυπήσαμε», απλώς «εισέπνευσε χημικά».
Και τα συζητάμε αυτά δύο εβδομάδες μετά την κράτηση 14χρονων και 15χρονων παιδιών στη ΓΑΔΑ για τέσσερις ημέρες, επειδή συμμετείχαν σε μαθητική κινητοποίηση, αλλά και έναν μήνα μετά τη διάλυση της τεράστιας αντιφασιστικής συγκέντρωσης από την ίδια ομάδα της ΕΛ.ΑΣ στο Εφετείο, 42 δευτερόλεπτα μετά την ανακοίνωση από τα μεγάφωνα για την καταδίκη των ναζιστών ως εγκληματική οργάνωση. Τα συζητάμε αυτά ενώ ο χιτλερικός Χρήστος Παππάς διέφυγε «μέσα από τα χέρια» των αστυνομικών που θα τον συνελάμβαναν, θυμίζοντας την υπόθεση του επί επτά χρόνια προηγούμενου «υπαρχηγού», του Περίανδρου. Για το συγκεκριμένο ζήτημα, ο υπουργός – φιάσκο ζητούσε και τα ρέστα, αρνούμενος για ακόμα μία φορά την πραγματικότητα και μιλώντας για «στοχοποίηση και χαιρεκακία», κλείνοντας μάλιστα ομιλία του στη Βουλή με το χυδαίο «θα χαρείτε όταν θα συλλάβουμε τον Παππά;». Για το ζήτημα στη ΑΣΟΕΕ βέβαια, ο ίδιος πολιτικός έσπευσε να τοποθετηθεί άμεσα και εντός μίας ημέρας από τη δημοσιοποίηση της φωτογραφίας που προκάλεσε αποτροπιασμό να επικηρύξει τους δράστες. Προφανώς, η διαφυγή του νούμερο δύο των χρυσαυγιτών, καταδικασμένου σε 13 χρόνια για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, δεν το προκαλεί τα ίδια συναισθήματα. Τουλάχιστον μας το δήλωσε έμμεσα, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Ο κατάλογος των υποθέσεων αστυνομικής βίας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη και υπουργίας Χρυσοχοϊδη είναι πολύ μακρύς και πρέπει να αναφέρεται συχνά. Πρέπει, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο. Από την υπόθεση της ταινίας Τζόκερ, στην εισβολή στο σπίτι της οικογένειας Ινδαρέ στις τακτικές παρενοχλήσεις πολιτών στα Εξάρχεια, στα ξεγυμνώματα συλληφθέντων μέσα στη ΓΑΔΑ και στο ξύλο και τυφλές συλλήψεις στον σωρό σε μεγάλες διαδηλώσεις. Στην εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ με εγκλωβισμό φοιτητών, στον αστυνομικό που έβγαλε όπλο εντός του Πανεπιστημίου και στο ξύλο με συλλήψεις στους φοιτητές που αθωώθηκαν στη συνέχεια πανηγυρικά. Από μηχανισμούς παρακολουθήσεων στο ξύλο στην πλατεία στην Αγία Παρασκευή και στον άγριο ξυλοδαρμό του Βασίλη Μάγγου στον Βόλο. Όλα καταγεγραμμένα, με βίντεο, μαρτυρίες, φωτογραφίες και δημοσιογραφική έρευνα, αυτό δηλαδή που ενοχλεί τον υπουργό που κάθε τόσο μας κάνει και κήρυγμα «δημοκρατικής ευαισθησίας». Τις αποδείξεις τις αποκαλεί υποτιμητικά «βιντεοσκοπικό ακτιβισμό», χαλάνε τη σούπα του προφίλ του βλέπετε.
Όλα αυτά εδράζονται στο διαβόητο δόγμα «Νόμος και Τάξη», που πρεσβεύει η κυβέρνηση Μητσοτάκη με ιθύνοντα νου τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και εκτελεστικό βραχίονα μία ΕΛ.ΑΣ που, όχι μόνο δεν έχει καθαρθεί από τα μέρη της που τεκμηριωμένα συνέπλευσαν με χρυσαυγίτες, αλλά δεν εφαρμόζει στοιχειώδη στοιχεία δημοκρατικού ελέγχου, όπως τα διακριτικά στους αστυνομικούς των ΜΑΤ. Όλα αυτά συμβαίνουν και καταγγέλλονται εδώ και μήνες, εδώ και πάνω από έναν χρόνο, αδιάλειπτα από μία μερίδα του δημοκρατικού κόσμου. Μία μερίδα που, σε αντίθεση με τους όψιμους ευαίσθητους, ήταν εκεί το Σάββατο για να καταδικάσει και την επίθεση στον Πρύτανη, στηλιτεύοντας τα προβλήματα αλλά παράλληλα ξορκίζοντας την αναπόφευκτη εργαλειοποίηση του ζητήματος.
Αλήθεια λοιπόν, σήμερα οι υπόλοιποι πού είναι; Αυτοί που σοκαρίστηκαν επιλεκτικά και αγωνιούσαν για την ανομία το Σάββατο λόγω μίας αποτρόπαιας πράξης από μειοψηφία 10 ατόμων και αρνούνται προκλητικά να δουν την ανεξέλεγκτη δράση σημαντικής μερίδας των «οργάνων της τάξης», που παράλληλα έχουν και το πράσινο φως από την πολιτική ηγεσία; Οι δικαιολογίες και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας πότε σταματούν; Η «μη ανοχή στη βία» που ολοφάνερα ξεπερνάει τα «το κράτος έχει το μονοπώλιό της» πότε εκφράζεται; Τα «τι γύρευε εκεί», τα «ε κάτι θα κανε» και η τυφλή εμπιστοσύνη σε ανακοινώσεις της ΓΑΔΑ και του υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, γεμάτες εξόφθαλμα ψέματα πότε στερεύουν; Η ηδονή με την κρατική βία κατά πολιτικών αντιπάλων πότε ξεθυμαίνει;
Αν η απάντηση είναι «πουθενά» και «ποτέ», τότε αυτός ο στρουθοκαμηλισμός και αυτή η έλλειψη αντανακλαστικών, μαζί με το κλείσιμο των ματιών απλά τρέφει το επόμενο περιστατικό βίας και αυθαιρεσίας, τον επόμενο βασανισμό. Αυθαιρεσία που όπως μάθαμε καλά, καταλήγει κάπως «ρώσικη ρουλέτα», εναντίον και περαστικών και θαμώνων σε μαγαζιά. Ενώ λοιπόν οι πάντα πρόθυμοι υποστηρικτές του άκρατου αυταρχισμού προσπαθούν να δημιουργήσουν στη φαντασία του κόσμου μία «κόκκινη Χρυσή Αυγή», εμείς είναι κρίσιμο να κρατάμε το βλέμμα μας στην πραγματικότητα που βρομάει χημικό και να συνεχίσουμε να φωνάζουμε, να απαιτούμε να μπει ένα τέλος στην ένστολη εγκληματική αντιδημοκρατική βαρβαρότητα, με έλεγχο και τιμωρίες των υπευθύνων