Συνεχίζονται οι αντιδράσεις κατά του επικεφαλής του Eurogroup, Jeroen Dijsselbloem, με φόντο την κυπριακή διάσωση, Δεν είναι λίγοι αυτοί που ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι, καθώς εκτιμούν ότι η απόφαση για haircut στις καταθέσεις σκάβει τον λάκκο της τραπεζικής ένωσης
Η κρίση στην Κύπρο απέκτησε το πρώτο της σκαλπ: Ο υπουργός Οικονομικών Μιχάλης Σαρρής παραιτήθηκε, σχολιάζει σκωπτικά η στήλη «Καρλομάγνος» του περιοδικού Economist. Ο κ. Σαρρής άντεξε μόλις για 5 εβδομάδες στο πόστο του, ωστόσο δεν είναι ο μόνος που κατηγορείται για το χάος στην Κύπρο. Είναι γεγονός ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που ζητούν την «κεφαλή επί πίνακι» του προέδρου του Eurogroup, Jeroen Dijsselbloem.
Ποιο είναι το ατόπημά του; Ίσως το γεγονός ότι είπε την αλήθεια. Παρουσίασε την απόφαση για την επιβολή haircut στους μεγαλοκαταθέτες της Τράπεζας Κύπρου, ως το μοντέλο για μελλοντικές τραπεζικές διασώσεις. Τα «bail –outs» στα οποία συμμετέχουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, έπρεπε να αντικατασταθούν με τα «bail –in», δηλαδή με τη συμμετοχή των καταθετών.
Στην καλύτερη περίπτωση η εξελίξεις στην Κύπρο καταδεικνύουν μια ασυνάρτητη και αυτοσχέδια λήψη αποφάσεων, εξηγεί το δημοσίευμα του Economist. Στη χειρότερη, ενδεχομένως δείχνει ότι η ευρωζώνη απομακρύνεται από την πολλά υποσχόμενη «τραπεζική ένωση».
Στόχος της, όπως συμφωνήθηκε από τους Ευρωπαίους ηγέτες στη Σύνοδο του Ιουνίου, είναι να σπάσει ο φαύλος κύκλος της εξάρτησης ανάμεσα στις τράπεζες και τα κράτη. Ωστόσο, μετά τις τελευταίες εξελίξεις οι τεχνοκράτες της ευρωζώνης εκτιμούν ότι «σκάβουμε τον λάκκο της τραπεζικής ένωσης».
Κάποιοι αντιμετωπίζουν τα σχόλια του Dijsselbloem, ως απόρροια της θέσης του ως υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας, κι όχι ως επικεφαλής του Eurogroup. Ωστόσο οι πολέμιοί του εκτιμούν ότι ρισκάρει να οδηγήσει τους επενδυτές και τους καταθέτες μακριά από τις τράπεζες της περιφέρειας.
Στην πραγματικότητα ωστόσο, σύμφωνα με τη στήλη, ο Dijsselbloem κατηγορείται για τους λάθος λόγους. Έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι οι πιστωτές των τραπεζών πρέπει να υποστούν ζημιές ώστε να ελαφρύνουν το βάρος των φορολογουμένων. Ο επικεφαλής του Eurogroup, είτε λόγω απειρίας, είτε επειδή είναι Ολλανδός είπε απλώς την αλήθεια.
Η μεγαλύτερη του αμαρτία ωστόσο, πέρασε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη. Επί της ουσίας απέρριψε μια βασική δέσμευση των ηγετών της ευρωζώνης, η οποία αναφέρει πως από τη στιγμή που θα τοποθετηθεί μια ενιαία εποπτική αρχή, τα ταμεία διάσωσης θα χρησιμοποιηθούν για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.