«Θέλω να εκφράσω την συμπαράστασή μου σε εσάς και στον αγώνα που θα δώσετε, και θα δώσουμε όλοι μαζί, και ταυτόχρονα να εκφράσω και τον αποτροπιασμό μου απέναντι σε μια εκδικητική λογική, που δείχνει ότι μάλλον κάποιοι έχουν πολλούς σκελετούς στις ντουλάπες τους για να αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο» υπογράμμισε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, κατά τη συνάντησή του με τους απολυμένους υπαλλήλους καθαριότητας που εργάζονταν μέχρι πρότινος στον βρεφονηπιακό σταθμό και το Ταμείο Αλληλοβοήθειας του Υπουργείου Πολιτισμού.

Χαρακτηρίζοντας ως εκδικητικές τις ενέργειες της Υπουργό Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη «απέναντι  σε υπαλλήλους οι οποίοι συνέβαλαν στο να υπάρξει κάθαρση» στο ταμείο Αλληλοβοήθειας του Υπουργείου Πολιτισμού τόνισε ότι πρόκειται για κάτι «που δεν εξηγείται», πως οι υπάλληλοι διώκονται επιλεκτικά, ενώ υπογράμμισε ότι «πέρα από την προφανή διεκδίκηση τη δικαστική, όπου συμπαραστεκόμαστε απολύτως στην προσπάθειά σας, εδώ τίθεται ένα μείζον πολιτικό ζήτημα».

Διότι  στο Υπουργείο Πολιτισμού το Ταμείο Αλληλοβοήθειας ήταν όχι απλά μια αμαρτωλή υπόθεση, αλλα κάποιοι διαχειρίστηκαν πάρα πολλά χρήματα, δημόσιο χρήμα, εκατοντάδες εκατομμύρια. Αυτό έπρεπε  κάποια στιγμή να σταματήσει, σταμάτησε, υπήρξε η μέριμνα ώστε το κοινωνικό κομμάτι του έργου να συνεχιστεί σε ό,τι αφορά στην στήριξη των αναγκαίων κοινωνικών παροχών στους εργαζόμενους, αλλά σταμάτησε να ρέει μαύρο χρήμα σε ένα καθεστώς το οποίο είχε στηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια.

«Τις μέρες αυτές συζητείται όπως θα γνωρίζετε στην ολομέλεια  ένα νέο  εργασιακό πλαίσιο που διευκολύνει τις απολύσεις των εργαζομένων και φυσικά αυξάνει τον χρόνο εργασίας και μειώνει τις αμοιβές. Πριν από μια εβδομάδα συναντήθηκα με την ΑΔΕΔΥ  και μου λέγανε “εντάξει, είμαστε πρώτοι σε αυτόν τον αγώνα, γιατί πιστεύουμε ότι κάθε αλλαγή που δυσχεραίνει τις εργασιακές σχέσεις δεν κάνει διακρίσεις σε εργαζόμενους στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, αλλά τουλάχιστον εμείς έχουμε διασφαλίσει ότι δεν έχουμε  απολύσεις”» σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του, επισημαίνοντας ότι «εδώ βλέπουμε ότι έχουμε απολύσεις στον δημόσιο τομέα, και μάλιστα εκδικητικές απολύσεις».

Νομίζω  ότι όσο περισσότερο θα βγαίνει στη δημοσιότητα αυτή η απαράδεκτη στάση και συμπεριφορά της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου, τόσο περισσότερο θα διευρύνεται το κύμα  συμπαράστασης και αλληλεγγύης από όλους τους εργαζόμενους και τους πολίτες και τόσο μεγαλύτερες ελπίδες θα έχουμε ότι θα κερδίσουμε αυτή τη μάχη, και τη δικαστική και την πολιτική.

Στο δικαστικό σκέλος είναι προφανές ότι θα διεκδικηθεί να αρθούν αυτές οι παράνομες απολύσεις, στο πολιτικό σκέλος η δική μας η δέσμευση είναι ότι θα εφαρμοστεί ο νόμος  που έχουμε ψηφίσει για την εξυγίανση του Ταμείου, ταυτόχρονα με την διατήρηση και την επαναφορά των εργαζομένων σε άλλες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, ώστε κανένας και καμιά να μη χάσει τη δουλειά του  και ταυτόχρονα να έχουμε και κάθαρση και αξιοποίηση των χρημάτων για σκοπούς κοινωνικής ανταποδοτικότητας και στήριξης των εργαζόμενων στο Υπουργείο Πολιτισμού.

«Κατάφωρη αδικία, εργαζόμενοι επί εικοσαετία στον φορέα μείναμε αιφνιδιαστικά χωρίς εργασία»

«Δεν μπορεί κανείς μας να απαντήσει γιατί να συμβαίνει αυτό μετά από τόσα χρόνια εργασίας, σε ένα φορέα που χρηματοδοτείται 100% από το Υπουργείο Πολιτισμού» υπογράμμισε εκ μέρους των απολυμένων εργαζόμενων η Κατερίνα Αθανασοπούλου, σημειώνοντας ότι «είμαστε οι μόνοι εργαζόμενοι που, πριν συμβεί αυτό, βρεθήκαμε από τον Σεπτέμβρη σε αναστολή εργασίας, χωρίς αμοιβή, κάτι που δεν συνέβη εν μέσω πανδημίας  σε κανέναν άνθρωπο και εργαζόμενο στην Ελλάδα. Το πάθαμε μόνο εμείς, και μετά από ένα διάστημα 10 μηνών σε αναστολή, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ένσημα, χωρίς αποδοχές, βρεθήκαμε εκτός εργασίας».

Επεσήμανε στη συνέχεια ότι «αυτό υποβλήθηκε σε εμάς από έναν υπάλληλο του Υπουργείου, τον εκκαθαριστή του Ταμείου, καθ’ υπόδειξη της Υπουργού να προβεί στις απολύσεις μας. Και ενώ είναι σε ισχύ ένας νόμος που εξυγίανε τον φορέα και περνούσε το προσωπικό και τον παιδικό σταθμό στο Υπουργείο Πολιτισμού, η υπουργός πεισματικά αρνείται να τον εφαρμόσει», κάνοντας λόγο για «κατάφωρη αδικία» και σημειώνοντας ότι «εργαζόμενοι 20 με 25 χρόνια στον συγκεκριμένο φορέα μείναμε ξαφνικά και αιφνιδιαστικά χωρίς εργασία».

«Μετά από τόσα χρόνια προσφοράς, αδιάλειπτης εργασίας στον παιδικό σταθμό, από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του, το 1997, είμαστε σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση να μην μπορούμε να συντηρήσουμε τον εαυτό μα, τις οικογένειές μας, και να αντιμετωπίζουμε αυτή την πολιτική δίωξη» κατέληξε η Κ. Αθανασοπούλου.