Το ThePressProject χρηματοδοτήθηκε από την προσωπική εργασία του Κώστα Εφήμερου μέσα σε τρομερές δυσκολίες και στερήσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον όλοι πίστευαν -άλλοι με χαρά και άλλοι με λύπη- ότι το ThePressProject δεν θα μπορέσει να επιβιώσει μετά την απώλεια του ιδρυτή του. Μετά από δύο χρόνια παρουσίας χωρίς τον Κώστα μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι θα συνεχίσουμε. Εξακολουθούμε να γράφουμε περισσότερο από έναν καινούργιο συνδρομητή κάθε μέρα. Κυνηγάμε τους ξεχασιάρηδες, γράφουμε e-mail σε όσους αμελούν να ανανεώσουν τη συνδρομή τους, αλλά γενικά έχουμε πια τη βεβαιότητα ότι το ThePressProject δεν φυτοζωεί, αλλά αντιθέτως εξελίσσεται. Εξακολουθούμε να δυσκολευόμαστε, αλλά με σταθερή πια βάση.
Τον περασμένο μήνα ξεκινήσαμε να κάνουμε τηλεοπτικές συνεντεύξεις εν όψει των ευρωεκλογών και των δημοτικών περιφερειακών εκλογών και κάνοντάς τες καταφέραμε με τη στήριξη σας και με την οικονομική σας συνδρομή να ανανεώσουμε τον εξοπλισμό μας όπου ήταν απαραίτητο. Εννοούμε επενδύσεις πάρα πολύ μικρής κλίμακας, αλλά που επιτρέπουν να μην έχουμε πρόβλημα με τον ήχο ή να έχουμε φώτα για να εξασφαλίσουμε μία ακόμη θέση στο studio μας. Και αυτό σημαίνει ότι επαναφέραμε τις τηλεοπτικές συζητήσεις, με αποτέλεσμα να μπορούμε να συνεισφέρουμε στην προεκλογική συζήτηση κρατώντας όλες τις προδιαγραφές της ανεξαρτησίας και του πολιτισμένου διαλόγου, που εμμένει στη διαφωνία χωρίς ταυτοχρόνως να προωθεί τον έξαλλο ή μισαλλόδοξο λόγο.
Έτσι ξεκινάμε να μπούμε στην προεκλογική περίοδο για τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου με τη σιγουριά ότι μπορούμε να κάνουμε όλα όσα κάναμε μέχρι σήμερα και κάτι ακόμα. Αυτό το «και κάτι ακόμα» είναι ο ελάχιστος σπόρος που αφήνει η ασυγκράτητη δημιουργική ευφυΐα του Κώστα Εφήμερου και που μας παρακινεί να μη μένουμε ποτέ στάσιμοι.
Θα εξακολουθήσουμε να προσφέρουμε πρωτογενή κείμενα αδέσμευτης δημοσιογραφικής έρευνας, καθημερινή ροή ειδήσεων, αναλύσεις, πολιτική σάτιρα, καθημερινό ραδιόφωνο που επεκτείνεται, τηλεοπτικές συνεντεύξεις, πάντοτε σε συνθήκες και κλίμα νηφάλιας μαχητικότητας.
Δεν περνάει μέρα που να μη σκεφτούμε πώς θα ήταν αν μπορούσε ο Κώστας να δει το σημερινό ThePressProject. Πόσα ακόμη θα κατάφερνε, πόσα ακόμη θα σχεδίαζε. Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αλλά ξέρουμε ότι σε μια στιγμή που οι κακόπιστοι νόμιζαν ότι θα κάνει τις επαφές του με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα δημιουργήσει ένα ανθηρό φιλοκυβερνητικό Μέσο, προτίμησε να συνεχίσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση και ζητώντας χρήματα από τους συνδρομητές. Μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν καταλάβαμε όλοι μας ότι τίποτε από αυτά δεν είναι αυτονόητο.
Είναι όμως ο τρόπος με τον οποίον πορεύεται αυτό το Μέσο. Πέρα λοιπόν από το να θυμόμαστε τον Κώστα ως φίλο και συνάδελφο, τον θυμόμαστε ως μια πάντοτε ζωντανή φωνή δημοσιογραφικής ακεραιότητας.