του Κώστα Εφήμερου
Γράφει ο Χατζηστεφάνου:
«Ας μιλήσουμε για fake news και δολοφονία χαρακτήρων σε ελληνικά site»
Τον διαβάζεις τον τίτλο και λες «Ωπ, τι έχουμε εδώ, θα γράψει για το Πρώτο Θέμα», αλλά τελικά υπάρχει έκπληξη. Τα «ελληνικά site» είναι το ThePressProject.
Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί και αναπαράγεται στο Ιντερνετ ένα κείμενο από το Press Project με την υπογραφή της Δανάης Καρυδάκη, το οποίο περιλαμβάνει παραποιημένες φράσεις του μπλόγκερ Πιτσιρίκου.
Διαβάζουμε πρώτα το όνομα του μέσου και μετά της συγγραφέως με τρόπο νεφελώδη σαν να πρόκειται για κάποιο Editorial του TPP που υπογράφει η Δανάη. Ο Άρης αποτυγχάνει να αναφέρει ότι πρόκειται για ανάρτηση στη στήλη άποψης «αυθορμήτως» και δεν εκφράζει απαραίτητα το μέσο.
Συγκεκριμένα του αποδίδει την εξής φράση, την οποία ο ίδιος ουδέποτε έγραψε: «να πιάσεις μια γυναίκα από το μουνί ή έναν άντρα από τον πούτσο του χωρίς τη θέλησή τους». Το πρώτο κομμάτι της φράσης ανήκει στον Τραμπ και το δεύτερο είναι δικό της. Με τα εισαγωγικά που χρησιμοποιεί, όμως το αποδίδει στον Πιτσιρίκο.
Το απόσπασμα της ανάρτησης του Πιτσιρίκου είναι:
Ο Τραμπ έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ, αν και υπήρχε ηχητικό απόσπασμα στο οποίο -μεταξύ άλλων- ακουγόταν να λέει πως, αν είσαι σταρ, τις γυναίκες «τις πιάνεις από το μoυνί».
Η αλήθεια είναι πως, ενίοτε, τις γυναίκες τις πιάνεις από το μoυνί. Ακόμα κι αν δεν είσαι σταρ.
Συγγνώμη αν σας σοκάρω με αυτή την …αποκάλυψη.
Οι γυναίκες έχουν μουνί και οι άνδρες έχουν πoύτσο.
Και πιάνονται καμιά φορά από αυτά τα σημεία. Συμβαίνει.
[…]
Η παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ είναι πολύ ανακουφιστική και απελευθερωτική για εκατομμύρια ανθρώπους που υφίστανται τον φασισμό της πολιτικής ορθότητας, δεν μπορούν να μιλήσουν και ακούν κάποιον επιτέλους να λέει τα πράγματα που σκέφτεται χωρίς να φοβάται.
Όποιος διαβάζει την απάντηση της Δανάης καταλαβαίνει ότι αυτό που υποστηρίζει είναι ότι υπάρχει κάτι περισσότερο τρομακτικό από την απελευθέρωση που νιώθει αυτός που πιέζεται από την πολιτική ορθότητα, (της οποίας είμαι άλλωστε γνωστός εχθρός). Έχει γίνει όντως κακή χρήση των εισαγωγικών αλλά και από την άλλη το κείμενο δεν το χρησιμοποιεί ως απόσπασμα. Δηλαδή χρειάστηκε φαντασία ο Άρης για να υποστηρίξει ότι η Δανάη προσπαθεί ύπουλα να χτυπήσει τον Πιτσιρίκο.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρέπει να είσαι κακόβουλος για να δημοσιεύσεις ένα κείμενο που αναφέρει ότι ο Πιτσιρίκος θα στήριζε οποιαδήποτε μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης και πολύ περισσότερο ότι θα χειροκροτούσε τις θέσεις του Τραμπ.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η εκδοτική ελευθερία επιβάλει να μη λογοκρίνεις τα κείμενα των συνεργατών σου, είτε διαφωνείς είτε συμφωνείς, όταν αυτά δημοσιεύονται στην στήλη «άποψη» και ο συγγραφέας φέρει την ευθύνη της γνώμης του (να σημειώσω όμως εδώ, για την ιστορία, ότι συμφωνώ με την άποψη της Δανάης). Στο δικό του μέσο ο Άρης μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Η επιλογή όμως είναι σαφής. Δεν κατακρίνει τη Δανάη που το έγραψε αλλά εμένα που το δημοσίευσα, γιατί ο στόχος εδώ δεν είναι η Δανάη αλλά το TPP.
Πιστεύω ότι το κείμενο του Πιτσιρίκου θέτει (με τον δικό του σατιρικό τρόπο) ένα σοβαρότατο πρόβλημα που σχετίζεται με τον πολιτικά ορθό λόγο – ένα από τα πιο αντιδραστικά ρεύματα σκέψης που γέννησε ο νεοφιλελευθερισμός τις τελευταίες δεκαετίες και το οποίο οδήγησε σε μορφές εκφασισμού του δημόσιου λόγου ιδίως στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας (περισσότερα για αυτό εδώ).
Και εγώ πιστεύω ότι το κείμενο του Πιτσιρίκου θέτει ένα σοβαρότατο πρόβλημα με έναν άστοχο τρόπο.
Σημασία όμως δεν έχει τι σκέφτομαι εγώ ή αν είναι καλό το κείμενο (πολλοί άνθρωποι που εκτιμώ διαφωνούν). Σημασία έχει ότι ένα site δημοσιεύει ένα τέτοιο δακρύβρεχτο κείμενο, με αναφορές από το ΕΑΜ έως το Άουσβιτς, το οποίο παραποιεί το κείμενο ενός μπλόγκερ. Και σε αυτό προσθέτει τον προκλητικό τίτλο «Αυτή που δεν φοβάται τον Πιτσιρίκο». Γιατί να φοβάται κανείς τον Πιτσιρίκο; Τι έκανε; Ποιόν πείραξε;
Το «δακρύβρεχτο κείμενο» είναι χτύπημα κάτω από τη μέση. Ο «προκλητικός τίτλος» δεν θα έπρεπε να φοβίζει τον μετρ του είδους.
Πως καταλαβαίνετε εσείς την έννοια της δολοφονίας χαρακτήρα και των fake news; Εγώ την αντιλαμβάνομαι έτσι ακριβώς.
Και το ερώτημά μου είναι το εξής: Από τους δεκάδες αριστερο-νεοφιλελευθερους που «προσυπογράφουν», όπως λένε το κείμενο, δεν παρατήρησε κανείς ότι η συγκεκριμένη φράση δεν υπάρχει στο κείμενο του Πιτσιρίκου;
Το ξέρουν πολύ καλά και επιμένουν να το αναπαράγουν. Είναι και αυτοί συνένοχοι σε μια επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα.
Και εδώ τελειώνει άδοξα το κείμενο – καταπέλτης του Άρη Χατζηστεφάνου, αφήνοντας μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση για τη συζήτηση περί fake news.
Εκτός αν υπάρχει δηλαδή ανεπάρκεια και ο Άρης νομίζει ότι fake news είναι να γράφει μια συνεργάτιδα του TPP μια άποψη που δεν αποδίδει σωστά αυτό που εννοούσε ο Πιτσιρίκος.
Και ας μιλήσουμε και για τη «δολοφονία χαρακτήρων». Ο Άρης την αντιλαμβάνεται λάθος. Το κείμενο της Δανάης προφανώς και δεν στόχευε στον χαρακτήρα του Πιτσιρίκου, ο οποίος τελειώνει άλλωστε το άρθρο γράφοντας: «Είναι πολύ ωραία φάση να λες αυτό που σκέφτεσαι, χωρίς να σε ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων». Γράφτηκε με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και η δική μου ανάγνωση είναι ότι φωνάζει «ό,τι είναι κουλ δεν είναι και καλό».
Δολοφονία χαρακτήρα είναι π.χ. στο άρθρο που γράφει ο Άρης για να υπερασπιστεί τους δυο συνεργάτες του στο Unfollow που έβγαλαν περιοδικό με τον Κουρτάκη (τελικά οι ταυτότητες των περιοδικών είναι σχεδόν ταυτόσημες) προσθέτει το tag ThePressProjet και γράφει «Στα σκυλιά της κυβέρνησης δεν χρειάζεται να απαντήσουμε. Εμείς που δεν έχουμε θείους στο κόμμα (αναφέρεται στον Χριστόφορο Παπαδόπουλο που είναι αδελφός του πατέρα μου και από τον Σεπτέμβριο είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ), που δεν στήνουμε ιντερνετικά μαγαζιά με χιλιάδες απλήρωτες ώρες εργασίας ενώ αφήνουν να εννοηθεί ότι είναι συνεργατικά ΜΜΕ (το γνωστό ψέμα για το TPP), που δεν κρύβαμε ειδήσεις για να μην χάσουμε δουλειές από άλλες επιχειρήσεις μας (η αλήθεια είναι ότι ακριβώς επειδή δεν το κάνουμε αυτό έχω χάσει όλους τους μεγάλους μας πελάτες), που δεν συνδυάσαμε τη δημοσιογραφία με γραφεία Τύπου (διαβάζεις το TPP και καταλαβαίνεις πόσο γραφείο Τύπου είναι), θα συνεχίσουμε να δηλώνουμε απλώς επαγγελματίες δημοσιογράφοι (του επιπέδου που η κοινωνία αναγνωρίζει ως «επαγγελματίας δημοσιογράφος» θα πρόσθετα). Αν αυτό είναι βρισιά θα το αποφασίσουν οι αναγνώστες και οι ακροατές μας και όχι τα παιδιά της Κουμουνδούρου (sic).
Τα Fake News είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Είναι π.χ. όταν το ΠΘ γράφει πρωτοσέλιδο (το οποίο ανακαλεί φυσικά μερικούς μήνες μετά) με «ρεπορτάζ» που υποστηρίζει ότι η Βαλαβάνη ειδοποίησε τη μητέρα της να βγάλει τα λεφτά της πριν τα capital controls κ.λπ. Υπάρχουν πολλά ελληνικά ΜΜΕ που ασκούν πολύ κακή δημοσιογραφία. Όχι όμως το ThePressProject.
Η δολοφονία χαρακτήρα είναι επίσης κάτι πολύ σοβαρό. Την ασκεί ο Άρης επανειλημμένως εναντίον μου. Αυτοχαρακτηρίζεται επαγγελματίας δημοσιογράφος αλλά στη σελίδα του θα βρείτε μόνο τις καταγγελίες εναντίον μου και ποτέ τις απαντήσεις μου. Η Δανάη είναι απλά ένα αναλώσιμο θύμα για να βγάλει τα απωθημένα του, αλλά χαλάλι.
Αφού το θέλει εγώ είμαι στη διάθεσή του να μιλήσουμε δημόσια για τα Fake News και τη δολοφονία χαρακτήρων. Όποτε τον βολεύει και με όποιο τρόπο επιθυμεί.
Υ.Γ. Για να προλάβω το γνωστό σχόλιο περί «βρείτε τα επιτέλους, σας χρειαζόμαστε όλους» να ξεκαθαρίσω ότι το όραμα μας για δημοσιογραφία και δημοκρατία δεν είναι κοινό με τον Άρη και δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγαπιόμαστε για να κάνουμε τη δουλειά μας. Ο κάθε ένας θα κάνει ό,τι θεωρεί οτι οφείλει και, όπως γράφει και ο ίδιος, στο τέλος οι ακροατές και οι αναγνώστες μας θα κρίνουν.
Υ.Γ.2. Έχω επανειλημμένως υποστηρίξει τον Πιτσιρίκο και συνεχίζω να τον θεωρώ από τους σημαντικότερους blogger που έχουν περάσει από το ελληνικό διαδίκτυο. Η υποστήριξή μου σε αυτόν είναι έμπρακτη και αποδεδειγμένη. Ωστόσο θεωρώ ότι το συγκεκριμένο του κείμενο είναι άστοχο, γιατί ενώ θέτει ένα σοβαρό προβληματισμό το κάνει στη λάθος βάση. Επειδή όμως είναι Κυριακή βράδυ και δεν θέλω να γράψω άλλα σε ένα κείμενο που γράφει 10 φορές «Αρης Χατζηστεφάνου» σας καλώ να ακούσετε την αυριανή ραδιοφωνική εκπομπή στις 5 το απόγευμα.
Υ.Γ.3. Διαβάστε «Μια οφειλόμενη απάντηση» της Δανάης Καρυδάκη